ساده ترین راه برای ترویج فرهنگ ها چیست؟
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: امروز دومین جشنواره بین المللی بازی های رایانه ای که از ششم تیر ماه جاری با حضور 40 شرکت داخلی در مصلای بزرگ امام خمینی(ره) آغاز شده بود، به‌کار خود پایان می‌دهد. نکته قابل توجه در نمایشگاه بازیهای رایانه ای، حضور تولیدکننده های جوان در نمایشگاه است که نشان می دهد آینده ای درخشان در انتظار این شاخه از علم فناوری دیجیتال برای کشور عزیمان خواهد بود. برپایی این نمایشگاه و استقبال گسترده مردم از آن نشان داد که از طریق برنامه‌ریزی در حوزه بازیهای رایانه‌ای می‌توان به غنی سازی اوقات فراغت کودکان، نوجوانان و جوانان اهتمام کرد.
البته این حوزه همواره دچار مشکلات و چالش هایی نیز بوده است. در همین رابطه خبرنگار رویداد مصاحبه ای داشته است با سعید ساداتی، کارشناس فضای مجازی و مسائل جنگ نرم که در ادامه می خوانید.
امروزه ثابت شده است که انیمیشن و بازی های رایانه ای بسیار در اشاعه مسائل فرهنگی مؤثرند. با این حال تولیدکنندگان داخلی در این رابطه بسیار ضعیف عمل می کنند. علت این ضعف چیست؟
برای تحلیل علل ضعف تولیدات داخلی در این حوزه باید موارد بسیاری را مورد بررسی قرار داد. مهمترین عاملی که به ضعف در این حوزه منجر می شود، عدم رعایت قانون کپی رایت در ایران است. چرا که بازی های دست اول با گرافیک بالای خارجی با قیمت های بسیار نازل در دوردست ترین سوپرمارکت ها هم به فروش می رسد اما برای شرکت های تولید کننده و پخش کننده داخلی به صرفه نیست که بازی های خود را با قیمت هایی هم سطح با بازی های خارجی عرضه کنند.
مورد بعدی می توان به کمبود نیروی متخصص در این زمینه اشاره کرد. نیروهای متخصص به دلیل اینکه سرمایه گذار حاضر به هزینه کردن در این حوزه نیست، اقدام به برنامه نویسی فعال در حوزه بازی های رایانه ای نمی کنند و در نتیجه تعداد معدودی که در این زمینه فعالیت می کنند نیز خواستار دستمزدهای بالا هستند که از توان شرکت های تولید کننده خارج است.
نکته بعدی بحث اسپانسر و یا سرمایه گذار است. سرمایه گذارها بدلیل آنکه هیچ ضمانتی وجود ندارد که مبلغ سرمایه گذاری شده خود را باز می یابند یا نه، ریسک نکرده و وارد این عرصه نمی شوند.
بحث تبلیغات هم نکته ای دیگر است که از سوی رسانه های جمعی مغفول مانده است. چنانچه بازی های رایانه ای از سوی رسانه های جمعی تبلیغ شوند و به جوانان و نوجوانان شناسانده شوند می توانند کمک شایانی به این حوزه نمایند. همانطور که مشاهده می کنید تمام مشکلات زنجیر وار به یکدیگر وابسته هستند و خسران در هر یک باعث به وجود آمدن مشکل بعدی شده است. اما در پایان بی انصافی است که بگوییم تولیدات داخلی دچار ضعف است. اگر تمام مشکلات فوق الذکر را در کنار یکدیگر قرار دهیم می بینیم که در حال حاضر در عرصه بازی های رایانه ای شاهد یک رنسانس علمی هستیم که از سوی جوانان و نخبگان ایرانی به وجود آمده است.
