گزارشی از گزینه پیشنهادی وزرات نفت:
بیژن زنگنه؛ کلید قفل بسته تحریم
کار‌شناسان اقتصادی و سیاست خارجی منصف معتقدند تعامل و بازی برد-برد آقای زنگنه نقش بسیار مهمی در صیانت از منافع ملی داشت و زنگنه به خوبی توانست با کارت شرکتهای بین المللی توتال، شل بازی کند و با استفاده از فشار ولابی این شرکت‌ها مانع تنگ شدن حلقه محاصره اقتصادی و سیاسی علیه ایران شود.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: سرانجام اسامی کابینه به مجلس ارائه شد و همانگونه که کار‌شناسان بر اساس نیازهای امروز صنعت نفت کشور پیش بینی می‌کردند، بیژن نامدار زنگنه از طرف دکتر حسن روحانی به عنوان کاندیدای تصدی وزارت نفت به مجلس معرفی شد. وزیری که سابقه وزارت در وزارتخانه‌های مختلف از جمله ۸ سال سابقه در وزارت نفت را در کارنامه دارد و بسیاری از کار‌شناسان این تجربه گرانسنگ را مفتاح قفل بسته شده حوزه‌های نفت و گاز کشور می‌دانند.
نفت و وزارتخانه‌اش در اقتصاد ایران جایگاهی ویژه دارد و به ویژه در سالیان اخیر به دلیل تحریم‌های اعمال شده بر این خرید وفروش این کالای استراتژیک توسط کشورهای معاضد غربی اهمیت آن دو چندان هم شده است. اهمیت و جایگاه سیاسی و دیپلماتکی نفت آن قدر زیاد است که کار‌شناسان اقتصادی اصولاً معتقدند به هیچ عنوان نمی‌توان آن را با کالاهایی مانند فرش، خاویار، پسته و یا سایر کالاهای ارزنده کشور مقایسه کرد. بر همین اساس وزیر نفت باید مدیری توانمند در عرصه‌های صنعتی، اقتصادی و از همه مهم‌تر آشنا با قواعد بازی در عرصه بین المللی باشد.
بر اساس این گزارش بازی برد – برد با شرکتهای بزرگ بین المللی استراتژی‌ای است که می‌تواند به عنوان بازوی موثر دستگاه دلپلماسی کشور اجماع بین المللی علیه ایران، علیرغم همه فشار‌ها رابشکند. کار‌شناسان بسیاری معتقدند که در زمان تصدی‌گری آقای زنگنه در وزارت نفت این استراتژی تجربه شد و حضور شرکتهای بین المللی نفتی در ایران، بخشی از دیپلماسی بین المللی وزارت نفت جهت بی‌اثر نمودن تحریم‌هایی بود که در همان زمان نیز وجود داشت. در همان زمان و طبق تحریم‌ها سرمایه گذاری بالای ۲۰ میلیون دلار در صنعت نفت ایران ممنوعیت داشت اما فازهای عظیم پارس جنوبی با حضور شرکتهای بین المللی و سرمایه گذاری‌های خارجی به ثمر نشست.
آن فاز‌ها با ترکیب شرکتهای بین المللی و داخلی و با استفاده از تکنولوژی‌های روز و نیز بکارگیری کالاهای مطابق با استانداردهای بین المللی با رقمی از یک میلیارد و هشتصد میلیون دلار تا دو میلیارد و ششصد میلیون دلار در بازه زمانی حدود ۵۰ ماه به بهره برداری کامل رسیدند. اتفاقی که پس از کنار رفتن آقای زنگنه از وزارت نفت کاملا به حاشیه رفت و اکنون نمی‌توان فاز در حال احداثی را در پارس جنوبی یافت که با برآورد کمتر از شش میلیارد دلار آن هم با مدت زمان بیش از ۸۰ ماه به پایان برسد.
هزینه‌ای که تا کنون برای برخی از فاز‌ها پرداخت شده معادل با هزینه اجرای سه فاز است. برای مثال می‌توان به هزینه اجرای فاز ۱۵ از پارس جنوبی اشاره نمود. البته وزارت نفت در ۸ سال گذشته نیز کوشش بسیار کرده که از شرکتهای بین المللی استفاده کند اما شرکتهای چینی با شرایط خاص (شرط استفاده از کالاهای چینی در پروژه‌ها) نیز حاضر به سرمایه گذاری در پارس جنوبی نشدند. بطور مثال فاز ۱۱ پارس جنوبی در مراحل طراحی علیرغم هرگونه انعطاف از سوی وزارت نفت توسط شرکت چینی متوقف و رها شد و تا کنون نیز متوقف است.
برهمین اساس کار‌شناسان اقتصادی و سیاست خارجی منصف معتقدند تعامل و بازی برد-برد آقای زنگنه نقش بسیار مهمی در صیانت از منافع ملی داشت و زنگنه به خوبی توانست با کارت شرکتهای بین المللی توتال، شل بازی کند و با استفاده از فشار ولابی این شرکت‌ها مانع تنگ شدن حلقه محاصره اقتصادی و سیاسی علیه ایران شود.
