آفتابنیوز : 
وضعیت ایران در روند تعلیق فعالیت های هسته ای از سوی سازمان ملل، اکنون هیچ تفاوتی با دو سال پیش ندارد که گزارش تاسیسات مخفی این کشور برای اولین منتشر شد. اما دولت بوش در حال پیشروی آرام به سوی استراتژی نوید بخشی است و آن چیزی نیست جز ایجاد ائتلافی جهانی برای به کار بستن فشارهای واقعی.
رایس، وزیر خارجه امریکا در اوایل امسال پایه و اساس این رویکرد را آشکار کرد و آن زمانی بود که امریکا از مخالفت مخرب خود با مذاکرات ایران ـ اروپا دست برداشت و در عوض از آن حمایت کرد زیرا می دانست که اروپا در صورت شکست مذاکرات، اقدامات جدی تری در پیش خواهد گرفت.
وقتی مذاکرات در ماه آگوست با شکست مواجه شد، سه کشور اروپایی از ارجاع ایران به شورای امنیت حمایت کردند زیرا می دانستند چین و روسیه خواهان تداوم معاملات اقتصادی با تهران هستند اما موضوع مهم به اعتقاد آنها حفظ ائتلاف شان در دو سوی اطلس است. اگر روند سازمان ملل به نتیجه ای نرسد، متحدان غربی باید تصمیم خود را بگیرند که یا تسلیم شوند و یا مانند کره شمالی با آن مخالف کنند.
این امکان وجود دارد که دولت های اروپایی به علت بازارهای نفتی خود و سرمایه گذاری های چند میلیارد دلاری در ایران، از این موضوع صرف نظر کنند ولی با وجود رئیس جمهوی جدید ایران امکان محکم ایستادن اروپا هم بیشتر شده است زیرا احمدی نژاد با چند هفته مهلتی که برای پیشنهاد جدید خود گرفت، سخنرانی تحریک کننده ای را در سازمان ملل ارائه داد و در میان تئوری های ضد امریکایی خود سه بار تاکید کرد که ایران غنی سازی اورانیوم را از سر خواهد گرفت و به این ترتیب تمامی تصوراتی که خاتمی در دوران خود شکل داده بود، به هم ریخت.
فشارهای غربی یعنی تحریم های اقتصادی و سیاسی نهایتا می تواند تهران را از موضع خصمانه خود دور کند و یا دست کم امریکا و اروپا را در جایگاه درستی از درگیری های داخلی ایران قرار هد که در یک سوی آن عده ای خاص و در سوی دیگر جمعیت خواهان آزادی ایران جای گرفته اند.
اکنون زمان به کار بستن استراتژی است زیرا ایران حداقل پنج سال با ساخت بمب هسته ای فاصله دارد و واشنگتن می تواند در ماه های آینده ائتلافی را شکل دهد. این موضوع خود موجب حمایت امریکا از مذاکرات اروپا خواهد شد و به معنای بازگذاردن راه برای شکست در عرصه دیپلماسی نخواهد بود.