بنیاد ملی بازی های رایانه ای چه نقشی در افزایش سطح کیفی بازی های داخلی ایفا می کند؟ عملکرد این بنیاد را چگونه ارزیابی می کنید؟
این بنیاد چند سالی است که راه اندازی شده و به عنوان رابط بین تولیدکنندگان و نهادهای ذیربط فعالیت می کند. در چند سال اخیر فعالیت های بنیاد چشم گیرتر شده و میزان رضایتمندی تولید کنندگان از این بنیاد بیشتر شده است که امیدواریم این روند همچنان ادامه پیدا کند و به تعالی بازی های رایانه ای بیانجامد.
بازی های رایانه ای تا چه اندازه در فضای مجازی و در عرصه جنگ نرم می توانند مؤثر واقع شوند؟
مطمئنا یکی از راه های تبادل فرهنگ ها و ترویج فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی فضای مجازی است. مدت هاست که دشمن سعی دارد القائات فرهنگ خود را از طریق بازی های رایانه ای به خورد جوانان و نوجوانان ایران زمین دهد. برای تقابل با این روند دشمن در فضای مجازی و در عرصه جنگ نرم واجب است که تولیدات داخلی با رویکرد ترویج فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی بیش از پیش گسترش یابد. جوانان و نوجوانان ما باید بدانند که ایران زمین سرشار از فرهنگ ها و تمدن هاست و برای ترویج این فرهنگ بازی های رایانه ای یکی از مدرن ترین و ساده ترین روش هایی است که می تواند مورد توجه عمیق مسئولین فرهنگی نیز قرار گیرد. وقتی ضرورت ایجاد چنین بازی هایی در سطح بین المللی درک شود می توان انتظار داشت که حمایت ها نیز از سوی مسئولین حکومتی بیش از پیش شود.
بازی های خارجی با کیفیت بالا و در عین حال ارزان قیمت اند و به راحتی از طریق فضای مجازی قابل دریافت می باشند. تولیدات داخلی چگونه می توانند در برابر این چالش قد علم کنند؟
برای رفع این مشکل دو راه وجود دارد. یا دولت هزینه ای گزاف در اختیار تولیدکننده ها قرار دهد تا تولید کننده مجبور نباشد با ضرر مادی تولیدات خود را عرضه کند و یا جمهوری اسلامی باید به کنوانسیون قانون کپی رایت بپیوندد که به نظر می رسد به دلایل فنی و اختلافات سلیقه ای فعلا چنین امری تسهیل نخواهد شد. پس به نظر تنها راه بودجه ای است که دولت به صورت بلاعوض باید در اختیار تولیدکنندگان قرار دهد تا از لحاظ مادی از آنها حمایت کند و این شجاعت را به شرکت های پخش بدهد که برای رقابت تجاری در این عرصه حاضر شوند.
آیا آنطور که باید نظارتی بر موضوع بازی های خارجی که مجوز می گیرند، هست؟
به نظر می رسد بحث دریافت مجوز و یا عدم مجوز بحثی قدیمی است. ما برای صدور مجوز برای بازی ها فاکتورهایی داریم که میزان تأیید و یا عدم تأیید محصولات فرهنگی با آنها سنجیده می شود. اما باید تولیدکنندگان ما به جایی برسند که چنان کیفیت و جذابیت بازی ها خود را بالا ببرند که نوجوانان و جوانان ایرانی برای پر کردن اوقات فراغت خود نیازی به رجوع به بازی های خارجی در خود حس نکنند. مطمئنا تولیدکنندگان داخلی با شناسایی نیاز نوجوانان ایرانی می توانند به شکلی قابل تحسین نیاز های جوانان ایرانی را رفع نمایند تا جایی که انشالله در چند سال آینده شاهد باشیم به جای رسوخ فرهنگ پوسیده غرب در دل جوانان ایرانی، خودمان از طریق بازی های رایانه ای مروّج فرهنگ غنی ایرانی اسلامی خود باشیم.
البته این حوزه همواره دچار مشکلات و چالش هایی نیز بوده است. در همین رابطه خبرنگار رویداد مصاحبه ای داشته است با سعید ساداتی، کارشناس فضای مجازی و مسائل جنگ نرم که در ادامه می خوانید.
امروزه ثابت شده است که انیمیشن و بازی های رایانه ای بسیار در اشاعه مسائل فرهنگی مؤثرند. با این حال تولیدکنندگان داخلی در این رابطه بسیار ضعیف عمل می کنند. علت این ضعف چیست؟
برای تحلیل علل ضعف تولیدات داخلی در این حوزه باید موارد بسیاری را مورد بررسی قرار داد. مهمترین عاملی که به ضعف در این حوزه منجر می شود، عدم رعایت قانون کپی رایت در ایران است. چرا که بازی های دست اول با گرافیک بالای خارجی با قیمت های بسیار نازل در دوردست ترین سوپرمارکت ها هم به فروش می رسد اما برای شرکت های تولید کننده و پخش کننده داخلی به صرفه نیست که بازی های خود را با قیمت هایی هم سطح با بازی های خارجی عرضه کنند.
مورد بعدی می توان به کمبود نیروی متخصص در این زمینه اشاره کرد. نیروهای متخصص به دلیل اینکه سرمایه گذار حاضر به هزینه کردن در این حوزه نیست، اقدام به برنامه نویسی فعال در حوزه بازی های رایانه ای نمی کنند و در نتیجه تعداد معدودی که در این زمینه فعالیت می کنند نیز خواستار دستمزدهای بالا هستند که از توان شرکت های تولید کننده خارج است.
نکته بعدی بحث اسپانسر و یا سرمایه گذار است. سرمایه گذارها بدلیل آنکه هیچ ضمانتی وجود ندارد که مبلغ سرمایه گذاری شده خود را باز می یابند یا نه، ریسک نکرده و وارد این عرصه نمی شوند.
بحث تبلیغات هم نکته ای دیگر است که از سوی رسانه های جمعی مغفول مانده است. چنانچه بازی های رایانه ای از سوی رسانه های جمعی تبلیغ شوند و به جوانان و نوجوانان شناسانده شوند می توانند کمک شایانی به این حوزه نمایند. همانطور که مشاهده می کنید تمام مشکلات زنجیر وار به یکدیگر وابسته هستند و خسران در هر یک باعث به وجود آمدن مشکل بعدی شده است. اما در پایان بی انصافی است که بگوییم تولیدات داخلی دچار ضعف است. اگر تمام مشکلات فوق الذکر را در کنار یکدیگر قرار دهیم می بینیم که در حال حاضر در عرصه بازی های رایانه ای شاهد یک رنسانس علمی هستیم که از سوی جوانان و نخبگان ایرانی به وجود آمده است.
بنیاد ملی بازی های رایانه ای چه نقشی در افزایش سطح کیفی بازی های داخلی ایفا می کند؟ عملکرد این بنیاد را چگونه ارزیابی می کنید؟
این بنیاد چند سالی است که راه اندازی شده و به عنوان رابط بین تولیدکنندگان و نهادهای ذیربط فعالیت می کند. در چند سال اخیر فعالیت های بنیاد چشم گیرتر شده و میزان رضایتمندی تولید کنندگان از این بنیاد بیشتر شده است که امیدواریم این روند همچنان ادامه پیدا کند و به تعالی بازی های رایانه ای بیانجامد.
بازی های رایانه ای تا چه اندازه در فضای مجازی و در عرصه جنگ نرم می توانند مؤثر واقع شوند؟
مطمئنا یکی از راه های تبادل فرهنگ ها و ترویج فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی فضای مجازی است. مدت هاست که دشمن سعی دارد القائات فرهنگ خود را از طریق بازی های رایانه ای به خورد جوانان و نوجوانان ایران زمین دهد. برای تقابل با این روند دشمن در فضای مجازی و در عرصه جنگ نرم واجب است که تولیدات داخلی با رویکرد ترویج فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی بیش از پیش گسترش یابد. جوانان و نوجوانان ما باید بدانند که ایران زمین سرشار از فرهنگ ها و تمدن هاست و برای ترویج این فرهنگ بازی های رایانه ای یکی از مدرن ترین و ساده ترین روش هایی است که می تواند مورد توجه عمیق مسئولین فرهنگی نیز قرار گیرد. وقتی ضرورت ایجاد چنین بازی هایی در سطح بین المللی درک شود می توان انتظار داشت که حمایت ها نیز از سوی مسئولین حکومتی بیش از پیش شود.
بازی های خارجی با کیفیت بالا و در عین حال ارزان قیمت اند و به راحتی از طریق فضای مجازی قابل دریافت می باشند. تولیدات داخلی چگونه می توانند در برابر این چالش قد علم کنند؟
برای رفع این مشکل دو راه وجود دارد. یا دولت هزینه ای گزاف در اختیار تولیدکننده ها قرار دهد تا تولید کننده مجبور نباشد با ضرر مادی تولیدات خود را عرضه کند و یا جمهوری اسلامی باید به کنوانسیون قانون کپی رایت بپیوندد که به نظر می رسد به دلایل فنی و اختلافات سلیقه ای فعلا چنین امری تسهیل نخواهد شد. پس به نظر تنها راه بودجه ای است که دولت به صورت بلاعوض باید در اختیار تولیدکنندگان قرار دهد تا از لحاظ مادی از آنها حمایت کند و این شجاعت را به شرکت های پخش بدهد که برای رقابت تجاری در این عرصه حاضر شوند.
آیا آنطور که باید نظارتی بر موضوع بازی های خارجی که مجوز می گیرند، هست؟
به نظر می رسد بحث دریافت مجوز و یا عدم مجوز بحثی قدیمی است. ما برای صدور مجوز برای بازی ها فاکتورهایی داریم که میزان تأیید و یا عدم تأیید محصولات فرهنگی با آنها سنجیده می شود. اما باید تولیدکنندگان ما به جایی برسند که چنان کیفیت و جذابیت بازی ها خود را بالا ببرند که نوجوانان و جوانان ایرانی برای پر کردن اوقات فراغت خود نیازی به رجوع به بازی های خارجی در خود حس نکنند. مطمئنا تولیدکنندگان داخلی با شناسایی نیاز نوجوانان ایرانی می توانند به شکلی قابل تحسین نیاز های جوانان ایرانی را رفع نمایند تا جایی که انشالله در چند سال آینده شاهد باشیم به جای رسوخ فرهنگ پوسیده غرب در دل جوانان ایرانی، خودمان از طریق بازی های رایانه ای مروّج فرهنگ غنی ایرانی اسلامی خود باشیم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
برای ترویج فرهنگ هر شهر و روستائی ، باید غیرت و عرق ملی ، به کار گرفته شود و هرکسی نسبت به مملکت خود و مخصوصا" زادگاه خود ، تعصب داشته باشد و برای آبادانی و ترویج آن کوشش کنند ،
البته متاسفانه تهران را سمبل یک شهر با زرق و برقهای کاذب ، معرفی کرده اند و ظاهرا" بیشترین امکانات را هم به چند تا شهرهای بزرگ می دهند . که عاقلانه این است که برعکس عمل شود و بیشترین رفاه و رسیدگی از نظر پزشکی ، کاری ، تفریحی و فرهنگی ، به روستاها و شهرهای کوچک بدهند
تا اهالیشان ، سرخورده ، به فکر مهاجرت به شهرهاو خارج از کشور نشوند . در حال حاضر بیشترین مهاجرین در کشورهای
اروپائی و علی الخصوص در انگلیس ، مهاجرین از روستاها و
شهرهای کوچک هستند .
اگر در هر شهر کوچک و روستایی ، امکانات بیشتر از شهرهای بزرگ باشد ، مهاجرت به روستاها و شهرهای کوچک بیشتر می شود و بارفرهنگی و ترویج آن ، به طرز قشنگتری ، به طور واقعی و نه مجازی ، پیاده می شود .