دوئل ایران ـ امریکا
آفتاب‌‌نیوز : 
به گفته احمدی نژاد جهان در حال چند قطبی شدن است و در این جهان اتحادیه اروپا، چین، هند و امریکای لاتین، احتمالا تحت فرمان ونزوئلا، در برابر امریکا و اهداف هژ مونیک آن ایستادگی خواهند کرد. جهان اسلام هم قطبی جدید در اطراف جمهوری اسلامی ایران تشکیل می دهد و ایران بر اساس قدرت نظامی، جمعیتی و ایدئولوژیکی آن طبیعتا رهبر اصلی جهان اسلام خواهد بود.
احمدی نژاد با توجه به واژه « برخورد تمدن ها» که ساموئل هانتینگتون امریکایی به کار برده، امریکا را قدرتی در حال افول و ایران را در آستانه طلوع دانسته است که در برخورد این دو کشور جمهوری اسلامی پیروز خواهد شد. احمدی نژاد در اوایل این ماه نیز در دو سخنرانی که در سازمان ملل انجام داد، پیام ساده خود را بیان کرد: جمهوری اسلامی خواهان رهبری جهان در قالب تعبیری جدید از اسلام است.
یان برمن که کتاب او با نام « ظهور تهران؛ چالش ایران برای امریکا» تازه به چاپ رسیده، هنگام نوشتن مطالب خود از برنامه احمدی نژاد اطلاعی نداشته ولی گویا از پیش می دانست که در ذهن حاکمان ایران چه می گذرد. امتیاز اصلی کتاب « برمن» این است که حاشیه نمی رود و در زمانی که همه نگران ساخت بمب اتمی هستند، او مسئله واقعی را در تمایل جمهوری اسلامی به سلطه در منطقه یعنی خلیج فارس، دریای خزر، آسیای مرکزی و خاورمیانه می بیند.
برمن از این نکته غفلت می کند که ممکن است گزینه دیگری مانند معامله بزرگی که در دوره کلینتون به آن اشاره شد وجود داشته باشد و بر اساس آن امریکا ایران را قدرت برتر شناخته و در مقابل این کشور رفتار خود را در مسائلی چون فلسطین و حمایت از گروه های مبارز تغییر دهد. برمن که استاد دانشگاه دفاع ملی واشنگتن است، دوئل ایران ـ امریکا را موقعیتی برد ـ باخت می بیند و ایده های زمان جنگ سرد مثل تنش زدایی و همزیستی صلح آمیز را رد می کند.
برمن معتقد است توازن فعلی قدرت در منطقه خاورمیانه زمانی طولانی دوام نخواهد آورد و در این شرایط یا ایران موفق به بیرون کردن امریکا خواهد شد و یا اینکه امریکا با یا بدون متحدان خود، سیاست تغییر حکومت تهران را در پیش خواهد گرفت که ایده تغییر حکومت در گفتار بسیار ساده تر از عمل به آن است.
حتی در عراقی که پیروزی سریع امریکا را به دلیل عدم حمایت مردم آن کشور از صدام به همراه داشت، تغییر حکومت بسیار پیچیده تر از حد تصور بود. از این رو برمن هم تنها کمتر از سه صفحه از کتاب خود را به روش ها و ابزار چنین تغییری در تهران اختصاص داده است.
برمن به احیای دکترین ریگان اشاره می کند که منجر به ویرانی قدرت شیطانی شوروی گردید. در عمل نوشته های برمن نوعی دیپلماسی عمومی و جریان اخبار رسانه های فارسی زبان مستقر در واشنگتن را دنبال می کند. او هم چنین به استفاده از دو میلیون ایرانی مقیم امریکا و سایر ایرانیانی که در خارج از کشور به سر می برند، اشاره می کند و آنها را کانال انتقال عقاید دموکراتیک به ایران می داند.
