آفتابنیوز : 
بنابراین پاکستان به عنوان یک کشور اسلامی تحت فشار قرار می گیرد تا برنامه هسته ای خود را متوقف کند اما کشوری مانند هند،حتی تا امضای توافقنامه همکاری هسته ای با آمریکا هم پیش می رود. از سویی اسرائیل صدها سلاح هسته ای در اختیار دارد و از سوی دیگر، هیچ انتقادی علیه این کشور مطرح نمی شود. در مقابل، ایران به خاطر تلاش برای دستیابی به حقوق خود در چارچوب NPT تحت فشار قرار می گیرد.
این مناقشه هسته ای در عین حال نشان می دهد که در عرصه تقابل با برخی کشورها، تفاوتی میان آمریکا و اروپا وجود ندارد. در همین راستا، سه کشور اروپایی آلمان، فرانسه و انگلیس که بیش از یک سال به مذاکره با ایران مشغول بودند، در واقع نمایش یک «مونولوگ» بودند نه «دایلوگ». اروپا به طور یکطرفه صحبت می کرد اما صحبت های ایران را نمی شنید.
براساس معاده منع گسترش هسته ای (NPT)، ایران «حق انکارناپذیری برای گسترش، تحقیق، تولید و استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای دارد.» اما حقوق ایران، کاملا پشت تبلیغات خصمانه پنهان شده است. اگر کسی به گزارش های رسانه های غربی توجه کند، کاملا احساس می کند که ایران شرایط NPT را نقض کرده است. زیرا گزارش های این رسانه ها تا حدود زیادی جهت دار است.
آنچه که در قطعنامه اخیر شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی آمده نشان می دهد که آژانس هنوز در موقعیتی نیست که اعلام کند مواد و تجهیزات اعلام نشده در ایران وجود دارد یا خیر.
در این شرایط، ادامه مونولوگ، فایده چندانی نخواهد داشت. هر دو طرف باید به یکدیگر گوش فرا دهند. «دایلوگ» ایران با جامعه جهانی تنها راه رسیدن به توافق است.