رنگ باختن دیپلماسی یا شور جنگ با ایران!
آفتاب‌‌نیوز : 
در اين زمان رقباي ديگري مثل چين و هند پيدا شدند كه سرعت رشد اقتصادي آنها رتبه اول را در جهان دارد. اين دو كشور مانند آمريكا خواهان ذخاير استراتژيك انرژي هستند و روسيه هم از ايران حمايت مي كند. در همين حال پيش بيني مي شود كه توليد نفت بالا رود كه اين خود درنهايت باعث كاهش آن خواهد شد. ايران كه در نگاه آمريكا دولت سركش منطقه است احتمالا هدف بعدي خواهد بود و دليل آن نيز مجددا داشتن سلاحهاي كشتار جمعي است.
اين در حالي است كه موسسه بين المللي مطالعات استراتژيك لندن در اوايل ماه جاري اعلام كرد كه ايران چندين سال تا توليد سوخت كافي براي ساخت سلاح هسته اي فاصله دارد. حتي آمريكا هم تصوير دقيقي از وضعيت سلاحهاي هسته اي در ايران نداشته و پس از جنگ عراق اعتبار آن هم كاهش يافته است. با اين حال در واشينگتن همانند دوران پيش از جنگ عراق هرروز بيشتر بر طبل جنگ مي كوبند. جهان نيز همواره شاهد ناكارآمدي قدرت در عراق و افغانستان بوده است اما گويا آمريكا اين موضوع را به درستي درك نكرده و اين بار تجربه ايران ناموفق تر از عراق خواهد بود.
هيچكس چه در دولت آمريكا و چه در خارج از آن نمي گويد كه دليل اصلي رويكرد آمريكا به ايران نفت و گاز است اما دولت فعلي آمريكا كاملا نشان داده كه به دنبال منافع خود در اين زمينه بوده و اقدامات موفقيت آميزي هم انجام داده است. مجموع ذخاير نفت و گاز ايران حدود 280 ميليارد بشكه نفت است كه تنها كمي از ذخاير عربستان كمتر است و آمريكا قاعدتا تمايل دارد به اين ذخاير دسترسي پيدا كند.
ايران در زمان جنگ افغانستان به تغيير رويكرد آمريكا اميدوار بود و هيچگاه از القاعده حمايت نكرد زيرا مي خواست شفاف سازي كند تا تحريم هاي آمريكا عليه اين كشور لغو شود اما در مقابل آمريكا ايران در محور شرارت قرار داد پس جاي تعجب ندارد كه ايران امروز احساس خطر مي كند زيرا در ميان پايگاههاي آمريكا در آسياي مركزي، عراق، افغانستان، پاكستان و عربستان محصور شده است و نيروي دريايي امريكا نيز حضوري گسترده در خليج فارس دارد. با توجه به تهديدات امريكا مبني برحمله به تاسيسات هسته اي ايران، پر واضح است كه چرا ايران مي خواهد به غني سازي اورانيوم ادامه دهد و امريكا هم از اين واهمه دارد كه ايران راه خليج فارس را كه تامين كننده 40 درصد از انرژي جهان است بر او ببندد.
اما بدترين چيز اين است كه جنگ عليه تروريسم با توفانهاي كاترينا و ريتا و گردابي كه در عراق و افغانستان ايجاد شده شديدا ضربه خورده است و قيمتهاي فزاينده نفت وضعيت دشواري براي رياست جمهوري امريكا به وجود آورده است. كشورهايي همانند هند و پاكستان هم براي رشد اقتصادي خود به منابع انرژي نيازمندند پس بايد دلايل درستي براي راي هند عليه ايران وجود داشته باشد.
هند شايد بيهوده اميدوار است كه امريكا امتيازات كافي به آن دهد زيرا به نظر نمي رسد كه حتي ارجاع ايران به شوراي امنيت هم امريكا راضي كند. به هرحال ارجاع ايران نه باعث تغيير حكومت تهران خواهد شد و نه موجب دسترسي به ذخاير نفتي اين كشور مي شود. شايد زمان آن رسيده كه هند به دنبال پيدا كردن منبع ديگري براي انرژي باشد زيرا روياي خط لوله هند - ايران - پاكستان هم ممكن است به آساني و با توجه به حضور پاكستان در اين طرح تبديل به كابوسي براي هند شود.
در اين زمان رقباي ديگري مثل چين و هند پيدا شدند كه سرعت رشد اقتصادي آنها رتبه اول را در جهان دارد. اين دو كشور مانند آمريكا خواهان ذخاير استراتژيك انرژي هستند و روسيه هم از ايران حمايت مي كند. در همين حال پيش بيني مي شود كه توليد نفت بالا رود كه اين خود درنهايت باعث كاهش آن خواهد شد. ايران كه در نگاه آمريكا دولت سركش منطقه است احتمالا هدف بعدي خواهد بود و دليل آن نيز مجددا داشتن سلاحهاي كشتار جمعي است. اين در حالي است كه موسسه بين المللي مطالعات استراتژيك لندن در اوايل ماه جاري اعلام كرد كه ايران چندين سال تا توليد سوخت كافي براي ساخت سلاح هسته اي فاصله دارد. حتي آمريكا هم تصوير دقيقي از وضعيت سلاحهاي هسته اي در ايران نداشته و پس از جنگ عراق اعتبار آن هم كاهش يافته است. با اين حال در واشينگتن همانند دوران پيش از جنگ عراق هرروز بيشتر بر طبل جنگ مي كوبند. جهان نيز همواره شاهد ناكارآمدي قدرت در عراق و افغانستان بوده است اما گويا آمريكا اين موضوع را به درستي درك نكرده و اين بار تجربه ايران ناموفق تر از عراق خواهد بود.
هيچكس چه در دولت آمريكا و چه در خارج از آن نمي گويد كه دليل اصلي رويكرد آمريكا به ايران نفت و گاز است اما دولت فعلي آمريكا كاملا نشان داده كه به دنبال منافع خود در اين زمينه بوده و اقدامات موفقيت آميزي هم انجام داده است. مجموع ذخاير نفت و گاز ايران حدود 280 ميليارد بشكه نفت است كه تنها كمي از ذخاير عربستان كمتر است و آمريكا قاعدتا تمايل دارد به اين ذخاير دسترسي پيدا كند.
ايران در زمان جنگ افغانستان به تغيير رويكرد آمريكا اميدوار بود و هيچگاه از القاعده حمايت نكرد زيرا مي خواست شفاف سازي كند تا تحريم هاي آمريكا عليه اين كشور لغو شود اما در مقابل آمريكا ايران در محور شرارت قرار داد پس جاي تعجب ندارد كه ايران امروز احساس خطر مي كند زيرا در ميان پايگاههاي آمريكا در آسياي مركزي، عراق، افغانستان، پاكستان و عربستان محصور شده است و نيروي دريايي امريكا نيز حضوري گسترده در خليج فارس دارد. با توجه به تهديدات امريكا مبني برحمله به تاسيسات هسته اي ايران، پر واضح است كه چرا ايران مي خواهد به غني سازي اورانيوم ادامه دهد و امريكا هم از اين واهمه دارد كه ايران راه خليج فارس را كه تامين كننده 40 درصد از انرژي جهان است بر او ببندد.
اما بدترين چيز اين است كه جنگ عليه تروريسم با توفانهاي كاترينا و ريتا و گردابي كه در عراق و افغانستان ايجاد شده شديدا ضربه خورده است و قيمتهاي فزاينده نفت وضعيت دشواري براي رياست جمهوري امريكا به وجود آورده است. كشورهايي همانند هند و پاكستان هم براي رشد اقتصادي خود به منابع انرژي نيازمندند پس بايد دلايل درستي براي راي هند عليه ايران وجود داشته باشد.
هند شايد بيهوده اميدوار است كه امريكا امتيازات كافي به آن دهد زيرا به نظر نمي رسد كه حتي ارجاع ايران به شوراي امنيت هم امريكا راضي كند. به هرحال ارجاع ايران نه باعث تغيير حكومت تهران خواهد شد و نه موجب دسترسي به ذخاير نفتي اين كشور مي شود. شايد زمان آن رسيده كه هند به دنبال پيدا كردن منبع ديگري براي انرژي باشد زيرا روياي خط لوله هند - ايران - پاكستان هم ممكن است به آساني و با توجه به حضور پاكستان در اين طرح تبديل به كابوسي براي هند شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید