ايران با امريکا هميشه مذاکره داشته است
آفتاب‌‌نیوز : 
اين پزشک و روحاني ميانه رو محافظه کار که پيش از اين روزنامه "انتخاب" را در ايران منتشر مي کرد و در انتخابات اخير رياست جمهوري نيز از هواداران جدي هاشمي رفسنجاني بود، بر ضرورت پيگيري يک "ديپلماسي فعال" در شرايط حساس فعلي تأکيد کرده، از احتمال مذاکره مستقيم دولت هاي بوش – احمدي نژاد، مي گويد و اتفاقات آينده را در اين رابطه، غير قابل پيشبيني عنوان مي کند.
به خاطر دارم درست در بحبوحه برگزاري انتخابات، وقتي دولت جورج بوش تهديدات خود نسبت به جمهوري اسلامي را شدت بخشيده بود، شما در گفتگويي به روزهاي پاياني حکومت صدام حسين اشاره کرديد و گفتيد او نيز هيچ يک از اين تهديدات را جدي نگرفت و... مقصودتان چه بود از اين حرف در آن زمان؟
تحليل آن روز من ناظر به عمل هيات حاکمه امريکا بود. من گفتم ما نبايد تصور کنيم که سياست خارجي امريکا بر پايه عقلانيت پيش مي رود. امريکا به دنبال تثبيت منافع ملي خود است. اين هم مساله اي طبيعي است. بعدها ديديم در جريان حمله امريکا به عراق هم خود امريکايي ها در موضع گيري هايشان گفتند يک نگاه ما به نفت عراق بود. به هيچ وجه عملکرد سياست خارجي امريکا را نمي توان از نگاه اقتصادي آن جدا کرد. امروز همه فعل و انفعالات جهان مدرن، يک رويکرد اقتصادي را دنبال مي کند. طبيعي است که امريکايي ها منافع خود را دنبال کنند. آنها تا زماني که به منافع خود نرسند، همچنان اين سياست را ادامه خواهند داد.
حالا در ميانه اين بازي، به عنوان يکي از نيروهاي منتسب به جريان راست اسلامي، چه راهي را پيشنهاد مي کنيد؟
ما تنها با دو راه روبه رو نيستيم. يعني اينکه يا راه تسليم به امريکا را بر گزينيم يا اينکه بر مواضع خود بايستيم و چوب آنها را بخوريم.
اين راه حل سوم چه چيز است؟
ديپلماسي فعال و فراگير.
اين حرف خيلي کلي است، اين "ديپلماسي فعال" از نظر شما چطور معني مي شود؟
ما بايد دست به اعتمادسازي جهاني بزنيم. با فرهنگ و تمدن ايراني. خيلي از مردم دنيا با فرهنگ کهن ما آشنا نيستند. ما بايد روحيه صلح طلبي و مردم دوستي ايرانيان را به جهان معرفي کنيم. مثلا، همين نمايشگاه اخير "امپراتوري فراموش شده" که در لندن برگزار شد، خيلي تأثير گذار بود.
با اظهارات اخير رئيس جمهور اسلامي، به گواه آگاهان سياسي، ظاهراً رودر رويي به شکل کامل با جامعه جهاني انجام گرفت. شما پيش از انتخابات از احتمال وقوع حمله امريکا گفته بوديد. حالا چه فکر مي کنيد؟
امريکايي ها به دليل مشکلاتي که اکنون در عراق، افغانستان و.. دارند، بسيار بعيد است که راه جنگ با ايران را پيش بگيرند. اما اگر ديپلماسي ما فعال نباشد، مي توانند فشارهاي جدي بر ما تحميل کنند.
حالا سفر اخير آقاي احمدي نژاد و تيم همراهشان به امريکا، چقدر در راستاي اين ديپلماسي فعالي که مي فرماييد قرار داشت؟
مجموعه اي که در معيت آقاي احمدي نژاد به سازمان ملل رفتند، پر کار بودند. اما اين دليل موفقيت آنها نيست. مساله هسته اي ايران در آنجا در صدر توجه همه جهان قرار داشت. ما بايد صبر کنيم و ببينيم بالاخره چه تصميمي گرفته مي شود. رئيس جمهور، مواضع ايران را تحليل کردند و از بخش هاي خصوصي دولت ها براي همکاري و نظارت بر برنامه هاي هسته اي ايران دعوت کردند.
اما ظاهراً اين پيشنهاد به هيچ روي مورد توجه طرف مقابل قرار نگرفت و کاملا با بي اعتنايي از کنار آن رد شدند...
طرح اين مساله، نوعي اعتمادسازي با جهان بود. مساله اي که حيثيتي است به اينگونه طرح شد. اما غربي ها موضع مبهمي گرفتند و مساله را در ابهام باقي گذاشتند.
چرا بايد پرونده هسته اي ايران به قول شما و همفکرانتان " پرونده حيثيتي" بشود؟ گمان نمي کنيد اگر بعد عقلانيت موضوع بيشتر تقويت مي شد، امروز قدرت مانور خود نظام هم براي تعامل منطقي تر در برابر اين حجم از خواسته هاي مشروع و نا مشروع غرب بسيار فراهم تر بود؟
تصميم گيري عاقلانه هميشه عقب نشيني از مواضع نيست! ما بايد همه بهانه ها را از امريکا بگيريم.
آخر با چه ساز و کاري مي خواهيد بهانه ها را از غرب بگيريد؟
به هر حال اگر ما امروز عقب نشيني کنيم، فردا مشکلاتمان اضافه خواهند شد. بايد پذيرفت که امروز دغدغه جهان در مورد وساله هسته اي جدي است. ممکن است در اين موضوع امريکايي ها به دليل نوع رابطه شان با ما، برخورد مناسبي نداشته باشند اما مساله هسته اي به اين ربط ندارد. يک واقعيت براي همه جهان است. امروز، همه کشورهاي جهان، از گسترش سلاحهاي گسترش جمعي نگرانند اما اين حق ماست که انرژي اتمي داشته باشيم. چرخه سوخت داشته باشيم. نکته قابل تامل اين است که اين چرخه سوخت نبايد وارد مرزهاي اقدامات غيرقانوني شود.
چه تضميني وجود دارد که چنين اتفاقي نيفتد؟
تضمين اين است که درها را باز مي گذاريم و آژانس قادر است بازديدهاي خود را از مراکز هسته اي انجام دهد. ما بايد با کشورهاي مختلف جهان در اين رابطه وارد مذاکره شويم و در اين حوزه اعتماد عمومي را جلب کنيم.
و گمان مي کنيد اين دل بستن جمهوري اسلامي به حمايت کشورهاي عضو پيمان عدم تعهد تا چه حد عقلاني باشد؟ در اين رأي گيري تنها ونزوئلاي چاوز، آن هم به دلائل خاص خودش در نظام جهاني و نه علاقه خاص به نظام ايران، راي منفي به قطعنامه داد...
به هر حال کشورهاي عضو پيمان عدم تعهد از موضع ايران حمايت مي کنند. آنها اين خطر را احساس مي کنند که اگر مسائل سياسي در مسائل تکنولوژيکي تاثير بگذارد،براي آنها هم مشکل ايجاد شود.اکثريت با ما است. امريکايي ها هم جدي هستند.بايد ديد کدام ديپلماسي فعالتر خواهد بود.
در اين بازي حساس، با توجه به برخي اظهارات دو طرف، برخي از ناظران سياسي معتقدند که مساله تا مرز يک رويارويي کامل خواهد رفت اما اصلا بعيد نيست کار به خير و خوشي تمام شود و نئوکانهاي ايالات متحده بالاخره باب گفتگو را با دولت احمدي نژاد بگشايند. شما چه فکر مي کنيد؟
در عالم سياست، هيچ چيز غير ممکن نيست. هر دولتي بايد بر اساس منافع ملي خود عمل کند.يک زماني رابطه با کشورهاي همجوار نيز براي ما مشکل مي نمود اما حالا بهترين روابط را با آنها داريم. ايران با امريکا هميشه مذاکره داشته،تنها اين مذاکرات مستقيم نبوده اند. مساله اي که مي فرماييد اصلا بعيد نيست. ممکن است دولت جديد در رابطه با مذاکره با امريکا هم فعال شود و گفتگو را آغاز کند. اين که خلاف شرع نيست.
