آفتابنیوز : آفتاب: روزنامه رسالت در سرمقاله خود نوشت: اقدام دولت برای اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانهها وفق تبصره 21 قانون بودجه 93 که ماموریت دارد یارانهها را به نیازمندان بدهد، از طریق خوداظهاری کار درستی نبوده است.
بند "و" تبصره 21 قانون بودجه سال 93 میگوید: یارانه نقدی صرفا به سرپرستان خانوارهای متقاضی که به تشخیص دولت، نیازمند دریافت یارانه باشند پرداخت میگردد. (مجموع درآمد سالانه آنها کمتر از رقم تعیین شده توسط دولت باشد) که این رقم از 600 هزار تومان شروع میشود تا دومیلیون و 500هزار تومان امتداد مییابد.
...ممکن است جمعی از مردم فکر کنند یارانه حق آنهاست، لذا خود را مستحق دریافت و مدیریت آن بدانند در حالی که قانون بودجه سال 93 گفته است این حق شما نیست، حق محرومان و مستضعفان و صاحبان درآمدهای خیلی پایین است. دولت در اجرای فاز دوم قانون هدفمندی یارانهها باید از حق محرومان دفاع کند و به آن دسته که فکر میکنند یارانه حق آنهاست تفهیم کند که او موظف به اجرای قانون است. دولت مسیرهای زیادی برای اعاده این حق داشت، اما آن را نپیمود. یکی از پیشنهادها این بود که دولت برای تشخیص مصداق نیازمندان، نگاهی هم به حساب بانکی اشخاص و گردش مالی بنگاههای اقتصادی داشته باشد، که با واکنش رئیسجمهور و مسئولان دولتی روبهرو شد و گفته شد حسابهای بانکی مردم حریم خصوصی آنهاست و دولت وارد این مسئله نمیشود!
در حالی که این سخن نه پایه قانونی داشت و نه با مبانی فقهی میخواند و این سخن از سوی رئیسجمهور که خود را حقوقدان میداند بعید بود. اگر رئیسجمهور به این سخن باور دارد که نباید دولت به حسابهای بانکی افراد سرک کشد و این حسابها حریم خصوصی آنان است، پس چگونه میخواهد قانون مبارزه با پولشویی و آییننامه اجرایی مصوب 88 هیئت وزیران را با آن همه اختیارات گسترده که مسئولان ذیربط اجرایی به موجب قانون دارند، اجرا کند؟
اگر این رویکرد در دولت باب شود که حسابهای بانکی اشخاص حقیقی و حقوقی حریم خصوصی آنهاست، پس اجرای ماده 5 و 6 قانون مبارزه با پولشویی، بلاموضوع خواهد بود.