نخستین انقلاب جهان در فرانسه
آفتاب‌‌نیوز : 
بی توجهی به موضوع اشتغال اقلیتها دقیقا همان چیزی است که باعث تمایز فرانسه از کشورهایی نظیر انگلستان و امریکا می شود. طی یک دهه اخیر اقتصاد کشورهای انگلستان و امریکا موفق شده‌اند مشاغل متنوع جدیدی را به خارجیان عرضه کنند.
این در حالی است که اقتصاد فرانسه نه شغل جدیدی ایجاد کرده و نه باعث وحدت مردم فرانسه شده است.
مشکلات بازار کار فرانسه ناشی از قوانین دست و پا گیر اشتغال در این کشور هستند. قوانینی که به کارفرمایان اجازه می‌دهد هر هفته فقط از 35 ساعت کار کارگران خود بهره‌مند شوند. قوانین مربوط به استخدام و اخراج کارکنان نیز اختیارات لازم رابه کارفرمایان نمی دهند و دست آنان را در تصمیم گیری‌ها می بندند. ژاک شیراک طی ده سال ریاست جمهوری خود به حل این قبیل مشکلات توجه چندانی نداشته است. تنها اقدام مهم وی در این رابطه آن بوده که به افراد فرانسوی حق برخورداری از شغل و حقوق را داده و در عوض این حق را از خارجیان مقیم فرانسه گرفته است.
شیراک به جای حل مشکل بیکاری خارجیان سعی کرده که همه معضلات شغلی را ناشی از بازار اقتصادی انگلوساکسون و لیبرالیسم بداند. به تازگی او از واژه کمونیسم نوین برای تعریف این بازارهای اقتصادی استفاده کرده بود.
اغلب کارگران خارجی فرانسه، بی تجربه و کم سواد هستند و به اقلیت‌های قومی متفاوتی تعلق دارندو نیروی انتظامی فرانسه دریافته است که همین جوانان باعث بروز آشوب در شهرهای فرانسه بوده‌اند. این عده احساس می کنند خواسته‌های اقتصادی و اجتماعی آنان سرکوب شده و سیاستمداران فرانسه علاقه‌ای به حل مشکلات روزمره آنان ندارند. پس از آن که نیکولاس سارکوزی، وزیر کشور فرانسه، این جوانان را عده‌ای ارازل نامید و وعده داد خارجیانی را که در آشوبها دست دارند از کشور اخراج خواهد کرد، دیگر تعجبی ندارد که با واکنش خشم‌آلود کارگران جوان افریقایی رو به رو باشد.
بر خلاف جملات اشتباهی که بر زبان آورده است، سارکوزی یکی از معدود سیاستمدارانی است که نسبت به اقلیت‌های قومی نرمش بیشتری داشته است و حالا موضوع خنده‌آور این است که به خاطر آشوبهای اخیر، وی باید پاسخگوی منتقدان سختگیر دولتی باشد. تاکنون سیاستمداران چپ و راست فرانسه اصلا توجهی به اقلیت‌های قومی و قبیله‌ای حاشیه شهرها نداشته‌اند. گوینده‌ها و مجریان برنامه‌های تلویزیونی فرانسه نیز همگی سفید پوست هستند. سیاستمداران فرانسوی حتی با مردم عادی این کشور رابطه منطقی ندارد.
فاصله فزاینده میان سیاستمداران و مردم طبقه متوسط فرانسه باعث شد که دولت این کشور در رفراندوم قانون اساسی اروپا در ماه می شکست بخورد و حالا باید هر شب شاهد شکست این کشور در مقابله با شورش افریقاییان باشد.
بی توجهی به موضوع اشتغال اقلیتها دقیقا همان چیزی است که باعث تمایز فرانسه از کشورهایی نظیر انگلستان و امریکا می شود. طی یک دهه اخیر اقتصاد کشورهای انگلستان و امریکا موفق شده‌اند مشاغل متنوع جدیدی را به خارجیان عرضه کنند. این در حالی است که اقتصاد فرانسه نه شغل جدیدی ایجاد کرده و نه باعث وحدت مردم فرانسه شده است.
مشکلات بازار کار فرانسه ناشی از قوانین دست و پا گیر اشتغال در این کشور هستند. قوانینی که به کارفرمایان اجازه می‌دهد هر هفته فقط از 35 ساعت کار کارگران خود بهره‌مند شوند. قوانین مربوط به استخدام و اخراج کارکنان نیز اختیارات لازم رابه کارفرمایان نمی دهند و دست آنان را در تصمیم گیری‌ها می بندند. ژاک شیراک طی ده سال ریاست جمهوری خود به حل این قبیل مشکلات توجه چندانی نداشته است. تنها اقدام مهم وی در این رابطه آن بوده که به افراد فرانسوی حق برخورداری از شغل و حقوق را داده و در عوض این حق را از خارجیان مقیم فرانسه گرفته است.
شیراک به جای حل مشکل بیکاری خارجیان سعی کرده که همه معضلات شغلی را ناشی از بازار اقتصادی انگلوساکسون و لیبرالیسم بداند. به تازگی او از واژه کمونیسم نوین برای تعریف این بازارهای اقتصادی استفاده کرده بود.
اغلب کارگران خارجی فرانسه، بی تجربه و کم سواد هستند و به اقلیت‌های قومی متفاوتی تعلق دارندو نیروی انتظامی فرانسه دریافته است که همین جوانان باعث بروز آشوب در شهرهای فرانسه بوده‌اند. این عده احساس می کنند خواسته‌های اقتصادی و اجتماعی آنان سرکوب شده و سیاستمداران فرانسه علاقه‌ای به حل مشکلات روزمره آنان ندارند. پس از آن که نیکولاس سارکوزی، وزیر کشور فرانسه، این جوانان را عده‌ای ارازل نامید و وعده داد خارجیانی را که در آشوبها دست دارند از کشور اخراج خواهد کرد، دیگر تعجبی ندارد که با واکنش خشم‌آلود کارگران جوان افریقایی رو به رو باشد.
بر خلاف جملات اشتباهی که بر زبان آورده است، سارکوزی یکی از معدود سیاستمدارانی است که نسبت به اقلیت‌های قومی نرمش بیشتری داشته است و حالا موضوع خنده‌آور این است که به خاطر آشوبهای اخیر، وی باید پاسخگوی منتقدان سختگیر دولتی باشد. تاکنون سیاستمداران چپ و راست فرانسه اصلا توجهی به اقلیت‌های قومی و قبیله‌ای حاشیه شهرها نداشته‌اند. گوینده‌ها و مجریان برنامه‌های تلویزیونی فرانسه نیز همگی سفید پوست هستند. سیاستمداران فرانسوی حتی با مردم عادی این کشور رابطه منطقی ندارد.
فاصله فزاینده میان سیاستمداران و مردم طبقه متوسط فرانسه باعث شد که دولت این کشور در رفراندوم قانون اساسی اروپا در ماه می شکست بخورد و حالا باید هر شب شاهد شکست این کشور در مقابله با شورش افریقاییان باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید