درمان معتادان با فناوری واقعیت مجازی!
این افراد در معرض یک شبیه‌سازکننده واقعیت مجازی قرار می‌گیرند و جایی را (مانند یک محله یا خانه محل مصرف کراک) توصیف می‌کنند و محققان به آرامی علائمی را به محیط می‌افزایند یا خود محیط را تغییر می‌دهند. آن‌ها این موقعیت را بر اساس تاریخچه و افزودن لوازم (مواد یا یک پایپ کراک) انجام می‌دهند.
تحقیقات روزنتال از شیوه‌ای موسوم به واکنش به علائم واقعیت مجازی بهره می‌برد. این به معنای استفاده از واقعیت مجازی برای ایجاد یک واکنش و سپس نظارت بر آن واکنش است.
درمان مصرف مواد معمولا شامل انتقال تاریخچه معتادان به یک نرم‌افزار شامل نمایش یک هنرمند از مهمانی مصرف مواد و آموزش معتادان برای برخورد با موقعیت‌هایی از این دست است.
آن چه در این فرایند درمان رخ می‌دهد، این است که هنگامی که یک معتاد وارد محیطی می‌شود که مجبور است در دنیای واقعی با آن روبرو شود، تکنیک‌های کپی‌برداری را برای ارتقاء اراده‌اش در اجتناب از مصرف دارو علی‌رغم تمایل، یاد می‌گیرد.
یکی از مزایای استفاده از واقعیت مجازی برای درمان معتادان، غوطه‌ورسازی در یک محیط (یک دنیای خلق‌شده) است که در آن تقریبا همه چیز می‌تواند یک محرک باشد.
این امر به سوژه‌های تحت درمان کمک می‌کند تا آن‌چه را که در آزمایشگاه آموخته‌اند، بهتر به دنیای واقعی انتقال دهند. همچنین محیط‌ها و محرک‌ها به طور دقیقی قابل تغییر هستند.
تعدادی از تیم‌ها همچنین قادر به شبیه‌سازی بوهایی از قبیل بوی سیگار هستند.
دست کم یک مطالعه نشان داده که سیگاری‌ها زمانی که تحت درمان واقعیت مجازی قرار گرفتند، شانس بیشتری داشتند که مصرف آن را ترک کنند.
برای پاسخگویی به این پرسش که آیا این نوع درمان کارآمدتر از درمان‌های سنتی است، دانشمندان 46 سیگاری بزرگسال را بررسی و آن‌ها را در یک برنامه درمانی 10 هفته‌ای وارد کردند.
یکی از این گروه‌ها درمان واقعیت مجازی و جایگزین نیکوتین را دریافت کرد، در حالی که در گروه دیگر فقط درمان جایگزینی نیکوتین آزمایش شد.
نتایج نشان داد در گروهی که درمان واقعیت مجازی را دریافت کردند، میزان سیگار و اشتیاق برای نیکوتین به طور قابل توجهی پایین‌تر ازگروه دیگر بود.
به گزارش ایسنا،در حال حاضر دانشمندان تمایل دارند که به درمان با واقعیت مجازی به عنوان مکملی برای درمان‌های سنتی‌تر مانند مشاوره، دارو و توانبخشی بنگرند.
به گفته خود روزنتال، شیوه واقعیت مجازی می‌تواند به عنوان جایگزین برای افرادی به کار رود که در معرض مواد واقعی، پاسخ لازم را نمی‌گیرند.