او هم چنین برای حکومت ایران کاندیداهایی را هم اعلام می کند که یکی از آنها رضا پهلوی و دیگری مجاهدین خلق هستند!! او انجام یک سری نظر سنجی در داخل و خارج ایران را موثر می داند تا مشخص کند چه گروه مخالفی شانس بیشتری برای پیروزی و کسب حمایت مردم دارد تا امریکا و متحدان آن به حمایت مالی و سیاسی آنها بپردازند. اما برمن معلوم نکرده که این کار چگونه انجام خواهد گرفت. از طریق انتخابات؟ حمله نظامی؟ یا کودتای داخلی؟
آنهایی که اطلاعات گسترده تری در مورد ایران دارند، طرح کلی سناریوی برمن را برای تغییر حکومت بدون حمله نظامی، متقاعده کننده نمی دانند ولی ارزش کار برمن در نکته دیگری نهفته است. برمن به صراحت اعلام می کند که در صورت موفقیت ایران در طرحی که برای منطقه دارد و از عراق آن را آغاز کرده، تمامی رویاهای بوش برای خاورمیانه دموکراتیک و دوست با امریکا را به کابوس تبدیل خواهد کرد. با توجه به اوضاع حاکم، این قضیه چندان هم دور از ذهن نیست زیرا ایران در حال حاضر به میزان لازم در عراق نفوذ پیدا کرده است.
جمهوری اسلامی ایران تاکنون تجربه پنج رییس جمهوری امریکا را داشته ولی تنها یک نفر از آنها یعنی بوش از « معامله بزرگ» با ایران سخنی به میان نیاورده و در حزب جمهوری خواه نیز عده معدودی خیال چنین معامله ای را در سر دارند. کتاب برمن سیاستمردان واشنگتن را از غفلت در مورد ایران باز می دارد ولی هنوز معلوم نیست که دولت فعلی آیا زمان یا شجاعت این را دارد که در استراتژی خود برای رفع بزرگترین چالش کنونی در سیاست خارجی امریکا تجدید نظر کند؟
به گفته احمدی نژاد جهان در حال چند قطبی شدن است و در این جهان اتحادیه اروپا، چین، هند و امریکای لاتین، احتمالا تحت فرمان ونزوئلا، در برابر امریکا و اهداف هژ مونیک آن ایستادگی خواهند کرد. جهان اسلام هم قطبی جدید در اطراف جمهوری اسلامی ایران تشکیل می دهد و ایران بر اساس قدرت نظامی، جمعیتی و ایدئولوژیکی آن طبیعتا رهبر اصلی جهان اسلام خواهد بود. احمدی نژاد با توجه به واژه « برخورد تمدن ها» که ساموئل هانتینگتون امریکایی به کار برده، امریکا را قدرتی در حال افول و ایران را در آستانه طلوع دانسته است که در برخورد این دو کشور جمهوری اسلامی پیروز خواهد شد. احمدی نژاد در اوایل این ماه نیز در دو سخنرانی که در سازمان ملل انجام داد، پیام ساده خود را بیان کرد: جمهوری اسلامی خواهان رهبری جهان در قالب تعبیری جدید از اسلام است.
یان برمن که کتاب او با نام « ظهور تهران؛ چالش ایران برای امریکا» تازه به چاپ رسیده، هنگام نوشتن مطالب خود از برنامه احمدی نژاد اطلاعی نداشته ولی گویا از پیش می دانست که در ذهن حاکمان ایران چه می گذرد. امتیاز اصلی کتاب « برمن» این است که حاشیه نمی رود و در زمانی که همه نگران ساخت بمب اتمی هستند، او مسئله واقعی را در تمایل جمهوری اسلامی به سلطه در منطقه یعنی خلیج فارس، دریای خزر، آسیای مرکزی و خاورمیانه می بیند.
برمن از این نکته غفلت می کند که ممکن است گزینه دیگری مانند معامله بزرگی که در دوره کلینتون به آن اشاره شد وجود داشته باشد و بر اساس آن امریکا ایران را قدرت برتر شناخته و در مقابل این کشور رفتار خود را در مسائلی چون فلسطین و حمایت از گروه های مبارز تغییر دهد. برمن که استاد دانشگاه دفاع ملی واشنگتن است، دوئل ایران ـ امریکا را موقعیتی برد ـ باخت می بیند و ایده های زمان جنگ سرد مثل تنش زدایی و همزیستی صلح آمیز را رد می کند.
برمن معتقد است توازن فعلی قدرت در منطقه خاورمیانه زمانی طولانی دوام نخواهد آورد و در این شرایط یا ایران موفق به بیرون کردن امریکا خواهد شد و یا اینکه امریکا با یا بدون متحدان خود، سیاست تغییر حکومت تهران را در پیش خواهد گرفت که ایده تغییر حکومت در گفتار بسیار ساده تر از عمل به آن است.
حتی در عراقی که پیروزی سریع امریکا را به دلیل عدم حمایت مردم آن کشور از صدام به همراه داشت، تغییر حکومت بسیار پیچیده تر از حد تصور بود. از این رو برمن هم تنها کمتر از سه صفحه از کتاب خود را به روش ها و ابزار چنین تغییری در تهران اختصاص داده است.
برمن به احیای دکترین ریگان اشاره می کند که منجر به ویرانی قدرت شیطانی شوروی گردید. در عمل نوشته های برمن نوعی دیپلماسی عمومی و جریان اخبار رسانه های فارسی زبان مستقر در واشنگتن را دنبال می کند. او هم چنین به استفاده از دو میلیون ایرانی مقیم امریکا و سایر ایرانیانی که در خارج از کشور به سر می برند، اشاره می کند و آنها را کانال انتقال عقاید دموکراتیک به ایران می داند.
او هم چنین برای حکومت ایران کاندیداهایی را هم اعلام می کند که یکی از آنها رضا پهلوی و دیگری مجاهدین خلق هستند!! او انجام یک سری نظر سنجی در داخل و خارج ایران را موثر می داند تا مشخص کند چه گروه مخالفی شانس بیشتری برای پیروزی و کسب حمایت مردم دارد تا امریکا و متحدان آن به حمایت مالی و سیاسی آنها بپردازند. اما برمن معلوم نکرده که این کار چگونه انجام خواهد گرفت. از طریق انتخابات؟ حمله نظامی؟ یا کودتای داخلی؟
آنهایی که اطلاعات گسترده تری در مورد ایران دارند، طرح کلی سناریوی برمن را برای تغییر حکومت بدون حمله نظامی، متقاعده کننده نمی دانند ولی ارزش کار برمن در نکته دیگری نهفته است. برمن به صراحت اعلام می کند که در صورت موفقیت ایران در طرحی که برای منطقه دارد و از عراق آن را آغاز کرده، تمامی رویاهای بوش برای خاورمیانه دموکراتیک و دوست با امریکا را به کابوس تبدیل خواهد کرد. با توجه به اوضاع حاکم، این قضیه چندان هم دور از ذهن نیست زیرا ایران در حال حاضر به میزان لازم در عراق نفوذ پیدا کرده است.
جمهوری اسلامی ایران تاکنون تجربه پنج رییس جمهوری امریکا را داشته ولی تنها یک نفر از آنها یعنی بوش از « معامله بزرگ» با ایران سخنی به میان نیاورده و در حزب جمهوری خواه نیز عده معدودی خیال چنین معامله ای را در سر دارند. کتاب برمن سیاستمردان واشنگتن را از غفلت در مورد ایران باز می دارد ولی هنوز معلوم نیست که دولت فعلی آیا زمان یا شجاعت این را دارد که در استراتژی خود برای رفع بزرگترین چالش کنونی در سیاست خارجی امریکا تجدید نظر کند؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید