آفتابنیوز : آفتاب: «تابناک» در ادامه نوشت: از چند هفته پیش و در پی بازگشت رئیس جمهور از سفر نیویورک این موضوع به طور جدی مطرح شد که با وجود زمزمههای بهبود روابط میان تهران و واشنگتن، آیا ادامه استفاده از شعار «مرگ بر آمریکا» در ایران همچنان ضرورت دارد یا خیر.
این موضوع به سرعت در محافل مختلف داخلی و خارجی مورد توجه قرار گرفت و واکنشهای مختلفی نسبت به آن نشان داده شد. از یک سو، شماری از مطبوعات و رسانههای بینالمللی با استناد به نمازهای جمعه برگزار شده در این مدت، ادامه شعار مرگ بر آمریکا را چالشی احتمالی بر سر راه بهبود روابط ایران و آمریکا دانستند و از سوی دیگر، شماری از شخصیتهای سیاسی و مذهبی جمهوری اسلامی ایران، از جمله ائمه جمعه به این موضوع اشاره کردند که در شرایط ادامه خصومتهای آمریکا در اشکال مختلف علیه کشور ما، حذف شعار مرگ بر آمریکا به هیچ وجه به صلاح نیست.
اما فارغ از همه این مباحث و کشمکشها، اصلیترین سوالی که در شرایط کنونی باید به آن پاسخ داده شود، این است که در صورت ایجاد عزمی برای حذف شعار «مرگ بر آمریکا»، این اقدام باید چگونه صورت پذیرد؟ آیا ایران باید این کار را انجام دهد یا عملکرد دولت آمریکا است که میتواند با احترام به ملت ایران و عدم ادامه ظلم به مردم ایران در قالب تحریمهای اقتصادی و فشارهای سیاسی، زمینهساز چنین تصمیمی شود.
در این زمینه، به نظر میرسد مهمترین عاملی که محور و مبنای تمامی مباحث موجود در حوزه روابط با آمریکا را تشکیل میدهد و در موضوع ادامه یا حذف شعار مذکور نیز به خوبی متجلی است، ماهیت اقدامات دولت و به طور کلی دستگاه حکومتی ایالات متحده در قبال جمهوری اسلامی ایران است.
کلید حذف شعار «مرگ بر آمریکا» در دست چه کسی است؟
اگر بخواهیم نگاهی منطقی و به دور از جبههبندیهای سیاسی به موضوع مورد بحث داشته باشیم، باید گفت تا زمانی که ماهیت رفتار آمریکا در قبال ایران در عرصه عملی دستخوش تغییر نشده، نمی توان انتظار داشت حذف شعار «مرگ بر آمریکا» - به عنوان یکی از شعارهای زیربنایی انقلاب اسلامی – مورد پذیرش مسئولین و همچنین تودههای مردم قرار گیرد. آن هم امریکایی که ظالمانهترین تحریمها و فشارها را علیه ملت ایران اعمال کرده و همچنان از تداوم این تحریمها سخن میگوید.
در حقیقت مباحث کنونی در حوزه رابطه ایران با آمریکا در شرایطی در جریان است که دولت ایالات متحده و به ویژه کنگره این کشور همچنان به رویکرد پیشین خود نسبت به ایران ادامه میدهند و در این میان تنها تغییر صورت گرفته، تغییر در «لحن» مواضع نسبت به ایران است. آن هم صرفاً لحن «برخی» از مقامات آمریکایی، نه همه آنها.
همان گونه که شاهد بودیم، باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، به فاصله تنها چند روز پس از گفتوگوی تلفنی با حسن روحانی، زمانی که با نخستوزیر رژیم اسرائیل روبرو شد، بار دیگر از «روی میز بودن همه گزینهها، از جمله گزینه نظامی» سخن گفت. جالب اینکه بخش دوم عبارت، یعنی «از جمله گزینه نظامی» به دلیل ماهیت حساس آن پیش از این هم کمتر بر زبان مقامات ارشد آمریکایی جاری شده بود.
از سوی دیگر، مباحث مطرح درباره بهبود رابطه ایران و آمریکا در شرایطی مطرح میشود که نه تنها دولت آمریکا تاکنون ارادهای واقعی و آشکار برای کاهش تحریمهای شدید وضع شده علیه ایران از خود نشان نداده، بلکه کنگره این کشور در تدارک وضع تحریمهای جدید علیه ایران است. باز هم جالب اینکه وزارت خارجه آمریکا اعلام میکند هنوز تصمیم نگرفته که آیا بار دیگر تقاضای عدم تصویب تحریمهای جدید – تقاضایی که پیش از مذاکرات ژنو از کنگره مطرح شده بود – را طرح کند یا خیر.
در مجموع، میتوان گفت تاکنون و در طول این چند هفته، هیچ گونه «تغییر عملی» از سوی ایالات متحده مشاهده نشده که بتواند زمینهای برای تغییر رویکرد ساختار سیاسی و اجتماعی ایران نسبت به این کشور باشد. این موضوعی است که محمد جواد ظریف، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران نیز به خوبی به آن اشاره کرده و گفته «بیاعتمادی» ریشهدار ملت ایران نسبت به آمریکا، تنها با اقدامات اعتمادساز طرف آمریکایی قابلیت برطرف شدن دارد.
به بیان دیگر، کلید حذف شعار مرگ بر آمریکا، در دست خود آمریکاییهاست و آنها هستند که باید با اقدامات عملی خود، ضمن برطرف کردن تدریجی بیاعتمادیهای تاریخی ملت ایران، زمینه بهبود روابط با جمهوری اسلامی را فراهم نمایند. چگونه آنان انتظار دارند که ظالمانهترین تحریمها را علیه ملت ایران اعمال کنند و سپس انتظار داشته باشند که شعار خود به خود حذف شود؟
به هر حال، به نظر میرسد در شرایط کنونی هم شخصیتهای سیاسی و هم تودههای مردم باید از سرخوشیهای زودهنگام و اقدامات شتابزده در موضوع آمریکا خودداری کرده و ضمن شکیبایی، زمینه حل مسائل سیاست خارجی از طریق «تدبیر» مناسب مسئولین را فراهم کنند. البته شکیبایی و تدبیری که با «امید» و تلاش برای حل مسائل در آیندهای تا حد امکان نزدیکتر همراه است.