اين پزشک و روحاني ميانه رو محافظه کار که پيش از اين روزنامه "انتخاب" را در ايران منتشر مي کرد و در انتخابات اخير رياست جمهوري نيز از هواداران جدي هاشمي رفسنجاني بود، بر ضرورت پيگيري يک "ديپلماسي فعال" در شرايط حساس فعلي تأکيد کرده، از احتمال مذاکره مستقيم دولت هاي بوش – احمدي نژاد، مي گويد و اتفاقات آينده را در اين رابطه، غير قابل پيشبيني عنوان مي کند. به خاطر دارم درست در بحبوحه برگزاري انتخابات، وقتي دولت جورج بوش تهديدات خود نسبت به جمهوري اسلامي را شدت بخشيده بود، شما در گفتگويي به روزهاي پاياني حکومت صدام حسين اشاره کرديد و گفتيد او نيز هيچ يک از اين تهديدات را جدي نگرفت و... مقصودتان چه بود از اين حرف در آن زمان؟
تحليل آن روز من ناظر به عمل هيات حاکمه امريکا بود. من گفتم ما نبايد تصور کنيم که سياست خارجي امريکا بر پايه عقلانيت پيش مي رود. امريکا به دنبال تثبيت منافع ملي خود است. اين هم مساله اي طبيعي است. بعدها ديديم در جريان حمله امريکا به عراق هم خود امريکايي ها در موضع گيري هايشان گفتند يک نگاه ما به نفت عراق بود. به هيچ وجه عملکرد سياست خارجي امريکا را نمي توان از نگاه اقتصادي آن جدا کرد. امروز همه فعل و انفعالات جهان مدرن، يک رويکرد اقتصادي را دنبال مي کند. طبيعي است که امريکايي ها منافع خود را دنبال کنند. آنها تا زماني که به منافع خود نرسند، همچنان اين سياست را ادامه خواهند داد.
حالا در ميانه اين بازي، به عنوان يکي از نيروهاي منتسب به جريان راست اسلامي، چه راهي را پيشنهاد مي کنيد؟
ما تنها با دو راه روبه رو نيستيم. يعني اينکه يا راه تسليم به امريکا را بر گزينيم يا اينکه بر مواضع خود بايستيم و چوب آنها را بخوريم.
اين راه حل سوم چه چيز است؟
ديپلماسي فعال و فراگير.
اين حرف خيلي کلي است، اين "ديپلماسي فعال" از نظر شما چطور معني مي شود؟
ما بايد دست به اعتمادسازي جهاني بزنيم. با فرهنگ و تمدن ايراني. خيلي از مردم دنيا با فرهنگ کهن ما آشنا نيستند. ما بايد روحيه صلح طلبي و مردم دوستي ايرانيان را به جهان معرفي کنيم. مثلا، همين نمايشگاه اخير "امپراتوري فراموش شده" که در لندن برگزار شد، خيلي تأثير گذار بود.
با اظهارات اخير رئيس جمهور اسلامي، به گواه آگاهان سياسي، ظاهراً رودر رويي به شکل کامل با جامعه جهاني انجام گرفت. شما پيش از انتخابات از احتمال وقوع حمله امريکا گفته بوديد. حالا چه فکر مي کنيد؟
امريکايي ها به دليل مشکلاتي که اکنون در عراق، افغانستان و.. دارند، بسيار بعيد است که راه جنگ با ايران را پيش بگيرند. اما اگر ديپلماسي ما فعال نباشد، مي توانند فشارهاي جدي بر ما تحميل کنند.
حالا سفر اخير آقاي احمدي نژاد و تيم همراهشان به امريکا، چقدر در راستاي اين ديپلماسي فعالي که مي فرماييد قرار داشت؟
مجموعه اي که در معيت آقاي احمدي نژاد به سازمان ملل رفتند، پر کار بودند. اما اين دليل موفقيت آنها نيست. مساله هسته اي ايران در آنجا در صدر توجه همه جهان قرار داشت. ما بايد صبر کنيم و ببينيم بالاخره چه تصميمي گرفته مي شود. رئيس جمهور، مواضع ايران را تحليل کردند و از بخش هاي خصوصي دولت ها براي همکاري و نظارت بر برنامه هاي هسته اي ايران دعوت کردند.
اما ظاهراً اين پيشنهاد به هيچ روي مورد توجه طرف مقابل قرار نگرفت و کاملا با بي اعتنايي از کنار آن رد شدند...
طرح اين مساله، نوعي اعتمادسازي با جهان بود. مساله اي که حيثيتي است به اينگونه طرح شد. اما غربي ها موضع مبهمي گرفتند و مساله را در ابهام باقي گذاشتند.
چرا بايد پرونده هسته اي ايران به قول شما و همفکرانتان " پرونده حيثيتي" بشود؟ گمان نمي کنيد اگر بعد عقلانيت موضوع بيشتر تقويت مي شد، امروز قدرت مانور خود نظام هم براي تعامل منطقي تر در برابر اين حجم از خواسته هاي مشروع و نا مشروع غرب بسيار فراهم تر بود؟
تصميم گيري عاقلانه هميشه عقب نشيني از مواضع نيست! ما بايد همه بهانه ها را از امريکا بگيريم.
آخر با چه ساز و کاري مي خواهيد بهانه ها را از غرب بگيريد؟
به هر حال اگر ما امروز عقب نشيني کنيم، فردا مشکلاتمان اضافه خواهند شد. بايد پذيرفت که امروز دغدغه جهان در مورد وساله هسته اي جدي است. ممکن است در اين موضوع امريکايي ها به دليل نوع رابطه شان با ما، برخورد مناسبي نداشته باشند اما مساله هسته اي به اين ربط ندارد. يک واقعيت براي همه جهان است. امروز، همه کشورهاي جهان، از گسترش سلاحهاي گسترش جمعي نگرانند اما اين حق ماست که انرژي اتمي داشته باشيم. چرخه سوخت داشته باشيم. نکته قابل تامل اين است که اين چرخه سوخت نبايد وارد مرزهاي اقدامات غيرقانوني شود.
چه تضميني وجود دارد که چنين اتفاقي نيفتد؟
تضمين اين است که درها را باز مي گذاريم و آژانس قادر است بازديدهاي خود را از مراکز هسته اي انجام دهد. ما بايد با کشورهاي مختلف جهان در اين رابطه وارد مذاکره شويم و در اين حوزه اعتماد عمومي را جلب کنيم.
و گمان مي کنيد اين دل بستن جمهوري اسلامي به حمايت کشورهاي عضو پيمان عدم تعهد تا چه حد عقلاني باشد؟ در اين رأي گيري تنها ونزوئلاي چاوز، آن هم به دلائل خاص خودش در نظام جهاني و نه علاقه خاص به نظام ايران، راي منفي به قطعنامه داد...
به هر حال کشورهاي عضو پيمان عدم تعهد از موضع ايران حمايت مي کنند. آنها اين خطر را احساس مي کنند که اگر مسائل سياسي در مسائل تکنولوژيکي تاثير بگذارد،براي آنها هم مشکل ايجاد شود.اکثريت با ما است. امريکايي ها هم جدي هستند.بايد ديد کدام ديپلماسي فعالتر خواهد بود.
در اين بازي حساس، با توجه به برخي اظهارات دو طرف، برخي از ناظران سياسي معتقدند که مساله تا مرز يک رويارويي کامل خواهد رفت اما اصلا بعيد نيست کار به خير و خوشي تمام شود و نئوکانهاي ايالات متحده بالاخره باب گفتگو را با دولت احمدي نژاد بگشايند. شما چه فکر مي کنيد؟
در عالم سياست، هيچ چيز غير ممکن نيست. هر دولتي بايد بر اساس منافع ملي خود عمل کند.يک زماني رابطه با کشورهاي همجوار نيز براي ما مشکل مي نمود اما حالا بهترين روابط را با آنها داريم. ايران با امريکا هميشه مذاکره داشته،تنها اين مذاکرات مستقيم نبوده اند. مساله اي که مي فرماييد اصلا بعيد نيست. ممکن است دولت جديد در رابطه با مذاکره با امريکا هم فعال شود و گفتگو را آغاز کند. اين که خلاف شرع نيست.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید