آفتابنیوز : آفتاب: در ابتدای این مراسم محمد رجایی مقدم - سرپرست مرکز اطلاعات سازمان ملل (یونیک) - پیام بان کی مون را به مناسبت این روز قرائت کرد.
بان کی مون در پیام خود با تاکید بر اهمیت حساسیت حفاظت از محیط زیست طی درگیریهای مسلحانه و نظارت مطلوب در نگهداری منابع طبیعی در دوران بازسای پس از جنگ تاکید کرده است که منابع طبیعی مانند جنگلها، حیات وحش، منابع آب و زمینهای کشاورزی همواره طی درگیریهای مسلحانه مورد سوء استفاده و تخریب قرار میگیرند که این امر تهدیدی طولانیمدت علیه صلح و امنیت است.
در این پیام همچنین آمده است: «امروزه در آفریقای مرکزی و شرقی، قاچاق مواد معدنی، حیات وحش، الوار، ذغال و مواد مخدر هزینه فعالیتهای نامشروع را مهیا کرده و از گروههای مسلح و شبکههای جنایتکار حمایت مینماید. برای مثال در سومالی سالانه تجارت غیر قانونی ذغال برای گروههای تروریستی و شورشی تقریبا معادل 384 میلیون دلار درآمد تولید میکند. تقویت نظارت بر منابع طبیعی و بهبود فرا نگری در کشورهایی که تحت تاثیر درگیری هستند میتواند مانع از این شود که منابع برای درگیری هزینه شوند و این درآمد مورد نیاز به سوی احیای اقتصادی سوق داده شود و بیشتر به صلح با دوام کمک کند.»
دبیرکل سازمان ملل با اشاره بر ضرورت انهدام ایمن سلاحهای جنگی نیز خاطرنشان کرده است :«این موضوع از چالشهای سازمان ملل متحد و سازمان منع سلاحهای شیمیایی به شمار میرود و نابودی این سلاحها و امکانات تولید آن باید متضمن حفظ محیط زیست شود.»
در پایان این مراسم، اسماعیل کهرم - مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست - پس از ایراد سخنانی، به نمایندگی از معصومه ابتکار، پیام وی را به مناسبت روز مقابله با آثار جنگ بر محیط زیست قرائت کرد.
در پیام معصومه ابتکار آمده است: «بدون شک در اواخر قرن بیستم و دهه آغازین قرن بیست و یکم، درگیریها و جنگهای متعدد اثرات ناخوشایندی بر زندگی بشر به جا گذاشته است. در این میان آنچه از آثار مخرب جنگ و درگیریها ملموستر بوده، تلفات انسانی و آسیبهای جسمانی ناشی از مواد منفجره شیمیایی، آوارگی، فقر و بیکاری بوده که ملتها آن را به طور مستقیم و غیرمستقیم درک کردهاند. در عین حال محیط زیست و منابع طبیعی در این صحنه قربانی خاموش روزگار به شمار میآیند.
به منظور جلب توجه اذهان عمومی به این مهم، مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 2001 میلادی، روز ششم نوامبر مصادف با 15 آبانماه هر سال را با عنوان روز بینالمللی "مقابله با آثار جنگ بر محیط زیست" نامگذاری کرد. طی سالهای بعد گزارشهای مختلف منتشرشده از ارزیابی تاثیرات محیط زیست ناشی از جنگ و درگیری نشان داد که اثرات زیانبار استفاده از تجهیزات نظامی در کوتاهمدت و میانمدت و عدم توجه بلندمدت به ترمیم وضعیت رو به افول محیط زیست، تبعاتی پرهزینه و جبرانناپذیر بر جای گذاشته که شاید با هیچ صلح پس از جنگی قابل جبران نباشد.
با اینحال آنچه به نظر میرسد کمتر به آن پرداخته شده، "تاثیر عوامل محیط زیستی بر استقرار صلح یا برقراری جنگ" است؛ رویدادی که به صورت خاموش در تمامی جوامع به خصوص مناطقی که پدیدههای مختلف ناشی از تغییرات اقلیم و بحران انرژی را تجربه میکنند، جریان دارد.
نزاع بر سر منابع فسیلی انرژی از مهمترین عوامل اکثر جنگها در منطقه خاورمیانه بوده و تبعات آن گریبان بخش وسیعی از مردم جهان را گرفته است. میل به تسلط بر ذخایر جهان از یک طرف و عدم وجود پشتوانه اقتصادی و سیاسی جایگزین از طرف دیگر، زمینهای برای به خطر افتادن "امنیت انرژی" فراهم کرده است. این مخاطرات از سالها پیش توسط مدافعان حفاظت از محیط زیست در مجامع مختلف هشدار داده شده است.
همچنین اثرات ناشی از تغییرات اقلیم بر محیط زیست طبیعی و انسانی متاثر از فعالیتهای انسانی افسارگسیخته دولتها در گذار توسعهای و اقتصادی قرن گذشته، امنیت داخلی، فراملی و منطقهای کشورها را تحت تاثیر قرار داده است. در واقع بحران آب و خشکسالی، تهدیدی غیرقابل انکار برای صلح جهانی به شمار میرود و جهان اینک شاهد کمبود آب، خشکسالی، کاهش آبرسانی به مزارع کشاورزی و همچنین کاهش منابع تأمینکننده آب شرب است؛ مشکلی که اینک در ایران نیز شاهد آن هستیم. صاحبنظران معتقدند بحران خشکسالی ناشی از تغییرات اقلیم و اختلافات بر سر تأمین "آب" از دلایل عمده درگیریها در آینده خواهد بود. بنابراین آگاهی اذهان عمومی نسبت به حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست، استفاده از منابع جایگزین در تولید و مصرف انرژی، تعامل میان بخشهای اقتصادی، توسعهای، اجتماعی یا محیط زیست و تحقق اهداف توسعه پایدار، به عنوان ارکان امنیت و صلح، ضروری و اساسی بوده و امید است با احترام و اجرای قوانین ملی و تعهد به برنامههای توافقشده منطقهای و بینالمللی، به سوی صلح و آرامش گام برداریم.
به گزارش ایسنا به نقل از سایت خبری محیط زیست ایران، منطقه خاورمیانه و غرب آسیا نیز که متاسفانه طی دهههای گذشته شاهد درگیریها و تنشهای متعددی بوده، آسیبهای فراوان را به جهت تخریب منابع پایه و آلودگی گسترده خاک تحمل میکند و باید اقدامی گسترده از سوی دولتها و جوامع برای مقابله با درگیری و جنگ و ممانعت از تخریب محیط زیست صورت گیرد.
انتظار میرود سازمان ملل متحد بیش از پیش در جهت ایفای رسالت اصلی خود که همان حفظ و ارتقاء صلح پایدار و عادلانه در اقصی نقاط جهان است، تلاش نماید زیرا صلح و امنیت، پیشدرآمد رشد و تعالی جوامع و حفظ محیط زیست در کشورها به شمار میرود.»