نجات اقتصاد ایران در پی تعامل سازنده با جهان/ دومین گام عمل به وعده های انتخاباتی

آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: عبدالرضا کنی: مهم ترین مولفه استحکام بخش روابط ملت – دولت که حصن حصین قوام و استواری هر سازه و سیستمی است، رضایت و همذات پنداری شهروندان آن جامعه مالوف است، رضایتمندی که یکی از پایه های رکین آن عمل به وعده ها و شعارهای اعلامی است که سیاسیون برای رسیدن به جایگاه ها و مناسب مختلف در بزنگاه هایی چون انتخابات مطرح می سازند و میزان عمل به این پارادایم های اعلامی به نوبه خود رمز محبوبیت و مقبولیت سیاستمداران و ساختار حکومتی را تبیین و تعیین می کند.

 دکتر حسن روحانی در همان وهله اولی که پا به آوردگاه پر جوش و خروش انتخابات گذاشت، بر سه شعار راهبردی و کلیدی پای فشرد. او گفت: آمده ام برای نجات اقتصاد ایران، تعامل سازنده با جهان، احیای اخلاق در سیاست؛ دولت تدبیر و امید را تشکیل دهم. این سخنان و اشارت ظریف روحانی به موضوعاتی چون چرخش کارخانه های تولیدی در کنار چرخش سانترفیوژها، مردم خسته از فشارها و مصایب را به سمت و سوی روحانی جلب کرد تا با تدبیر و امیدش دردی باشد بر مرهم آلام آنان.

 روحانی بر مسند ریاست جمهوری نشست و حال با آزمونی بزرگ رو در رو بود. از یکسو او میراثی نه چندان خوشایند را در برابر خود داشت و فایق آمدن بر این وضعیت کاری کارستان را طلب می کرد و از سوی دیگر مردم مترتب با رویکردها و شعارهای اعلامی و فشارهای متحمله انتظار گشایش آنی و فوری را از وی داشتند.

 روحانی با این وصف پای به ساختمان ریاست جمهوری در خیابان پاستور گذاشت. او البته از همان اول نشان داد که دولت تدبیر و امید دولت کار و تلاش است. او با همه کشاکش های چند سال اخیر صحنه سیاسی و حساسیت های پیامدی آن که سایه وثیق و سنگینش را بر صحنه سیاسی گسترانده و تفاهم و هم افزایی را سخت و صعب می کرد، کابینه را در اسرع وقت و بدون هیچ وقفه ای معرفی کرد.

 دو بزنگاه خطیر و مهمی که با گذار از تعیین کابینه و سامان دهی و انسجام به ساختار دولت، روحانی باید به آن سامان می بخشید دو حوزه سیاست خارجی و موضوع پرونده هسته ای و همچنین سامان دهی به معیشت مردم بود.

 نکته جالب توجه در این میانه آن بود که برغم حساسیت ویژه شرایط کشور و تنگناهای تحمیلی به دولت که تمامی کارشناسان از جناح های مختلف سیاسی و کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری بدان تصریح و اشاره داشتند، مجلس اصولگرا هیچ گاه در قواره رفیق همراه ظاهر نشد و برخی از نمایندگان به انحاء مختلف ایرادات و اشکالات پرشماری را متوجه دولت کرده و پیرامون هر اقدام دولت به انتقاد و بهانه گیری پرداختند. از بودجه و انتصابات وزرا گرفته تا توافق ژنو و سخنان رئیس جمهوری و رای اعتماد به اعضای کابینه.

 اما رئیس دولت دو گزینه راهبردی سیاست خارجی و اقتصاد را نشانه رفته و فارغ از بداخلاقی ها بدنبال سامان دهی به این عرصه های حساس و استراتژیک بود.

 دولت در این مسیر توانست در یک اقدام بی سابقه و تیزهوشانه پس از یازده سال درست قبل از پایان صد روز کاریش، توافق نامه ژنو را به امضای قدرت های جهانی رسانده و اولین گام مستحکم در مسیر حل و فصل پرونده هسته ای را بردارد. حال با این پیش زمینه مهم و گسست حلقه تحریم های ظالمانه نوبت به برداشتن گام دوم برای تحقق وعده ها بود.

 این بار هم سوئیس آوردگاهی شده بود که روحانی باید از مسیر آن پلی بر فراز تلاطمات زده و اقتصاد ایران را به ساحل آرامش و استقرار رهنمون می کرد. با متزلزل شدن تحریم ها و برداشتن شوک روانی آن از روی فعالین و سرمایه گذاران اقتصادی، گردهمایی تمامی بزرگان و غول های اقتصادی جهان در داووس سوئیس بهترین فرصت ممکن برای تحقق این راهبرد بود.

 شیخ دیپلمات با آن ذکاوت همیشگی اش کسی نبود که این مجال مهیا را از دست رفته بگذارد. او ضمن دیدارهای رسمی و برقراری ارتباط با سیاستمداران عالیرتبه، طی دو دیدار مهم با صاحبان سرمایه و صنعتگران بزرگ دنیا و همچنین غول های نفتی جهان بر روی چند نکته کلیدی انگشت گذاشت. تجربه مدل ها و الگوهای توسعه ای، اقتصادهای پیشرفته و با رشد موزون در طول چند دهه اخیر نشان داده که ارتباط وثیق با دنیا و بهره گیری از ظرفیت سرمایه گذاری های خارجی یکی از اصلی ترین رموز توسعه و پیشرفت اقتصادی است.

 روحانی با لحاظ همین نکته با اشاره به ثبات سیاسی و اقتصادی ایران در منطقه پر تلاطم خاورمیانه و مزیت های بزرگ اقتصاد ایران بخصوص در حوزه انرژی و محصولات هیدروکربوری و همچنین صنعت خودرو ، شعار راهبردی دولت تدبیر و امید راچنین عنوان می کند: «شعار دولت من، استقبال از سرمایه‌گذار است چه ایرانی و چه غیرایرانی.»

 وی همچنین در جهت ثبیت رویکرد دولت در انظار فعالین اقتصاد جهانی، می گوید: در مدتی که مسئولیت دولت را بر عهده دارم قصد دارم همه موانع سیاسی و اقتصادی عمده را مهار نمایم چون اقتصاد ایران را نزدیک‌ترین و با ظرفیت‌ترین اقتصاد به همه اقتصادهای موفق نوظهور می‌بینیم و‌آینده را همراه و در کنار آنها ترسیم می‌کنم.

 اشاره و تصریح و تاکید روحانی بر دو حوزه صنعت خودرو و انرژی به عنوان دو صنعت مادر که تاثیر و تاثر آنی و فوری خود را به سرعت هویدا می کند و مزیت خوبی برای جلب سرمایه گذاران خارجی دارد نیز اقدامی هوشمندانه بوده که می تواند دروازه اقتصاد ایران را بر روی جهان بازگشاید.

 هر چه هست روحانی نشان داده که به وعده های خود پایبند است. او نگفت که نفت را سر سفره های مردم می آورد اما با حضور شرکت های بزرگ جهانی در صنعت نفت بی گمان سفره مردم ایرانی به جای تنگ شدن های چند سال اخیر، جلا و قوامی تازه ای خواهد گرفت. او با پیگیری سیاست های تعاملی با جهان اکنون نجات اقتصاد ایران را هم در دستور کار دارد و در این مدت کوتاه، گام های بلندی در این زمینه برداشته است، علاوه بر آنکه با دوری جویی از اتهام افکنی و جنجال پردازی اخلاق را هم در صحنه سیاسی متبلورتر کرده و به نظر می رسد با تحقق این وعده ها ضریب رضایتمندی مردم از دولت روز به روز فزون تر گشته و  اعتماد عمومی و جلب مردم شیب صعودی تری به خود بگیرد و قوام و استحکام ساختار حاکمیتی نیز دو چندان شود راهی که روحانی نشان داده آن را خوب بلد است.  

منبع: خرداد