آفتابنیوز : آفتاب- سرویس سیاسی: دیدارهای مکرر وزیران خارجه دو کشور در نشستهای مختلف در چند ماه اخیر و حضور حدود 23 رسانه داخلی ترکیه با 53 خبرنگار در سفر اردوغان به تهران همگی نشان از تعمیق روابط تهران، آنکارا برای اردوغان و دیگر ارکان دولت ترکیه دارد.
اگر چه به شهادت تاریخ، دولتهای ترکیه و ایران در چند قرن اخیر همواره دارای روابط خوب اقتصادی و سیاسی بودهاند اما ایجاد بحران سوریه و شروع جنگ میان دولت با مخالفان، شکاف سیاسی را در مواضع دو کشور بوجود آورد، اما نکته قابل تامل اینکه به رغم اختلاف نظرهای اساسی دو کشور بر سر سوریه، این اختلاف نیز هیچ گاه باعث نشد که روابط دو طرف -حداقل از نظر اقتصادی- تحت تاثیر جنگ سوریه قرار بگیرد.
در این میان هرچند برخی تحلیلگران نزدیکی دوباره دولت عدالت و توسعه به ایران را به ایجاد بحران داخلی دولت ترکیه و نزدیکی انتخابات شهرداری در ترکیه در اوایل فروردینماه بیربط نمیدانند ولی نگاهی به موقعیت و محبوبیت حزب عدالت و توسعه در ترکیه حاکی از این است که آک پارتی در ترکیه از پایگاه اجتماعی بسیار بالایی برخوردار است و شکل گیری چنین بحرانهایی هیچ گاه نمی تواند به این راحتی موقعیت اسلامگرایان ترکیه را متزلزل کند. نتیجه اینکه گسترش روابط خوب دو کشور بیش از هر چیز دیگری ناشی از اقتدار منطقهای و حتی بینالمللی آنهاست. بطوریکه دلایل اصلی بازگشت اردوغان به سیاست تعمیق روابط با ایران را نه در روابط اقتصادی بلکه باید در مسائل سیاسی جستجو کرد. همچنین نباید فراموش کرد که با کودتای نظامی علیه محمد مرسی و پایان حکومت اخوان در مصر و با سازماندهی اعتراضات مردمی به رهبری عربستان و آمریکا، ترکیه یکی از دوستان اصلی خود در منطقه را از دست داد.
این در حالی است که کشور ترکیه، خود یکی از کشورهایی است که بیشترین کودتاها را در دنیا علیه دولت مسقر تجربه کرده است و اردوغان با هوشمندی متوجه شد که صرفا با داشتن پایگاه مردمی لزوما منجر به ادامه حیات سیاسی حزب عدالت و توسعه نخواهد شد و لذا باید سریعتر متحد استراتژیک قدرتمند و وفاداری همچون ایران را در منطقه حفظ نماید.
از طرفی شکست استراتژیهای ترکیه در سوریه و تهدید تروریستهای سوری برای امنیت ملی و تمامیت ارضی ترکیه مثل تشکیل دولت خودمختار کردستان سوری در مرزهای ترکیه و نگرانی ترکیه از قدرتگیری گروههای تروریستی داعش و النصره در نهایت باعث تغییر مواضع سیاسی ترکیه در ماههای اخیر و نزدیکی بیش از پیش به ایران شد.
البته فارغ از تمایل ترکیه باید در نظر گرفت که تمایل تهران نیز به نزدیکی با آنکارا کمتر از طرف مقابل نیست زیرا ترکیه جز معدود کشورهایی بود که در دوران تحریم ظالمانه گسترده غربیها و سخترین روزهای اقتصادی، ضمن افزایش حجم مبادلات با ایران کمک بسیار زیادی به کشورمان برای مبادلات ارزی کرد.
از طرف دیگر اولویت دکتر روحانی برای برقراری روابط بسیار حسنه با همسایگان خصوصا همسایگان مسلمان و تلاش جمهوری اسلامی ایران برای حل مناقشات شیعه و سنی و ایجاد وحدت بین مسلمانان منجر به این شده است تا نیازهای متقابل، در نهایت دو کشور را به سمت وحدت استراتژیک هدایت کند.
و در ادامه حمله جنگندههای ترکیه دقیقا بعد از اتمام دیدارهای اردوغان در تهران به پایگاه گروه داعش در سوریه نشان داد که کلید حل بحران سوریه در دستان روحانی و اردوغان است و اگر نشستهای دوجانبه کشور ایران و ترکیه بر سر بحران سوریه تشکیل شود این دو کشور بسیار زودتر و تاثیرگذارتر از نشستهای بینتیجه بینالمللی ژنو میتوانند سوریه را با تدابیر سیاسی از بحران خارج کنند.
لذا پایبندی مسئولین دو کشور برای اجرایی کردن سندهای همکاری باعث خواهد شد تا دوستی دو کشور و دو ملت که بنابر سخنان رهبر انقلاب در تاریخ دو کشور بینظیر است، قطب نوین سیاسی و اقتصادی در دنیای اسلام را به جهانیان عرضه کند.