بر همین اساس است که زنگنه به عنوان فردی زیرک و دارای شاخص‌های ویژه یک دیپلمات قدرتمند شناخته می‌شود و چانه زنی و بازی‌های او از جایگاه وزیری قدرتمند می‌تواند نقش سازنده‌ای در شکل گیری سازوکار جلوگیری از کاهش قیمت‌ها در اوپک و متعاقب آن تعامل موثر با سایر کشورهای عضو اوپک بویژه کشورهای منطقه داشته باشد.
می‌توان پیش بینی کرد که با حضور زنگنه در وزات نفت نه تنها سد محکمی در مقابل عربستان که می‌خواهد جای خالی کاهش صادرات نفت ایران را پر کند، ایجاد شود بلکه می‌توان انتظار داشت، قدرت چانه زنی ایران در مذاکرات هسته‌ای هم به واسطه مانورهای نفتی آقای زنگنه افزایش پیدا کند.
سیاستگذاری‌های داخلی وزارت نفت توجه زنگنه به بخش خصوصی یکی از مزایای مهم دوران وزارت وی بود. به نظر می‌رسد تقسیم متوازن فرصت‌ها در بخش خصوصی کشوربویژه در رقابت با بخش‌های شبه خصوصی، توسعه مناطق محروم نفتخیز، تعامل با سایر بخش‌ها و نهادهای مرتبط با توسعه این صنعت ی از سیاست‌های دولت آقای دکتر حسن روحانی باشد. این سیاست‌ها به بویژه در شیوه تقسیم فرصت‌ها میان شرکت‌ها و نهادهای شبهه خصوصی و اعطای فرصت برابر به شرکتهای خصوصی. به نظر می‌رسد این سیاست‌ها که پس از آقاز زنگنه مورد بی‌توجهی واقع شده با حضور مجدد ایشان رونق دوباره‌ای پیدا کند.
به گزارش ایلنا،استفاده از دانش فنی روز، کارآمد نمودن پرسنل، ساخت و سازهای مناسب و به هنگام، تدوین استراتژی‌های بهینه در احداث پروژه‌ها وشیوه بهره برداری از آن‌ها از دیگر سیاست‌های مهم اقای زنگنه در وزارت نفت است. به هرحال آنچه در شرایط فعلی مهم است، حضور فردی موثر و با تجربه برای فعال کردن پتانسیل‌های اقتصادی و سیاسی نهفته در حوزه نفت برای شکستن خط تحریم و بهبود زندگی مردم وبالا رفتن ضریب امنیت داخلی و خارجی است و طبق آنچه که اشاره شد به نظر نمی‌رسد شخصی به غیر از بیژن زنگنه توانایی اجرای این مهم را داشته باشد. زنگنه یکی از کلیدهای مهم دکتر حسن روحانی برای بازگشایی فصل تازه‌ای برای جامعه ایران است.
نفت و وزارتخانه‌اش در اقتصاد ایران جایگاهی ویژه دارد و به ویژه در سالیان اخیر به دلیل تحریم‌های اعمال شده بر این خرید وفروش این کالای استراتژیک توسط کشورهای معاضد غربی اهمیت آن دو چندان هم شده است. اهمیت و جایگاه سیاسی و دیپلماتکی نفت آن قدر زیاد است که کار‌شناسان اقتصادی اصولاً معتقدند به هیچ عنوان نمی‌توان آن را با کالاهایی مانند فرش، خاویار، پسته و یا سایر کالاهای ارزنده کشور مقایسه کرد. بر همین اساس وزیر نفت باید مدیری توانمند در عرصه‌های صنعتی، اقتصادی و از همه مهم‌تر آشنا با قواعد بازی در عرصه بین المللی باشد.
بر اساس این گزارش بازی برد – برد با شرکتهای بزرگ بین المللی استراتژی‌ای است که می‌تواند به عنوان بازوی موثر دستگاه دلپلماسی کشور اجماع بین المللی علیه ایران، علیرغم همه فشار‌ها رابشکند. کار‌شناسان بسیاری معتقدند که در زمان تصدی‌گری آقای زنگنه در وزارت نفت این استراتژی تجربه شد و حضور شرکتهای بین المللی نفتی در ایران، بخشی از دیپلماسی بین المللی وزارت نفت جهت بی‌اثر نمودن تحریم‌هایی بود که در همان زمان نیز وجود داشت. در همان زمان و طبق تحریم‌ها سرمایه گذاری بالای ۲۰ میلیون دلار در صنعت نفت ایران ممنوعیت داشت اما فازهای عظیم پارس جنوبی با حضور شرکتهای بین المللی و سرمایه گذاری‌های خارجی به ثمر نشست.
آن فاز‌ها با ترکیب شرکتهای بین المللی و داخلی و با استفاده از تکنولوژی‌های روز و نیز بکارگیری کالاهای مطابق با استانداردهای بین المللی با رقمی از یک میلیارد و هشتصد میلیون دلار تا دو میلیارد و ششصد میلیون دلار در بازه زمانی حدود ۵۰ ماه به بهره برداری کامل رسیدند. اتفاقی که پس از کنار رفتن آقای زنگنه از وزارت نفت کاملا به حاشیه رفت و اکنون نمی‌توان فاز در حال احداثی را در پارس جنوبی یافت که با برآورد کمتر از شش میلیارد دلار آن هم با مدت زمان بیش از ۸۰ ماه به پایان برسد.
هزینه‌ای که تا کنون برای برخی از فاز‌ها پرداخت شده معادل با هزینه اجرای سه فاز است. برای مثال می‌توان به هزینه اجرای فاز ۱۵ از پارس جنوبی اشاره نمود. البته وزارت نفت در ۸ سال گذشته نیز کوشش بسیار کرده که از شرکتهای بین المللی استفاده کند اما شرکتهای چینی با شرایط خاص (شرط استفاده از کالاهای چینی در پروژه‌ها) نیز حاضر به سرمایه گذاری در پارس جنوبی نشدند. بطور مثال فاز ۱۱ پارس جنوبی در مراحل طراحی علیرغم هرگونه انعطاف از سوی وزارت نفت توسط شرکت چینی متوقف و رها شد و تا کنون نیز متوقف است.
برهمین اساس کار‌شناسان اقتصادی و سیاست خارجی منصف معتقدند تعامل و بازی برد-برد آقای زنگنه نقش بسیار مهمی در صیانت از منافع ملی داشت و زنگنه به خوبی توانست با کارت شرکتهای بین المللی توتال، شل بازی کند و با استفاده از فشار ولابی این شرکت‌ها مانع تنگ شدن حلقه محاصره اقتصادی و سیاسی علیه ایران شود.
بر همین اساس است که زنگنه به عنوان فردی زیرک و دارای شاخص‌های ویژه یک دیپلمات قدرتمند شناخته می‌شود و چانه زنی و بازی‌های او از جایگاه وزیری قدرتمند می‌تواند نقش سازنده‌ای در شکل گیری سازوکار جلوگیری از کاهش قیمت‌ها در اوپک و متعاقب آن تعامل موثر با سایر کشورهای عضو اوپک بویژه کشورهای منطقه داشته باشد.
می‌توان پیش بینی کرد که با حضور زنگنه در وزات نفت نه تنها سد محکمی در مقابل عربستان که می‌خواهد جای خالی کاهش صادرات نفت ایران را پر کند، ایجاد شود بلکه می‌توان انتظار داشت، قدرت چانه زنی ایران در مذاکرات هسته‌ای هم به واسطه مانورهای نفتی آقای زنگنه افزایش پیدا کند.
سیاستگذاری‌های داخلی وزارت نفت توجه زنگنه به بخش خصوصی یکی از مزایای مهم دوران وزارت وی بود. به نظر می‌رسد تقسیم متوازن فرصت‌ها در بخش خصوصی کشوربویژه در رقابت با بخش‌های شبه خصوصی، توسعه مناطق محروم نفتخیز، تعامل با سایر بخش‌ها و نهادهای مرتبط با توسعه این صنعت ی از سیاست‌های دولت آقای دکتر حسن روحانی باشد. این سیاست‌ها به بویژه در شیوه تقسیم فرصت‌ها میان شرکت‌ها و نهادهای شبهه خصوصی و اعطای فرصت برابر به شرکتهای خصوصی. به نظر می‌رسد این سیاست‌ها که پس از آقاز زنگنه مورد بی‌توجهی واقع شده با حضور مجدد ایشان رونق دوباره‌ای پیدا کند.
به گزارش ایلنا،استفاده از دانش فنی روز، کارآمد نمودن پرسنل، ساخت و سازهای مناسب و به هنگام، تدوین استراتژی‌های بهینه در احداث پروژه‌ها وشیوه بهره برداری از آن‌ها از دیگر سیاست‌های مهم اقای زنگنه در وزارت نفت است. به هرحال آنچه در شرایط فعلی مهم است، حضور فردی موثر و با تجربه برای فعال کردن پتانسیل‌های اقتصادی و سیاسی نهفته در حوزه نفت برای شکستن خط تحریم و بهبود زندگی مردم وبالا رفتن ضریب امنیت داخلی و خارجی است و طبق آنچه که اشاره شد به نظر نمی‌رسد شخصی به غیر از بیژن زنگنه توانایی اجرای این مهم را داشته باشد. زنگنه یکی از کلیدهای مهم دکتر حسن روحانی برای بازگشایی فصل تازه‌ای برای جامعه ایران است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید