روايت اسرائيلي از حضور احمدي نژاد در نيويورك
آفتاب‌‌نیوز : 
كنفرانس خبري محمود احمدي نژاد، رييس جمهوري ايران، يكي از وقايع جذابي بود كه در طول سفر به سازمان ملل رخ داد. خيلي به ندرت پيش مي آيد كه خبرنگاري اسرائيلي فرصت اين را پيدا كند كه يكي از دشمنانش را از فاصله نزديك ببيند، سخنان او را با ترجمه همزمان به فارسي بشنود و هيچ مقام اطلاعاتي يا مفسر روابط عرب ها و مسلمانان در كار او مداخله نكند.
احمدي نژاد مرد بزرگي نيست و لبخندي محجوبانه دارد و مايل است دستانش را تكان دهد. او از توجه و ديدار با رهبران جهان لذت برد و سعي داشت تصوير خشني كه از ايران وجود داشت، نرم تر كند. ديپلمات هايي كه كنفرانس خبري را برگزار كردند، مي گفتند كه رييس جمهوري 49 سال دارد و داراي مدرك دكتراي حمل و نقل است. وي نيز به عنوان كارشناس حمل و نقل و شهردار سابق تهران به علت ترافيكي كه بر اثر اين نشست ايجاد شده بود، از مقيمان نيويورك عذرخواهي كرد.
او در سخنراني خود در سازمان ملل ديدگاهي اصولي از جهان ارايه داد كه بر پايه اعتراض به سلطه امريكا استوار بود. احمدي نژاد ايران را نمونه كامل دموكراسي در خاورميانه مي داند و مي خواهد با عنوان برابري با آپارتايد هسته اي مبارزه كند. در شرايط ديگري چپ هاي اروپا كه ضد امريكايي نيز هستند، مي توانستند به احمدي نژاد به سبب بياناتش كه به عده اي خاص اشاره مي كرد كه بر رسانه ها حكومت مي كنند، علاقه مند شوند ولي او قصد نداشت هيچ دوستي در غرب براي خود پيدا كند بلكه مي خواست به غرب حمله كرده و نشان دهد كه او مي تواند راه طولاني نيويورك را به اين دليل بپيمايد كه به امريكا توهين كرده و حتي طوفان ويرانگر اين كشور را به استهزا بگيرد.
احمدي نژاد به طور كل حق اسرائيل را به عنوان يك كشور رد مي كند و به سوالات آنها پاسخ نمي دهد و روايت خود را از درگيري اين كشور دارد. به باور او يهوديان از راهي دور به فلسطين آمده و مردم آن را از سرزمين شان بيرون كردند. صلح هم تنها زماني در اين سرزمين برقرار خواهد شد كه تمامي آوارگان فلسطيني به كشور خود بازگردند و دولت دموكراتيك فلسطين به پايتختي قدس به جاي رژيم اشغالگر صهيونيستي حاكم شود.
اين شيوه صحبت احمدي نژاد نشانگر اين واقعيت است كه قدرت ايران در نتيجه جنگ عراق بيشتر مي شود چرا كه دشمن ديرينه آن يعني صدام حسين از ميان برداشته شده است. از سوي ديگر قيمت هاي فزاينده نفت اقتصاد ايران را بهبود بخشيده اند و اين در حالي است كه ارتش امريكا در همان نزديكي در جنگي فرسايشي گرفتار آمده است. در چنين وضعي ايران مبارزه اي ديپلماتيك را براي حفظ برنامه هسته اي خود آغاز كرده است تا به توليد اورانيوم ادامه دهد.
احمدي نژاد به امريكا آمد تا ميزان قدرت خود را در برابر امريكا و متحدان اروپايي آن بسنجد و در همين حال آريل شارون و سيلوان شالوم در حال لابي گري در مقابل آن بودند و رييس موساد نيز به منظور گفتگوهاي محرمانه در واشنگتن ماند.
نتيجه حاصل مورد پسند احمدي نژاد نبود زيرا اروپايي ها به قولي كه به اسرائيل داده بودند پايبند ماندند و در روزشنبه با اكثريت اندكي قطعنامه اي عليه ايران تصويب كردند. اين قطعنامه گرچه به تخطي ايران از ان.پي.تي اشاره داشت ولي نشانه اي از تحريم در آن نبود.
اسرائيل اين موضوع را گامي در جهت مثبت ارزيابي كرد و مقامات آن پيش بيني كردند كه در دور بعدي مذاكرات در ماه نوامبر، تصميمات حاصل سخت تر از اين خواهند بود. واكنش ايران به اين قضيه مانند اسرائيل بود در زماني كه قطعنامه هاي سازمان ملل و دادگاه بين المللي بر ضد آن تصويب شدند.
به اين ترتيب مواجهه هسته اي پايان نيافته است و معلوم نيست به كجا منتهي شود. روسيه و چين از ايران حمايت مي كنند و بازارهاي جهاني نفت در صورت افزايش قيمتي ديگر به سبب تحريم احتمالي ايران، با مشكلات جدي روبرو خواهند شد. اما در همين حال احمدي نژاد مي تواند لبخند بزند.
اخبار حاكي از آنست كه امريكا به رغم آشفتگي هاي عراق و خرابي هاي نيواورلئان، هنوز به لاك خود فرونرفته و هم چنان بر امور منطقه و جهان مسلط است. اين موضوع خود اين اميد را برای غرب ايجاد مي كند كه غرب نهايتا در متوقف كردن برنامه هاي ايران موفق خواهد شد.
