آفتابنیوز : آفتاب: به گزارش ایسنا، با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ایالت متحده آمریکا تحریمهای یک جانبهای علیه اقتصاد ایران به جریان در آورد؛ تحریمهایی که با پشتوانه دیگر کشورهای اروپایی و غربی در فاصلهای کوتاه به خود شکلی گسترده گرفت.
در این میان صنایع هوایی ایران جزو نخستین بخشهایی بود که در فهرست تحریمها قرار گرفت و نه تنها از خرید و فروش هواپیماهای مسافربری جدید منع شد که حتی در دریافت قطعات یدکی و خدمات فنی نیز با محدودیتهای جدی مواجه روبرو شد.
این فشارها سالانه بسیاری از هواپیماهای فعال ایران را زمینگیر کرد و کار را به جایی رساند که طبق اعلام رییس سازمان هواپیمایی کشوری 43 درصد از مجموع ناوگان هوایی کشور امکان پرواز را از دست دادهاند.
مشکل بالا رفتن عمر ناوگان هوایی ایران نیز مزید بر علت شد تا ایران مجبور شود برای حفظ حداقل پروازهای خود به هواپیماهای روسی روی آورد؛ هواپیماهایی که هر چند سال خاطرهای تلخ در اذهان ایرانیان از خود ثبت کردند.
برادرخوانده آنتونوف 140 آخرین خاطره را رقم زد تا 38 نفر از ایرانیها کشته شوند. جدای از بهانهها و علل مختلف این سقوطها، نقش تحریمها را نمیتوان زدود؛ تحریمها و فشارهایی که جان انسانهای بی گناه را هدف قرار داده است.
در خطوط هوایی و در بین شرکتهای بین المللی امنیت پرواز پیش از هرچیز قرار میگیرد و پروازها تنها در شرایطی مسافران را جابجا میکنند که ایمنی تضمین شده باشد.
با این وجود و علیرغم گسترش نهادهای بین المللی سکوت در برابر فشارها بر صنایع هوایی ایران ادامه دارد و حوادثی که مستقیما بر مردم تاثیر میگذارند نیز باعث نشده این فشارها کم شوند.
با نتیجه بخش شدن مذاکرات ژنو هرچند امکان مبادله محدود قطعات هواپیما برای ایران فراهم شده و مذاکرات ایرانایر - بزرگترین شرکت هواپیمایی ایران - با شرکتهای بزرگ خارجی نیز کلید خورده است اما همچنان محدودیتهای گسترده که امنیت پروازهای ایران را هدف قرار داده ادامه دارد.