شركت كنندگان در نشست تخصصي خاورميانه و تهديدات هسته اي تأكيد كردند:
اسرائيل فعاليت هاي هسته اي اش را آشكار كند
آفتاب‌‌نیوز : 
وي گفت: مهمترين مسأله هسته اي خاورميانه را كه تهديد بزرگي عليه اين منطقه است، بايد تأسيسات هسته اي اسرائيل در ديمونا دانست و پيدايش اين تجهيزات، تصادفي نبوده است.
وي افزود: تجهيزاتي با قدمت ديمونا در ساير نقاط جهان وجود داشته اما همگي بسته شده اند زيرا ادامه فعاليت آنها براي محيط، خطرناك بوده است.
لطفيان سپس به مسأله استفاده تروريست ها از تجهيزات هسته اي اشاره كرد و گفت: بايد جلوي دست يافتن تروريست ها به مواد و تجهيزات هسته اي را گرفت و در عين حال، اگر هر كشوري در منطقه به توانايي بالاي هسته اي دست يابد، موجب مي شود ساير كشورهاي منطقه نيز به دنبال دستيابي به اين توانايي بروند.
وي ادامه داد: واقعيت اين است كه اسرائيل در منطقه، كلاهك هاي زيادي در اختيار دارد كه تهديد بزرگي را عليه ساير كشورهاي خاورميانه اعمال مي كند. در عين حال، حق انحصاري اين رژيم براي در اختيار داشتن سلاح هاي هسته اي نيز موجب بي ثباتي منطقه شده است.
لطفيان سپس گفت: اسرائيل ادعا مي كند كه تنها كشوري در منطقه نيست كه اين سلاح ها را در اختيار دارد اما به هرحال تهديد امنيتي عليه منطقه وجود دارد.
وي افزود: در حال حاضر، آمريكا بر ايران متمركز شده است و همواره سعي داشته نفوذ خود را در اين منطقه افزايش دهد و تهديدهايي نيز كه درمورد حمله به سايت هاي هسته اي ايران مطرح مي شود در همين جهت ارزيابي مي شود.
لطفيان سپس به حمله اسرائيل به تجهيزات هسته اي عراق در اوسيراك كه توسط فرانسوي ها ساخته شده بود اشاره كرد و گفت: به نظر مي رسد اسرائيل تمايل دارد نقض NPT را از سوي ايران ببيند تا بهانه حمله به سايت هاي هسته اي ايران فراهم شود.
او ادامه داد: حمله پيشگيرانه براي تأمين اهداف آمريكا با اسرائيل نيز در همين راستا مورد توجه بوده و اكنون همه فكر مي كنند كه هدف بعدي، كدام كشور مي تواند باشد حالا ممكن است ادعا كنند سوريه يا لبنان يا ايران را براي اين منظور مورد توجه دارند.
لطفيان افزود: حمله آمريكا به افغانستان كمي در افكار عمومي جهان توجيه شده بود زيرا پس از حوادث 11 سپتامبر، افكار عمومي بر افغانستان و پناه دادن طالبان به بن لادن متمركز شده بود اما عراق مسأله كاملاً متفاوتي بود. بوش با تكيه بر دكترين حمله پيشگيرانه مي خواست صدام را سرنگون كند و آنچه را كه «محور شرارت» مي خواند كنار بزند.
وي ادامه داد: اما اعلام ايران به عنوان هدف آمريكاكاملا ناقض وظايف آمريكا در چارچوب NPT است.
لطفيان سپس به تهديد ديگري در منطقه خاورميانه اشاره كرد و آن را جنگ هاي هسته اي در منطقه دانست. او گفت: ايران تجربه تلخي در مورد سلاح هاي كشتار جمعي عراق دارد زيرا سلاح هاي شيميايي نه تنها عليه ايران بلكه عليه كردهاي عراق در حلبچه به كار گرفته است و اين اقدام غيرانساني شرايط جديدي را بر منطقه تحميل كرده بود.
او در پايان سخنان خود گفت: جامعه جهاني براي كاهش تهديد حملات هسته اي يا كاهش فشارها بر كشورهايي كه سلاح هسته اي ندارند بايد تلاش كند و توافقنامه هاي چندجانبه را در اين خصوص مورد توجه قرار دهد.
در ادامه جلسه، جفري باتول مدير اجراي پاگواش در مورد «ايجاد منطقه عاري از سلاح هاي هسته اي در خاورميانه» به صحبت پرداخت.
وي مسأله بازديدهاي منطقه اي را در اين خصوص، مورد توجه قرار داد و گفت: بازرسي هاي هدايت شده مي تواند در منطقه مفيد واقع شود زيرا ابزار لازم را براي مقابله با سلاح هاي كشتار جمعي فراهم مي كند.
او سپس به بعد صلح آميز فعاليت هاي هسته اي اشاره كرد و گفت: مشاركت بيشتر كشورهاي منطقه اهميت زيادي دارد ولي در عين حال، اسرائيل بايد وضعيت ابهام آلود فعاليت هاي هسته اي خود را مشخص كند و از روند فعلي دست بردارد.
در ادامه جلسه، جان چيپمن مدير مؤسسه بين المللي مطالعات استراتژيك لندن درمورد «فعاليت هاي هسته اي ايران و بازتاب آن در جهان و منطقه خليج فارس» سخنراني كرد.
وي امنيت خليج فارس را تا حد زيادي مرتبط با فعاليت هاي هسته اي در منطقه ارزيابي كرد و گفت: تصميماتي كه ايران در مورد برنامه هاي هسته اي اش اتخاذ مي كند شكلي منطقه اي و بين المللي مي يابد و در عرصه امنيتي، اهميت زيادي دارد.
وي افزود: معماري امنيت منطقه خليج فارس، عناصر خاصي دارد ولي شوراي همكاري خليج فارس براي تأمين امنيت منطقه كفايت نمي كند زيرا محدوديت هايي در راه همكاري اين كشورها وجود دارد.
وي ادامه داد: برخي كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس در حال امضاي قراردادهاي جداگانه در مورد مسائل تجاري يا امنيتي هستند و در اين خصوص، رويكرد مشتركي ندارند.
چيپمن سپس به وجود مشكلاتي در نقش و فعاليت شوراي همكاري خليج فارس اشاره كرد و افزود: اكنون حتي عربستان سعودي نيز براي كنترل و اعمال نفوذ بر ساير كشورهاي عضو با مشكل مواجه است و روابط مختلف كشورهاي منطقه نيز سطوح متفاوتي دارد.
وي سپس گفت: اتحاديه اروپا نيز مناسبات اقتصادي خاصي با اين كشورها دارد و در مورد مسائل هسته اي نيز اظهارنظر مي كند. از سوي ديگر، ناتو هم تأثير مهمي بر اين كشورها داشته و آمريكا نيز مداخله امنيتي گسترده اي را در منطقه اعمال كرده است و دائماً از برنامه دموكراتيزه كردن منطقه سخن مي گويد كه بيش از حد، كلي است.
وي سپس ايران را مركز مهم منافع بين المللي در منطقه دانست و گفت: ايران بايد اين منافع را درنظر بگيرد زيرا انزواطلبي ايران نمي تواند به نفع اين كشور باشد.
وي در عين حال، غلبه سياسي و جغرافيايي در جهان را داراي مفهوم اقتدار ندانست.
او در پايان سخنان خود گفت: اكنون زماني است كه مقامات ايراني بايد به ساير دولت هاي منطقه اي بپيوندند و نقش بزرگ خود را ايفا كنند.
در ادامه جلسه، بختيار ميرقاسموف از مؤسسه مطالعات استراتژيك روسيه در مورد «ايجاد منطقه عاري از سلاح هاي هسته اي در خاورميانه و ديدگاه روسيه در اين خصوص» صحبت كرد.
وي گفت: اكنون به همكاري خواندن جامعه جهاني از اهميت زيادي برخوردار است زيرا خاورميانه با خطرات بزرگي از جمله بي ثباتي سياسي مواجه است.
او ادامه داد: اسرائيل در منطقه خاورميانه، تهديد بزرگي است و شكي در مورد توانايي هاي تسليحاتي آن وجود ندارد ولي هيچ گاه نيز اسرائيل به قطعنامه هاي بين المللي يا معاهدات بين المللي پايبند نبوده و موارد اعلام نشده فراواني در برنامه هسته اي اسرائيل وجود دارد.
در ادامه جلسه، ناصر هاديان از دانشگاه تهران به «رهيافت هاي متفاوت درباره برنامه هسته اي ايران» اشاره كرد و گفت: گروه هاي متفاوتي درباره برنامه هسته اي ايران اظهارنظر مي كنند. گروه اول معتقدند كه ايران اصولاً به دانش هسته اي نياز ندارد. اما گروه دوم معتقدند ايران به معاهده NPT پيوسته تا قادر باشد دانش هسته اي كسب كند و ما نيز به اين حق خود اذعان داريم.
وي ادامه داد: گروه سوم معتقدند كه ما نياز داريم توان تسليحاتي نيز داشته باشيم. اين گروه معتقدند كه به جامعه جهاني نمي توان اعتماد كرد و ما نمي توانيم فعاليت هسته اي خود را به اين بهانه متوقف كنيم.
هاديان افزود: ما قرباني سلاح شيميايي بوديم و اين براي ما خط قرمزي است كه نبايد از آن رد شويم. اما اگر سلاحي هم موجود باشد به ما قدرت بازدارندگي مي دهد و علتي براي حمله وجود ندارد.
او ادامه داد: اكثر مردم از گروه دوم يا سوم حمايت مي كنند اما برخي نيز گفته هاي هر دو گروه را قبول دارند و همه نيز مي دانند كه داشتن تنها بخشي از چرخه سوخت، براي ما كافي نيست.
هاديان همچنين افزود: اكثر افراد حامي نظريه سوم، سلاح را عامل مثبتي براي تأمين امنيت نمي دانند و معتقدند كه سلاح نمي تواند امنيت ما را افزايش دهد زيرا بازيگران صحنه جهاني، منطقي رفتار كرده و درصدد حمله به يكديگر نيستند و اين مانند «صلح سردي» است كه در سطح جهان برقرار مي شود.
او افزود: ما با ساختار پيچيده اي در منطقه مواجه هستيم و بايد سيستم ارتباطي قوي نيز براي مقابله با آن داشته باشيم اما اين روند نبايد به رقابت تسليحاتي منجر شود.
وي ادامه داد: ما در محيط خطرناكي زندگي مي كنيم و گروه هاي مختلفي در منطقه وجود دارند كه شايد حتي دو مفهوم «دولت» و «ملت» را درست درك نكرده باشند. از سوي ديگر، گروه هاي قومي زيادي نيز در منطقه وجود دارند كه خطر دستيابي برخي گروه هاي تروريستي به سلاح هاي كشتار جمعي را نيز تقويت كرده اند.
هاديان سپس به ادعاي اسرائيل مبني بر «تهديد وجودي» كشورهاي منطقه عليه اسرائيل اشاره كرده و افزود: تعادل استراتژيك در منطقه برقرار نشده است و تسليحات هسته اي، به اسرائيل اين قدرت را داد كه منافع ديگران را تهديد كند.
وي افزود: اگر ايران، سلاح داشته باشد شانس تلاش اسرائيل براي كنترل شرايط فعلي ايران افزايش مي يابد اما ايران همواره بر لزوم عاري شدن خاورميانه از سلاح هاي هسته اي به وسيله كنار گذاشتن اين تسليحات از سوي اسرائيل تأكيد داشته است اما اسرائيل اعلام كرده كه ضرورتي براي كنار گذاشتن اين سلاح ها وجود ندارد.
وي گفت: مهمترين مسأله هسته اي خاورميانه را كه تهديد بزرگي عليه اين منطقه است، بايد تأسيسات هسته اي اسرائيل در ديمونا دانست و پيدايش اين تجهيزات، تصادفي نبوده است. وي افزود: تجهيزاتي با قدمت ديمونا در ساير نقاط جهان وجود داشته اما همگي بسته شده اند زيرا ادامه فعاليت آنها براي محيط، خطرناك بوده است.
لطفيان سپس به مسأله استفاده تروريست ها از تجهيزات هسته اي اشاره كرد و گفت: بايد جلوي دست يافتن تروريست ها به مواد و تجهيزات هسته اي را گرفت و در عين حال، اگر هر كشوري در منطقه به توانايي بالاي هسته اي دست يابد، موجب مي شود ساير كشورهاي منطقه نيز به دنبال دستيابي به اين توانايي بروند.
وي ادامه داد: واقعيت اين است كه اسرائيل در منطقه، كلاهك هاي زيادي در اختيار دارد كه تهديد بزرگي را عليه ساير كشورهاي خاورميانه اعمال مي كند. در عين حال، حق انحصاري اين رژيم براي در اختيار داشتن سلاح هاي هسته اي نيز موجب بي ثباتي منطقه شده است.
لطفيان سپس گفت: اسرائيل ادعا مي كند كه تنها كشوري در منطقه نيست كه اين سلاح ها را در اختيار دارد اما به هرحال تهديد امنيتي عليه منطقه وجود دارد.
وي افزود: در حال حاضر، آمريكا بر ايران متمركز شده است و همواره سعي داشته نفوذ خود را در اين منطقه افزايش دهد و تهديدهايي نيز كه درمورد حمله به سايت هاي هسته اي ايران مطرح مي شود در همين جهت ارزيابي مي شود.
لطفيان سپس به حمله اسرائيل به تجهيزات هسته اي عراق در اوسيراك كه توسط فرانسوي ها ساخته شده بود اشاره كرد و گفت: به نظر مي رسد اسرائيل تمايل دارد نقض NPT را از سوي ايران ببيند تا بهانه حمله به سايت هاي هسته اي ايران فراهم شود.
او ادامه داد: حمله پيشگيرانه براي تأمين اهداف آمريكا با اسرائيل نيز در همين راستا مورد توجه بوده و اكنون همه فكر مي كنند كه هدف بعدي، كدام كشور مي تواند باشد حالا ممكن است ادعا كنند سوريه يا لبنان يا ايران را براي اين منظور مورد توجه دارند.
لطفيان افزود: حمله آمريكا به افغانستان كمي در افكار عمومي جهان توجيه شده بود زيرا پس از حوادث 11 سپتامبر، افكار عمومي بر افغانستان و پناه دادن طالبان به بن لادن متمركز شده بود اما عراق مسأله كاملاً متفاوتي بود. بوش با تكيه بر دكترين حمله پيشگيرانه مي خواست صدام را سرنگون كند و آنچه را كه «محور شرارت» مي خواند كنار بزند.
وي ادامه داد: اما اعلام ايران به عنوان هدف آمريكاكاملا ناقض وظايف آمريكا در چارچوب NPT است.
لطفيان سپس به تهديد ديگري در منطقه خاورميانه اشاره كرد و آن را جنگ هاي هسته اي در منطقه دانست. او گفت: ايران تجربه تلخي در مورد سلاح هاي كشتار جمعي عراق دارد زيرا سلاح هاي شيميايي نه تنها عليه ايران بلكه عليه كردهاي عراق در حلبچه به كار گرفته است و اين اقدام غيرانساني شرايط جديدي را بر منطقه تحميل كرده بود.
او در پايان سخنان خود گفت: جامعه جهاني براي كاهش تهديد حملات هسته اي يا كاهش فشارها بر كشورهايي كه سلاح هسته اي ندارند بايد تلاش كند و توافقنامه هاي چندجانبه را در اين خصوص مورد توجه قرار دهد.
در ادامه جلسه، جفري باتول مدير اجراي پاگواش در مورد «ايجاد منطقه عاري از سلاح هاي هسته اي در خاورميانه» به صحبت پرداخت.
وي مسأله بازديدهاي منطقه اي را در اين خصوص، مورد توجه قرار داد و گفت: بازرسي هاي هدايت شده مي تواند در منطقه مفيد واقع شود زيرا ابزار لازم را براي مقابله با سلاح هاي كشتار جمعي فراهم مي كند.
او سپس به بعد صلح آميز فعاليت هاي هسته اي اشاره كرد و گفت: مشاركت بيشتر كشورهاي منطقه اهميت زيادي دارد ولي در عين حال، اسرائيل بايد وضعيت ابهام آلود فعاليت هاي هسته اي خود را مشخص كند و از روند فعلي دست بردارد.
در ادامه جلسه، جان چيپمن مدير مؤسسه بين المللي مطالعات استراتژيك لندن درمورد «فعاليت هاي هسته اي ايران و بازتاب آن در جهان و منطقه خليج فارس» سخنراني كرد.
وي امنيت خليج فارس را تا حد زيادي مرتبط با فعاليت هاي هسته اي در منطقه ارزيابي كرد و گفت: تصميماتي كه ايران در مورد برنامه هاي هسته اي اش اتخاذ مي كند شكلي منطقه اي و بين المللي مي يابد و در عرصه امنيتي، اهميت زيادي دارد.
وي افزود: معماري امنيت منطقه خليج فارس، عناصر خاصي دارد ولي شوراي همكاري خليج فارس براي تأمين امنيت منطقه كفايت نمي كند زيرا محدوديت هايي در راه همكاري اين كشورها وجود دارد.
وي ادامه داد: برخي كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس در حال امضاي قراردادهاي جداگانه در مورد مسائل تجاري يا امنيتي هستند و در اين خصوص، رويكرد مشتركي ندارند.
چيپمن سپس به وجود مشكلاتي در نقش و فعاليت شوراي همكاري خليج فارس اشاره كرد و افزود: اكنون حتي عربستان سعودي نيز براي كنترل و اعمال نفوذ بر ساير كشورهاي عضو با مشكل مواجه است و روابط مختلف كشورهاي منطقه نيز سطوح متفاوتي دارد.
وي سپس گفت: اتحاديه اروپا نيز مناسبات اقتصادي خاصي با اين كشورها دارد و در مورد مسائل هسته اي نيز اظهارنظر مي كند. از سوي ديگر، ناتو هم تأثير مهمي بر اين كشورها داشته و آمريكا نيز مداخله امنيتي گسترده اي را در منطقه اعمال كرده است و دائماً از برنامه دموكراتيزه كردن منطقه سخن مي گويد كه بيش از حد، كلي است.
وي سپس ايران را مركز مهم منافع بين المللي در منطقه دانست و گفت: ايران بايد اين منافع را درنظر بگيرد زيرا انزواطلبي ايران نمي تواند به نفع اين كشور باشد.
وي در عين حال، غلبه سياسي و جغرافيايي در جهان را داراي مفهوم اقتدار ندانست.
او در پايان سخنان خود گفت: اكنون زماني است كه مقامات ايراني بايد به ساير دولت هاي منطقه اي بپيوندند و نقش بزرگ خود را ايفا كنند.
در ادامه جلسه، بختيار ميرقاسموف از مؤسسه مطالعات استراتژيك روسيه در مورد «ايجاد منطقه عاري از سلاح هاي هسته اي در خاورميانه و ديدگاه روسيه در اين خصوص» صحبت كرد.
وي گفت: اكنون به همكاري خواندن جامعه جهاني از اهميت زيادي برخوردار است زيرا خاورميانه با خطرات بزرگي از جمله بي ثباتي سياسي مواجه است.
او ادامه داد: اسرائيل در منطقه خاورميانه، تهديد بزرگي است و شكي در مورد توانايي هاي تسليحاتي آن وجود ندارد ولي هيچ گاه نيز اسرائيل به قطعنامه هاي بين المللي يا معاهدات بين المللي پايبند نبوده و موارد اعلام نشده فراواني در برنامه هسته اي اسرائيل وجود دارد.
در ادامه جلسه، ناصر هاديان از دانشگاه تهران به «رهيافت هاي متفاوت درباره برنامه هسته اي ايران» اشاره كرد و گفت: گروه هاي متفاوتي درباره برنامه هسته اي ايران اظهارنظر مي كنند. گروه اول معتقدند كه ايران اصولاً به دانش هسته اي نياز ندارد. اما گروه دوم معتقدند ايران به معاهده NPT پيوسته تا قادر باشد دانش هسته اي كسب كند و ما نيز به اين حق خود اذعان داريم.
وي ادامه داد: گروه سوم معتقدند كه ما نياز داريم توان تسليحاتي نيز داشته باشيم. اين گروه معتقدند كه به جامعه جهاني نمي توان اعتماد كرد و ما نمي توانيم فعاليت هسته اي خود را به اين بهانه متوقف كنيم.
هاديان افزود: ما قرباني سلاح شيميايي بوديم و اين براي ما خط قرمزي است كه نبايد از آن رد شويم. اما اگر سلاحي هم موجود باشد به ما قدرت بازدارندگي مي دهد و علتي براي حمله وجود ندارد.
او ادامه داد: اكثر مردم از گروه دوم يا سوم حمايت مي كنند اما برخي نيز گفته هاي هر دو گروه را قبول دارند و همه نيز مي دانند كه داشتن تنها بخشي از چرخه سوخت، براي ما كافي نيست.
هاديان همچنين افزود: اكثر افراد حامي نظريه سوم، سلاح را عامل مثبتي براي تأمين امنيت نمي دانند و معتقدند كه سلاح نمي تواند امنيت ما را افزايش دهد زيرا بازيگران صحنه جهاني، منطقي رفتار كرده و درصدد حمله به يكديگر نيستند و اين مانند «صلح سردي» است كه در سطح جهان برقرار مي شود.
او افزود: ما با ساختار پيچيده اي در منطقه مواجه هستيم و بايد سيستم ارتباطي قوي نيز براي مقابله با آن داشته باشيم اما اين روند نبايد به رقابت تسليحاتي منجر شود.
وي ادامه داد: ما در محيط خطرناكي زندگي مي كنيم و گروه هاي مختلفي در منطقه وجود دارند كه شايد حتي دو مفهوم «دولت» و «ملت» را درست درك نكرده باشند. از سوي ديگر، گروه هاي قومي زيادي نيز در منطقه وجود دارند كه خطر دستيابي برخي گروه هاي تروريستي به سلاح هاي كشتار جمعي را نيز تقويت كرده اند.
هاديان سپس به ادعاي اسرائيل مبني بر «تهديد وجودي» كشورهاي منطقه عليه اسرائيل اشاره كرده و افزود: تعادل استراتژيك در منطقه برقرار نشده است و تسليحات هسته اي، به اسرائيل اين قدرت را داد كه منافع ديگران را تهديد كند.
وي افزود: اگر ايران، سلاح داشته باشد شانس تلاش اسرائيل براي كنترل شرايط فعلي ايران افزايش مي يابد اما ايران همواره بر لزوم عاري شدن خاورميانه از سلاح هاي هسته اي به وسيله كنار گذاشتن اين تسليحات از سوي اسرائيل تأكيد داشته است اما اسرائيل اعلام كرده كه ضرورتي براي كنار گذاشتن اين سلاح ها وجود ندارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید