آفتابنیوز : آفتاب: این تهیهکننده سینما که برای هفته فیلمهای ایرانی با عنوان "نگاهی به ایران از دریچه سینما" در رم به سر میبرد،پیش از قرائت متن سخنانش گفت: ابتدا از سفیر و رایزن فرهنگی کشورمان در ایتالیا و مدیریت خانه سینمای رم که شرایط حضور فیلمهای ایرانی از جمله فیلم «آینههای روبرو» را در رم فراهم کردند، تشکر میکنم. خوشحالم که در شرایط جدید،دولتمردان ایرانی با حضور در جمع هنردوستان ایتالیائی از هنر ایرانی و هنرمندان ایرانی تمجید میکنند و با افتخار از سینمای ایران حرف میزنند و این امر نوید روزهای خوبی را برای جامعه هنری ما میدهد.
طائرپور همچنین مطرح کرد:از پروفسور "فرارو" هم که در معرفی این فیلمها بدون اعتنا به شهرت یا گمنامی کارگردانان آنها تلاش کرده و در طول سالهای گذشته همواره در معرفی سینمای ایران به جوامع فرهنگی ایتالیا کوشیدهاند، تشکر میکنم.
او سپس متن زیر را برای حاضران قرائت کرد:
« کلمه "همسایه" در زبان ما ایرانیان، به کسانی گفته میشود که سایهای مشترک بر سر دارند.
در نگاهی فرهنگی و عرفانی، این سایه میتواند تعاریف متفاوتی داشته باشد. گاهی میان دو ایرانی فاصله بیشتری وجود دارد، تا میان یکی از آنها با یک فرد ایتالیایی.
به قول شاعر و عارف بزرگ ایرانی، مولانا :
ای بسا هندو و ترک همزبان – ای بسا دو ترک چون بیگانگان
در این همسایگی فرهنگی، الزاما هم مکانی، شباهتنژادی و یا اشتراک گویش وجود ندارد، بلکه درک مشترک از زندگی، عشق، حق، نفرت و مقاومت است که با مختصات مستقل هر فرهنگ، در کنار فرهنگهای دیگر قرار میگیرد و سایه گستردهای را مانند یک چتر بر سر همسایگان باز میکند.
در همین نقطه است که مخاطبان جهانی، با همه تفاوتها، بیگانگیها و فاصلههایشان، کنار هم قرار میگیرند و سرزمین قراردادی خود را تشکیل میدهند تا از حقیقتهای ماندگار بشری بگویند و بشنوند.
ملت ایران و ایتالیا براساس سوابق تاریخی و تعاملات هنری و فرهنگی متعدد با یکدیگر، بنوعی همسایگان فرهنگی یکدیگر به شمار میآیند.
هر محققی که بخواهد فرهنگ ایرانی را بهتر بشناسد، واسطهای بهتر از سینمای ایران در اختیار ندارد. فیلمهای اجتماعی، ملودرام و یا حتی تجاری سینمای ایران، آسانترین و ارزانترین ابزاری هستند که میتوانند در این زمینه کمکی موثر به شمار آیند.
سینمایی که از آن حرف میزنم، در ایران بعنوان سینمای نوین و یا سینمای پس از انقلاب سال 1357 شناخته میشود. سینمایی که از نظر محتوا و محدودیتهای بصری، تفاوتهایی بارز با سینمای قبل از انقلاب ایران و سینمای حرفهای جهان دارد.
این سینما پس از برقراری قوانینی چون حجاب برای زنان، محدودیت موضوعات برای فیلمسازان و ممنوعیت نمایش هرنوع صحنهای از ارتباط نزدیک میان زنان و مردان، در واقع کار خود را با نفی و کنار گذاشتن ابزارهای رایجی چون سکس و خشونت آغاز کرد و با پذیرش شرایطی ویژه، پای به میدان تولید و رقابت گذاشت.
شاید هنوز هم برای جامعه جهانی باورش سخت باشد که در این سینما، تصویر زنان در خلوت و بستر همسر نیز با روسری دیده میشود...هیچ مادری نمیتواند پسر نوجوانش را در آغوش بگیرد... هیچ دختر جوانی نامزدش را نمیبوسد...هیچ پدری (حتی اگر درعالم واقع نیز پدر بازیگر باشد) برای نجات دخترِ در حال مرگش، او را لمس نمیکند....حتی زنان وسوسهگر، حجابی چون زنان پاکدامن دارند و برای فریب مردان، نمایی از جاذبههای جنسی خود را به تماشاگر نشان نمیدهند... حتی کلام هم برای ابراز شیدایی و شیفتگی، در این سینما محدودیت دارد و پرده پوشی میکند...
بعید میدانم چنین چالشی را هیچ یک از فیلمسازان کشورهای دارای صنعت سینما در جهان، تجربه کرده باشند. چالشی که برای عبور از آن و ساخت فیلمهایی با مضامین اجتماعی یا عاطفی، به خلاقیتی مضاعف نیاز بوده و فیلمسازان ایرانی برای پشت سر گذاشتن این موانع، میبایست راههایی پیدا میکردند تا بتوانند در دریایی از موضوعات عاطفی شنا کنند، بی آنکه خیس شوند.
با این توضیحات کوتاه میتوانید حدس بزنید که ساختن فیلمی درباره دوستی دو زن که یکی از آنها در پی تغییر جنسیت خود است، چه جسارت زیادی لازم داشته است ... جسارتی که برای انجام آن، هیچ عاملی به اندازه واقعیتهای قانونی در ایران، به کمکمان نیامد... واقعیتهایی که باور آنها نه تنها برای جامعه جهانی سخت بود، بلکه خود ما هم بعنوان نویسنده و سازنده فیلم تا قبل از ساخت این فیلم از آن مطلع نبودیم... واقعیتهایی که در لابیرنت سنتها و رفتارهای عرف در جامعه نگفته و نشنیده مانده بودند.
تماشای فیلم در اینجا، سالن خانه سینمای رم و در کنار شما برای من فرصت مغتنمی است که امیدوارم بتوانم بخشی از آنرا در بازگشت، با همکارانم در این فیلم و در "خانه سینما"ی ایران تقسیم کنم
ما مردم ایران، مانند شما مردم ایتالیا و فقط چند کشور دیگر در جهان، صنعت سینما داریم، بیش از هفتاد تولید سینمایی در سال داریم، موزه سینما داریم و "خانه سینما" داریم، خانه سینمای ما را گاهی میبندند و گاهی با روی کار آمدن مدیریتی که فهم و دغدغه فرهنگی دارد، باز میکنند... اما سینمای ایران در هر شرایطی به حیات و رشد خود ادامه داده و میدهد و با مردم جهان ارتباط برقرار میکند.
همه این واقعیتها برای احساس همسایگی فرهنگی میان ما و شما کافیست.
امیدوارم از دیدن «آینههای روبرو» لذت ببرید و لایهای دیگر از تواناییهای زن ایرانی را بشناسید.»
********
به گزارش ایسنا،در مرکز شهر رم، پارک طبیعی زیبایی بنام "ویلا بورگزه" وجود دارد که قدیمیترین و بزرگترین پارک شهر رم است. در دل این پارک میدانی است بنام "مارچلو ماسترویانی" هنرمند مشهور و فقید ایتالیا که "خانه سینما"ی رم، در همین میدان قرار دارد، این ساختمان را شهرداری رم در اختیار "خانه سینما" قرار داده است.
این خانه سینما دارای چهار سالن نمایش و رستورانی در فضای داخلی و خارجی است که در اغلب اوقات سال به نمایش فیلمهای مطرح از سراسر جهان میپردازد و پاتوقی برای اهل و علاقمندان سینماست.
به همت مدیریت "خانه سینما"ی رم و هماهنگیهای رایزنی فرهنگی کشورمان در ایتالیا، هفته فیلمهای ایرانی با عنوان
"نگاهی به ایران از دریچه سینما" با حضور هنردوستان ، هنرمندان و علاقمندان به فرهنگ و هنر ایرانی در کنار سفرا و دیپلماتهای کشورهای خارجی مقیم رم و برخی از خبرنگاران و ایرانیان مقیم ایتالیا در محل خانه سینمای رم برگزار شد.
رئیس خانه سینمای رم: از دیدن فیلمهای ایرانی لذت بردهام
در این مراسم که به علت استقبال زیاد و ازدحام جمعیت،همزمان در دو سالن "خانه سینما" برگزار شد، ابتدا دکتر دامیکو رئیس خانه سینمای رم ضمن تشکر از مظفری سفیر ایران به خاطر حضور در این مکان و رایزن فرهنگی سفارت ایران پورمرجان و همکارانشان به خاطر برگزاری این مراسم و همکاریهای نزدیک با این مکان هنری و فرهنگی، سینمای ایران را یک سینمای سالم و پویا برشمرد و گفت: من همواره از دیدن فیلمهای ایرانی لذت بردهام و موضوعات مطرح شده در آن را دوست دارم.
وی در ادامهی سخنانش مطرح کرد:حرکت فیلمسازان ایرانی حرکتی رو به جلو بوده و من با ارتباطی که با صنعت سینمای ایران دارم آنرا درک کردهام. به نظر میرسد، سینمای ایران در هدف انتقال فرهنگ ایرانی به مخاطب خود موفق بوده است و من خوشحالم که امروز چند فیلم بسیار خوب ایرانی در خانه سینمای رم به نمایش درمیآید و برای ما ایتالیائیها این اتفاق موجب مسرت است.
سفیر ایران در ایتالیا چه گفت؟
پس از آن مظفری سفیر ایران در ایتالیا ضمن سخنانی گفت: قبل ازهر چیز، از مدیریت خانه سینمای رم که ورود به فرهنگ و هنر ایرانی را از دریچه سینما تسهیل بخشیدند،تشکر میکنم و خوشحالم که امروز در حضور شما هنرمندان و دوستداران هنر ایرانی هستم. واقعیت این است که فرهنگ و هنر پایه و اساس روابط ایران و ایتالیا بوده و دلیل استحکام روابط دیرینه دو کشور هم سبقه فرهنگی و هنری آن بوده است،از اینکه دراین چند روز فیلمهای ایرانی در این محل عرضه میگردد، جای بسی خوشحالی است.
وی اذعان داشت: امروزه صنعت سینما در ایران جایگاه رفیعی پیدا کرده و تولید بیش از یکصد فیلم بلند و صدها فیلم کوتاه و داستانی (در رشتهها و موضوعات مختلف) در طول سال،نشان از توسعه این صنعت بالاخص در برهه بعد از انقلاب اسلامی در ایران است. هنر سینما در ایران مرزهای جغرافیائی ملی را درنوردیده و جای پای خود را در جشنوارهای بینالمللی تثبیت کرده است و در رقابت سخت برای کسب جوائزی همچون اسکار در عرصه بینالمللی است. ورود نویسندگان و کارگردانان به نام ایرانی ( چه زن و چه مرد) به موضوعات اجتماعی و فرهنگی،برخی از آنها را در دنیا صاحب شهرت نموده است که اکثر آنها برای شما شناخته شدهاند. با توجه به اهمیت سینما در ایتالیا و علاقمندی مردم این کشور به فیلم،در اکثر جشنوارههای فیلم ایتالیائی نیز فیلمهای ایرانی حضور دارند و برخی از آنها در این فستیوالها خوش درخشیده و جوائزی را کسب کردهاند.
مظفزی اذعان داشت: تلاش ما ، نزدیک کردن کانونها ، صنفها و انجمنهای تخصصی فیلمسازی دو کشور به همدیگر است تا در راستای تبادلات فرهنگی و هنری ، در ساخت فیلمهای مشترک و سرمایهگذاری در این حوزه ورود پیدا کنند و فیلمهای دو کشور هم در جشنوارههای مهم فیلم عرضه گردند که این امر مورد تاکید مسئولین دو کشور هم است.
سفیر ایران در ایتالیا همچنین مطرح کرد: سیاستهای دولت دکتر روحانی در ایران ترغیب هنرمندان و سینماگران ایران برای تعامل بیشتر با هم نوعان خود در کشورهای دیگر است و احیای مجدد خانه سینما در تهران نوید تعاملات بیشتر در آینده را میدهد که امیدواریم هنرمندان ایتالیائی بتوانند درتعامل نزدیک با هنرمندان ایرانی برنامه کاری منسجمی را برای سال جدید تدارک ببیند و ما هم در سفارت جمهوری اسلامی ایران از این روند حمایت میکنیم.
او همچنین گفت: فرشته طائرپور به عنوان رئیس "کانون تهیهکنندگان فیلم ایران" و تهیهکننده فیلم "آینههای روبرو" (که امروز با همدیگر آنرا تماشا خواهیم کرد) در جمع ما ، نشان از علاقمندی هنرمندان ایرانی برای تعامل مثبت با فیلمسازان و هنردوستان ایتالیائی است که به نوبه خودم به ایشان خوش آمد عرض میکنم و امیدوارم خانه سینمای رم و خانهسینمای ایران ، پل ارتباطی محکمی بین هنر هفتم (سینما) در ایران و ایتالیا باشند و مردم دو کشور را با فرهنگ و سنتهای همدیگر از دریچه سینما آشنا سازند.
رایزن ایران در رم در بخش پایانی سخنانش مطرح کرد:درخاتمه از همه دوستانی که در برگزاری این فستیوال زحمت کشیدند از جمله مدیرخانه سینمای رم (خانم دکترکاترینا دامیکو ) ، و سرکار خانم پروفسور فرارو ورایزنی پرتلاش فرهنگی کشورمان تشکر میکنم.
پس از سخنرانی سفیر کشورمان در رم، پروفسور فرارو از منتقدین فیلمهای ایرانی ضمن توضیحاتی در مورد فیلمهای عرضه شده در این فستیوال ، آنرا یکی از موفقترین هفتههای فیلم به لحاظ انتخاب آثار و کیفیت فیلمها عنوان کرد که با خبرهای خوش احیای خانه سینما در ایران مواجه شد و امیدوارم هنردوستان بیشتری از ایتالیا بتوانند این فیلمها را در این چند روز مشاهده بکنند.
در بخش پایانی این مراسم، میهمانان افتتاحیه همزمان در دو سالن سینما، به تماشای فیلم "آینههای روبرو" نشستند.
در پایان این فیلم ، خیلی از حضار که از طیف تحصیلکردههای دانشگاهی ، آکادمیک ، هنرمندان و دیپلماتها بودند ساخت این فیلم را ستودند و شخصیتهائی مثل پروفسور اسکارچا به عنوان بزرگترین شیعه شناس ایتالیائی و همسرشان پروفسور اسکارچا مهمترین استاد زبان و ادبیان فارسی در ایتالیا و دهها استاد دیگر که در مراسم حضور داشتند بیان واقعیات اجتماعی و فرهنگی ایران را با رعایت اصول اخلاقی و دینی ستودند و انرا از رموز موفقیت سینمای ایران دانستند.
برخی دیگر اظهار عقیده میکردند که نشان دادن چنین فیلمی که بیانگر اصول مترقی در قوانین ایران است به افزایش رویکردهای مثبت نسبت به مقررات حقوقی و اجتماعی ایران در خارج از کشور کمک میکند.
به مناسب این هفتهی فیلم، فرشته طائرپور با حضور در استودیوی دو شبکه رادیویی ایتالیا که مخاطبان بسیاری دارد در یک گفتگوی زنده به سئوالهای متعدد مجریان درمورد وضعیت فرهنگی ایران پس از انتخاب دکتر حسن روحانی بعنوان رئیسجمهور و همچنین شرایط سینمای ایران پاسخ داد.
به گزارش ایسنا، این فستیوال تا روز شنبه ادامه دارد و فیلمهای سینمایی "آینههای روبرو" ، "چهارشنبه سوری" ، "طلا و مس" ، "اینجا بدون من" ، "سعادت آباد" و "آقا یوسف" در سالن "خانه سینما"ی رم به نمایش درآمدهاند.