كنفرانس خبري محمود احمدي نژاد، رييس جمهوري ايران، يكي از وقايع جذابي بود كه در طول سفر به سازمان ملل رخ داد. خيلي به ندرت پيش مي آيد كه خبرنگاري اسرائيلي فرصت اين را پيدا كند كه يكي از دشمنانش را از فاصله نزديك ببيند، سخنان او را با ترجمه همزمان به فارسي بشنود و هيچ مقام اطلاعاتي يا مفسر روابط عرب ها و مسلمانان در كار او مداخله نكند.احمدي نژاد مرد بزرگي نيست و لبخندي محجوبانه دارد و مايل است دستانش را تكان دهد. او از توجه و ديدار با رهبران جهان لذت برد و سعي داشت تصوير خشني كه از ايران وجود داشت، نرم تر كند. ديپلمات هايي كه كنفرانس خبري را برگزار كردند، مي گفتند كه رييس جمهوري 49 سال دارد و داراي مدرك دكتراي حمل و نقل است. وي نيز به عنوان كارشناس حمل و نقل و شهردار سابق تهران به علت ترافيكي كه بر اثر اين نشست ايجاد شده بود، از مقيمان نيويورك عذرخواهي كرد.
او در سخنراني خود در سازمان ملل ديدگاهي اصولي از جهان ارايه داد كه بر پايه اعتراض به سلطه امريكا استوار بود. احمدي نژاد ايران را نمونه كامل دموكراسي در خاورميانه مي داند و مي خواهد با عنوان برابري با آپارتايد هسته اي مبارزه كند. در شرايط ديگري چپ هاي اروپا كه ضد امريكايي نيز هستند، مي توانستند به احمدي نژاد به سبب بياناتش كه به عده اي خاص اشاره مي كرد كه بر رسانه ها حكومت مي كنند، علاقه مند شوند ولي او قصد نداشت هيچ دوستي در غرب براي خود پيدا كند بلكه مي خواست به غرب حمله كرده و نشان دهد كه او مي تواند راه طولاني نيويورك را به اين دليل بپيمايد كه به امريكا توهين كرده و حتي طوفان ويرانگر اين كشور را به استهزا بگيرد.
احمدي نژاد به طور كل حق اسرائيل را به عنوان يك كشور رد مي كند و به سوالات آنها پاسخ نمي دهد و روايت خود را از درگيري اين كشور دارد. به باور او يهوديان از راهي دور به فلسطين آمده و مردم آن را از سرزمين شان بيرون كردند. صلح هم تنها زماني در اين سرزمين برقرار خواهد شد كه تمامي آوارگان فلسطيني به كشور خود بازگردند و دولت دموكراتيك فلسطين به پايتختي قدس به جاي رژيم اشغالگر صهيونيستي حاكم شود.
اين شيوه صحبت احمدي نژاد نشانگر اين واقعيت است كه قدرت ايران در نتيجه جنگ عراق بيشتر مي شود چرا كه دشمن ديرينه آن يعني صدام حسين از ميان برداشته شده است. از سوي ديگر قيمت هاي فزاينده نفت اقتصاد ايران را بهبود بخشيده اند و اين در حالي است كه ارتش امريكا در همان نزديكي در جنگي فرسايشي گرفتار آمده است. در چنين وضعي ايران مبارزه اي ديپلماتيك را براي حفظ برنامه هسته اي خود آغاز كرده است تا به توليد اورانيوم ادامه دهد.
احمدي نژاد به امريكا آمد تا ميزان قدرت خود را در برابر امريكا و متحدان اروپايي آن بسنجد و در همين حال آريل شارون و سيلوان شالوم در حال لابي گري در مقابل آن بودند و رييس موساد نيز به منظور گفتگوهاي محرمانه در واشنگتن ماند.
نتيجه حاصل مورد پسند احمدي نژاد نبود زيرا اروپايي ها به قولي كه به اسرائيل داده بودند پايبند ماندند و در روزشنبه با اكثريت اندكي قطعنامه اي عليه ايران تصويب كردند. اين قطعنامه گرچه به تخطي ايران از ان.پي.تي اشاره داشت ولي نشانه اي از تحريم در آن نبود.
اسرائيل اين موضوع را گامي در جهت مثبت ارزيابي كرد و مقامات آن پيش بيني كردند كه در دور بعدي مذاكرات در ماه نوامبر، تصميمات حاصل سخت تر از اين خواهند بود. واكنش ايران به اين قضيه مانند اسرائيل بود در زماني كه قطعنامه هاي سازمان ملل و دادگاه بين المللي بر ضد آن تصويب شدند.
به اين ترتيب مواجهه هسته اي پايان نيافته است و معلوم نيست به كجا منتهي شود. روسيه و چين از ايران حمايت مي كنند و بازارهاي جهاني نفت در صورت افزايش قيمتي ديگر به سبب تحريم احتمالي ايران، با مشكلات جدي روبرو خواهند شد. اما در همين حال احمدي نژاد مي تواند لبخند بزند.
اخبار حاكي از آنست كه امريكا به رغم آشفتگي هاي عراق و خرابي هاي نيواورلئان، هنوز به لاك خود فرونرفته و هم چنان بر امور منطقه و جهان مسلط است. اين موضوع خود اين اميد را برای غرب ايجاد مي كند كه غرب نهايتا در متوقف كردن برنامه هاي ايران موفق خواهد شد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید