فاطمه حقیقت جو در دانشگاه ام آی تی آمریکا تشریح کرد:
ديدگاه جريانهاي سياسي ايران نسبت به برنامه هسته اي
آفتاب‌‌نیوز : 
متن سخنرانی حقیقت جو به نقل از سایت خبری " ادوار نیوز "ارگان اینترنتی سازمان دانش آموختگان ايران اسلامی ، ادوار تحکيم وحدت بدین شرح است:
امروز بر آنم تا در این فرصت با طرح دیدگاههای جریانهای سیاسی ایران در مواجهه با سیاستهای هسته ای کشور به تحلیل دیدگاه هر یک و میزان تاثیرگذاری آن در جهت گیری استراتژی نهایی ایران برای خاتمه بحران پیش آمده بپردازم. لذا لازم می دانم در تشریح این موضوع به تفکیک دیدگاههای جریانهای سیاسی و امنیتی در مورد فعالیت صلح آمیز هسته ای و تولید سلاح هسته ای بپردازم.
تولید انرژی صلح آمیز هسته ای، آری- خیر
نقش حیاتی انرژی هسته ای در شکوفایی علمی شاخه های پزشکی، کشاورزی ، صنعتی و ... جملگی تلقی مثبتی در دیدگاه جریانهای سیاسی کشور برای فعالیت در چرخه سوخت هسته ای ایجاد کرده است به طوری که امروز مخالفت چندانی با توسعه و تکمیل پروژه انرژی هسته ای در کشور وجود ندارد و آنچه از سوی جریانهای مخالف هر گونه فعالیت در این حوزه (بخشی از اصلاح طلبان) مطرح می شود جز آن گروهی که به غیر اقتصادی بودن این حوزه معتقد است، مستقیما به اصل موضوع باز نمی گردد، بلکه طرح نگرانی هایی است که می تواند در حواشی فعالیت در حوزه تولید انرژی هسته ای مطرح گردد. اصلاح طلبان مخالف فعالیت در این حوزه با طرح مسائل پیش آمده در جامعه جهانی و بی اعتمادی موجود نسبت به عملکرد ایران ، معتقدند فعالیت در این حوزه می تواند به متزلزل شدن پایه های مشروعیت نظام و به خطر افتادن تمامیت ارضی و امنیت ملی کشور منجر شود.
گروه دیگری نیز با تلقی دیگری به طرح مخالفت با فعالیت هسته ای در ایران پرداخته اند، این گروه فارغ از مسائل سیاسی و با محوریت ضرورت حفظ محیط زیست از آفات انرژی هسته ای، تجربه صدمات ناشی از نشت در دو کشور روسیه و هند را یادآور می شوند.
تولید سلاح هسته ای آری، خیر
و اما آنچه فعالیت هسته ای ایران را به چالشی جهانی مبدل ساخته است، پاسخ به این پرسش است که سلاح اتمی آری یا خیر؟
آنچه به وضوح روشن است و بارها از تریبونهای رسمی ایران به عنوان استراتژی رسمی اعلام و بر آن تاکید شده ، این است که برنامه هسته ای ایران صددرصد صلح آمیز و عاری از سمت گیری به سوی تولید سلاح اتمی است. ولی در پس استراتژی رسمی ایران ، جریانهای سیاسی و امنیتی کشور دیدگاههای متفاوتی در این خصوص دارند که آن را به تفکیک اصلاح طلبان ، محافظه کاران و اقتدار گرایان بیان می کنم:
اصلاح طلبان:
اصلاح طلبان با مورد توجه قرار دادن برنامه ایالات متحده آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه خاورمیانه ، موقعیت نامناسب ایران در جامعه جهانی ، بی اعتمادی موجود و شکاف های سیاسی -اجتماعی موجود در جامعه ایران حرکت به سوی غنی سازی اورانیوم با هدف دستیابی به سلاح هسته ای را خطری برای کشور می دانند و معتقدند نظام می بایست با درک شرایط جهانی، به مصالح ملی توجه و از فرصتها برای رفع تهدیدها استفاده کند لذا برای پاسداری از تمامیت ارضی و حفظ منافع ملی باید در قبال کسب امتیازاتی که منجر به توسعه همه جانبه کشور شود، تن به توقف کامل غنی سازی اورانیوم داد و با تمکین به آرا ملت پایه های مشروعیت و مقبولیت نظام را مستحکم و به اعتمادسازی در جامعه جهانی پرداخت و معتقدند بهترین استراتژی بازدارندگی و تامین امنیت ملی کاهش فاصله ملت- دولت و تقویت نهادهای مدنی و دموکراتیک می باشد. این جریان سیاسی گرچه قرابتی با دیدگاه اکثریت جامعه ایران دارد، ولی در حال حاضر قدرت چندانی برای تاثیرگذاری در تعیین خط مشی نظام ندارد و به عنوان احزاب و تشکلهای خارج از قدرت فعالیت دارند و حتی به دلیل سانسور شدید حاکم بر رسانه ها امکان طرح دیدگاههای خود را برای مردم ندارند.
محافظه کاران:
تریبونهای متعدد این جریان سیاسی که احزاب میانه رو و راست ایران را تشکیل می دهد در عین حال که سیاست رسمی ایران مبنی بر صلح آمیز بودن فعالیت هسته ای را تبلیغ می کنند، معتقد به توقف کامل و دائمی پروژه غنی سازی اورانیوم نیست و باور دارد که در چارچوب موازین قانونی باید به توسعه برنامه هسته ای پرداخت. آنها نسبت به برخورد های دوگانه نسبت به موضوع بهره برداری از انرژی هسته ای در جهان معترض بوده و معتقد هستند ایران نباید از حق مشروع خود محروم شود. این جریان با در اختیار داشتن بخش عظیمی از قدرت قادر به تغییر و جرح و تعدیل سیاست های اتخاذ شده در پشت پرده های محافل قدرت هستند.
اقتدار گرایان :
اقتدار گرایان بخش کوچکی از نظامیان و نیروهای امنیتی و تعدادی از محافظه کاران تندور را شامل می شود، با مورد توجه قرار دادن نکات زیر تولید سلاح هسته ای را نه تنها فاقد اشکال بلکه به عنوان استراتژی بازدارندگی در قبال تهدیدات پیش رو و سلاح صلح ، بر این باورند برای هر گونه رویارویی با قدرتهای جهانی آماده هستند.
- ایران همواره در آستانه تهدید از سوی کشورهای مسلح به سلاح اتمی در منطقه بویژه اسرائیل قرار دارد.
- ایران از هر سو در محاصره کامل آمریکا است و پایگاههای نظامی این کشور در اطراف ایران خطر بالقوه ای است که نمی توان آن را نادیده گرفت.
- تجربه تلخ حمله عراق به ایران و استفاده از سلاح های شیمیایی لطمه های فراوانی و جبران ناپذیری به کشور وارد نموده است که فراموش نشدنی است.
این جریان گرچه پیش از این دستگاههای نظامی ، اطلاعات موازی و تا حدودی قضایی را در اختیار داشتند ولی طی دو سال اخیر در قوای مقننه و مجریه نیز حضور یافته و می توانند نقشی ولو کمرنگ در تعیین استراتژی ایران ایفا کنند.
البته لازم به ذكر است از تصميم تا اجرايي شدن اين موضوع فاصله زماني بسياري نيازمند است به ويژه اينكه شرايط تحقق ﭼنين امري به لحاط تكنولوژيك و سياسي در مقطع فعلي وجود ندارد.
با این توضیحات بررسی دلایل بحرانی شدن پرونده هسته ای ایران را برای ارائه راه حل های عملی در جهت کاهش تنش هسته ای ایران و رفع نگرانی های موجود ضروری و لازم می دانم:
رابطه ایران و آمریکا
تنش موجود میان دو کشور ایران و آمریکا را باید به عنوان مهمترین دلیل بحرانی شدن پرونده هسته ای ایران مورد توجه قرار داد، که سقوط دولت ملی دکتر مصدق، قطع رابطه دو کشور ایران و آمریکا طی 26 سال گذشته، اعمال تحریم های اقتصادی، کمک آشکار به عراق در طول جنگ ایران و عراق و برنامه علنی تغییر رژیم از سوی آمریکا و ... اشغال سفارت آمریکا در تهران از سوی طرف ایرانی، تنش موجود را به نقطه تعارض و درگیری جدی رسانده است، به طوری که به وضوح دوگانگی رفتار آمریکا در برخورد با برنامه هسته ای ایران و بعضی کشورها را می توان مشاهده کرد. نگاهی به آغاز تاریخچه برنامه هسته ای ایران در زمینه سوخت هسته ای دال بر این مدعا ست:
" فعالیت هسته ای ایران با تاسیس مرکز اتمی دانشگاه تهران و احداث راکتور تحقیقاتی پنج مگاواتی با سوخت 93% غنی شده به وسیله یک شرکت امریکایی با عنوان ا ی-ام-اف که از سال 1968 در امریکا فعالیت خود را شروع نموده بود، آغاز گردید. ایران پس ازتاسیس سازمان انرژی اتمی خویش در سال 1974 یک قرارداد چرخه سوخت هسته ای ده ساله قابل تمدید با امریکا منعقد نمود و در سال1978مقرر شد دانشمندان هسته ای ایران در دانشگاه ام آی تی تحت آموزش قرار گیرند."
عادی سازی تدریجی رابطه ایران و آمریکا
حل بحران هسته ای ایران مستلزم عادی شدن تدریجی رابطه ایران و امریکا است. افکار عمومی مردم ایران خواهان عادی سازی این رابطه می باشند و چنین خواستی در محافل قدرت نیز مطرح بوده به گونه ای که تعدادی از داوطلبین نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مستقیم یا غیر مستقیم به این مساله در شعارهای تبلیغاتی خود پرداختند. نظرسنجی نگرش مردم خاورمیانه نسبت به امریکا نشان داد که ، جو ضد امریکایی در ایران بسیار کمتر از مردم خاورمیانه است، در حالیکه در ابتدای انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 جو ضد امریکایی غالب بود.
البته پر واضح است عادی سازی رابطه ای که در طول 27 سال مخدوش بوده و شرایط حل مساله را بسیار پیچیده کرده است به راحتی و در کوتاه مدت امکان پذیر نمی باشد، اما به نظر نمی رسد حل کامل مسئله برنامه هسته ای ایران و دیگر مسائل جز از این طریق به طور بنیادین قابل حل باشد، و روش های دیگر حل مساله همچون نمونه های مشابه افغانستان و عراق موجب نفرت و خشونت بیشتر شده و در واقع امریکا و جهان غرب دچار مشکلات عمیقتر ناشی از این خشم و کینه خواهند شد.
فرایند عادی سازی این رابطه می تواند ابتدا با همکاری های مقطعی که منافع هر دو کشور را در برگیرد، آغاز نمود. مذاکرات چند جانبه مربوط به مسائل افغانستان و عراق که شامل نمایندگان ایران و امریکا نیز می شد، تجربه مثبتی پیش روی طی این فرایند است. به همین دلیل به نظر می رسد حضور امریکا در تیم مذاکره کننده بحران هسته ای ایران، شیوه ای هم برای حل بحران هسته ای است و هم می تواند بخشی از پروژه عادی سازی رابطه باشد.
حال که مذاکرات ایران و سه کشور اروپایی متوقف شده ، ترمیم تیم اروپایی مذاکره کننده که شامل امریکا و روسیه باشد، می تواند منافع چند جانبه را در زمان کوتاه تری تامین کند و تضمین اجرای خواسته های طرفین مساله عملی تر خواهد شد.
تضعیف موضع اقلیت معتقد به تولید سلاح هسته ای در ایران
مهمترین نگرانی دولتمردان ایرانی بویژه با تجربه تلخ جنگ ایران و عراق ، تهدیدات ناشی از سياستهاي اسرائیل كه داراي سلاحهاي اتمي می باشد در منطقه خاورمیانه است. ارائه تضمین های عملیاتی و الزام آور امریکا با حضور در تیم مذاکره کننده در خصوص رفع نگرانی های امنیتی تهران و عدم خطر اسرائیل برای ایران، می تواند به تضعیف موضع معدود حامیان تولید سلاح هسته ایی به عنوان استراتژی بازداندگی در ایران منجر و عدم انحراف برنامه هسته ای ایران به سوی تولید سلاح را تضمین نمود.
اعطای امتیازات اقتصادی و علمی در ازای توقف چرخه سوخت ایران
حق برخورداری از انرژی هسته ای صلح آمیز خواسته ای است که قاطبه ایرانیان داخل و خارج کشور آن را حمایت و تعقیب می کنند که منطبق با همه قواعد بین الملل به ویژه ان پی تی است. با توجه به اینکه این مسئله بویژه در داخل کشور تبدیل به یک خواست حیثیتی شده است، درخواست توقف چرخه سوخت، بدون کسب امتیازات عینی و ملموس می تواند منجر به لکه دار شدن غرور ایرانیان و ایجاد خشم و تنفر نسبت به امریکا شود که می تواند خطراتی را متوجه منافع امریکا نماید. بنابر این اگر بنا ست ایران از این حق خود محروم شود، ضروری است در قبال این محرومیت از امکانات دیگری برخوردار باشد.
رفع تحریم های اقتصادی و علمی جامع ، سرمایه گذاری خارجی، پذیرش کامل ایران در W.T.O تسهیل مبادلات علمی و فرهنگی، تضمین سوخت هسته ای نیروگاه اتمی ایران و ... ، امتیازاتی که مسیر توسعه همه جانبه ایران را تسهیل نماید، می تواند به ایجاد فرصت های شغلی جدید که نیاز اساسی مردم و بویژه نسل جوان است، منجر شود؛ بدون اینکه کینه و نفرت ناشی از این محرومیت ایجاد شود.
لازم به ذکر است به اعتقاد مسئولان جمهوری اسلامی ایران، هر گونه شفافیت پیشبرد برنامه هسته ای ایران منجر به توقف این برنامه با فشارهای بین المللی می شد و از سوی دیگر عدم پاسخگویی کامل به در خواست های آژانس بین المللی انرژی اتمی ناشی از عدم حفظ اطلاعات محرمانه مراکز نظامی ایران توسط آژانس بوده و این مساله به نگرانی های امنیتی ایران دامن می زد.
متن سخنرانی حقیقت جو به نقل از سایت خبری " ادوار نیوز "ارگان اینترنتی سازمان دانش آموختگان ايران اسلامی ، ادوار تحکيم وحدت بدین شرح است: امروز بر آنم تا در این فرصت با طرح دیدگاههای جریانهای سیاسی ایران در مواجهه با سیاستهای هسته ای کشور به تحلیل دیدگاه هر یک و میزان تاثیرگذاری آن در جهت گیری استراتژی نهایی ایران برای خاتمه بحران پیش آمده بپردازم. لذا لازم می دانم در تشریح این موضوع به تفکیک دیدگاههای جریانهای سیاسی و امنیتی در مورد فعالیت صلح آمیز هسته ای و تولید سلاح هسته ای بپردازم.
تولید انرژی صلح آمیز هسته ای، آری- خیر
نقش حیاتی انرژی هسته ای در شکوفایی علمی شاخه های پزشکی، کشاورزی ، صنعتی و ... جملگی تلقی مثبتی در دیدگاه جریانهای سیاسی کشور برای فعالیت در چرخه سوخت هسته ای ایجاد کرده است به طوری که امروز مخالفت چندانی با توسعه و تکمیل پروژه انرژی هسته ای در کشور وجود ندارد و آنچه از سوی جریانهای مخالف هر گونه فعالیت در این حوزه (بخشی از اصلاح طلبان) مطرح می شود جز آن گروهی که به غیر اقتصادی بودن این حوزه معتقد است، مستقیما به اصل موضوع باز نمی گردد، بلکه طرح نگرانی هایی است که می تواند در حواشی فعالیت در حوزه تولید انرژی هسته ای مطرح گردد. اصلاح طلبان مخالف فعالیت در این حوزه با طرح مسائل پیش آمده در جامعه جهانی و بی اعتمادی موجود نسبت به عملکرد ایران ، معتقدند فعالیت در این حوزه می تواند به متزلزل شدن پایه های مشروعیت نظام و به خطر افتادن تمامیت ارضی و امنیت ملی کشور منجر شود.
گروه دیگری نیز با تلقی دیگری به طرح مخالفت با فعالیت هسته ای در ایران پرداخته اند، این گروه فارغ از مسائل سیاسی و با محوریت ضرورت حفظ محیط زیست از آفات انرژی هسته ای، تجربه صدمات ناشی از نشت در دو کشور روسیه و هند را یادآور می شوند.
تولید سلاح هسته ای آری، خیر
و اما آنچه فعالیت هسته ای ایران را به چالشی جهانی مبدل ساخته است، پاسخ به این پرسش است که سلاح اتمی آری یا خیر؟
آنچه به وضوح روشن است و بارها از تریبونهای رسمی ایران به عنوان استراتژی رسمی اعلام و بر آن تاکید شده ، این است که برنامه هسته ای ایران صددرصد صلح آمیز و عاری از سمت گیری به سوی تولید سلاح اتمی است. ولی در پس استراتژی رسمی ایران ، جریانهای سیاسی و امنیتی کشور دیدگاههای متفاوتی در این خصوص دارند که آن را به تفکیک اصلاح طلبان ، محافظه کاران و اقتدار گرایان بیان می کنم:
اصلاح طلبان:
اصلاح طلبان با مورد توجه قرار دادن برنامه ایالات متحده آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه خاورمیانه ، موقعیت نامناسب ایران در جامعه جهانی ، بی اعتمادی موجود و شکاف های سیاسی -اجتماعی موجود در جامعه ایران حرکت به سوی غنی سازی اورانیوم با هدف دستیابی به سلاح هسته ای را خطری برای کشور می دانند و معتقدند نظام می بایست با درک شرایط جهانی، به مصالح ملی توجه و از فرصتها برای رفع تهدیدها استفاده کند لذا برای پاسداری از تمامیت ارضی و حفظ منافع ملی باید در قبال کسب امتیازاتی که منجر به توسعه همه جانبه کشور شود، تن به توقف کامل غنی سازی اورانیوم داد و با تمکین به آرا ملت پایه های مشروعیت و مقبولیت نظام را مستحکم و به اعتمادسازی در جامعه جهانی پرداخت و معتقدند بهترین استراتژی بازدارندگی و تامین امنیت ملی کاهش فاصله ملت- دولت و تقویت نهادهای مدنی و دموکراتیک می باشد. این جریان سیاسی گرچه قرابتی با دیدگاه اکثریت جامعه ایران دارد، ولی در حال حاضر قدرت چندانی برای تاثیرگذاری در تعیین خط مشی نظام ندارد و به عنوان احزاب و تشکلهای خارج از قدرت فعالیت دارند و حتی به دلیل سانسور شدید حاکم بر رسانه ها امکان طرح دیدگاههای خود را برای مردم ندارند.
محافظه کاران:
تریبونهای متعدد این جریان سیاسی که احزاب میانه رو و راست ایران را تشکیل می دهد در عین حال که سیاست رسمی ایران مبنی بر صلح آمیز بودن فعالیت هسته ای را تبلیغ می کنند، معتقد به توقف کامل و دائمی پروژه غنی سازی اورانیوم نیست و باور دارد که در چارچوب موازین قانونی باید به توسعه برنامه هسته ای پرداخت. آنها نسبت به برخورد های دوگانه نسبت به موضوع بهره برداری از انرژی هسته ای در جهان معترض بوده و معتقد هستند ایران نباید از حق مشروع خود محروم شود. این جریان با در اختیار داشتن بخش عظیمی از قدرت قادر به تغییر و جرح و تعدیل سیاست های اتخاذ شده در پشت پرده های محافل قدرت هستند.
اقتدار گرایان :
اقتدار گرایان بخش کوچکی از نظامیان و نیروهای امنیتی و تعدادی از محافظه کاران تندور را شامل می شود، با مورد توجه قرار دادن نکات زیر تولید سلاح هسته ای را نه تنها فاقد اشکال بلکه به عنوان استراتژی بازدارندگی در قبال تهدیدات پیش رو و سلاح صلح ، بر این باورند برای هر گونه رویارویی با قدرتهای جهانی آماده هستند.
- ایران همواره در آستانه تهدید از سوی کشورهای مسلح به سلاح اتمی در منطقه بویژه اسرائیل قرار دارد.
- ایران از هر سو در محاصره کامل آمریکا است و پایگاههای نظامی این کشور در اطراف ایران خطر بالقوه ای است که نمی توان آن را نادیده گرفت.
- تجربه تلخ حمله عراق به ایران و استفاده از سلاح های شیمیایی لطمه های فراوانی و جبران ناپذیری به کشور وارد نموده است که فراموش نشدنی است.
این جریان گرچه پیش از این دستگاههای نظامی ، اطلاعات موازی و تا حدودی قضایی را در اختیار داشتند ولی طی دو سال اخیر در قوای مقننه و مجریه نیز حضور یافته و می توانند نقشی ولو کمرنگ در تعیین استراتژی ایران ایفا کنند.
البته لازم به ذكر است از تصميم تا اجرايي شدن اين موضوع فاصله زماني بسياري نيازمند است به ويژه اينكه شرايط تحقق ﭼنين امري به لحاط تكنولوژيك و سياسي در مقطع فعلي وجود ندارد.
با این توضیحات بررسی دلایل بحرانی شدن پرونده هسته ای ایران را برای ارائه راه حل های عملی در جهت کاهش تنش هسته ای ایران و رفع نگرانی های موجود ضروری و لازم می دانم:
رابطه ایران و آمریکا
تنش موجود میان دو کشور ایران و آمریکا را باید به عنوان مهمترین دلیل بحرانی شدن پرونده هسته ای ایران مورد توجه قرار داد، که سقوط دولت ملی دکتر مصدق، قطع رابطه دو کشور ایران و آمریکا طی 26 سال گذشته، اعمال تحریم های اقتصادی، کمک آشکار به عراق در طول جنگ ایران و عراق و برنامه علنی تغییر رژیم از سوی آمریکا و ... اشغال سفارت آمریکا در تهران از سوی طرف ایرانی، تنش موجود را به نقطه تعارض و درگیری جدی رسانده است، به طوری که به وضوح دوگانگی رفتار آمریکا در برخورد با برنامه هسته ای ایران و بعضی کشورها را می توان مشاهده کرد. نگاهی به آغاز تاریخچه برنامه هسته ای ایران در زمینه سوخت هسته ای دال بر این مدعا ست:
" فعالیت هسته ای ایران با تاسیس مرکز اتمی دانشگاه تهران و احداث راکتور تحقیقاتی پنج مگاواتی با سوخت 93% غنی شده به وسیله یک شرکت امریکایی با عنوان ا ی-ام-اف که از سال 1968 در امریکا فعالیت خود را شروع نموده بود، آغاز گردید. ایران پس ازتاسیس سازمان انرژی اتمی خویش در سال 1974 یک قرارداد چرخه سوخت هسته ای ده ساله قابل تمدید با امریکا منعقد نمود و در سال1978مقرر شد دانشمندان هسته ای ایران در دانشگاه ام آی تی تحت آموزش قرار گیرند."
عادی سازی تدریجی رابطه ایران و آمریکا
حل بحران هسته ای ایران مستلزم عادی شدن تدریجی رابطه ایران و امریکا است. افکار عمومی مردم ایران خواهان عادی سازی این رابطه می باشند و چنین خواستی در محافل قدرت نیز مطرح بوده به گونه ای که تعدادی از داوطلبین نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مستقیم یا غیر مستقیم به این مساله در شعارهای تبلیغاتی خود پرداختند. نظرسنجی نگرش مردم خاورمیانه نسبت به امریکا نشان داد که ، جو ضد امریکایی در ایران بسیار کمتر از مردم خاورمیانه است، در حالیکه در ابتدای انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 جو ضد امریکایی غالب بود.
البته پر واضح است عادی سازی رابطه ای که در طول 27 سال مخدوش بوده و شرایط حل مساله را بسیار پیچیده کرده است به راحتی و در کوتاه مدت امکان پذیر نمی باشد، اما به نظر نمی رسد حل کامل مسئله برنامه هسته ای ایران و دیگر مسائل جز از این طریق به طور بنیادین قابل حل باشد، و روش های دیگر حل مساله همچون نمونه های مشابه افغانستان و عراق موجب نفرت و خشونت بیشتر شده و در واقع امریکا و جهان غرب دچار مشکلات عمیقتر ناشی از این خشم و کینه خواهند شد.
فرایند عادی سازی این رابطه می تواند ابتدا با همکاری های مقطعی که منافع هر دو کشور را در برگیرد، آغاز نمود. مذاکرات چند جانبه مربوط به مسائل افغانستان و عراق که شامل نمایندگان ایران و امریکا نیز می شد، تجربه مثبتی پیش روی طی این فرایند است. به همین دلیل به نظر می رسد حضور امریکا در تیم مذاکره کننده بحران هسته ای ایران، شیوه ای هم برای حل بحران هسته ای است و هم می تواند بخشی از پروژه عادی سازی رابطه باشد.
حال که مذاکرات ایران و سه کشور اروپایی متوقف شده ، ترمیم تیم اروپایی مذاکره کننده که شامل امریکا و روسیه باشد، می تواند منافع چند جانبه را در زمان کوتاه تری تامین کند و تضمین اجرای خواسته های طرفین مساله عملی تر خواهد شد.
تضعیف موضع اقلیت معتقد به تولید سلاح هسته ای در ایران
مهمترین نگرانی دولتمردان ایرانی بویژه با تجربه تلخ جنگ ایران و عراق ، تهدیدات ناشی از سياستهاي اسرائیل كه داراي سلاحهاي اتمي می باشد در منطقه خاورمیانه است. ارائه تضمین های عملیاتی و الزام آور امریکا با حضور در تیم مذاکره کننده در خصوص رفع نگرانی های امنیتی تهران و عدم خطر اسرائیل برای ایران، می تواند به تضعیف موضع معدود حامیان تولید سلاح هسته ایی به عنوان استراتژی بازداندگی در ایران منجر و عدم انحراف برنامه هسته ای ایران به سوی تولید سلاح را تضمین نمود.
اعطای امتیازات اقتصادی و علمی در ازای توقف چرخه سوخت ایران
حق برخورداری از انرژی هسته ای صلح آمیز خواسته ای است که قاطبه ایرانیان داخل و خارج کشور آن را حمایت و تعقیب می کنند که منطبق با همه قواعد بین الملل به ویژه ان پی تی است. با توجه به اینکه این مسئله بویژه در داخل کشور تبدیل به یک خواست حیثیتی شده است، درخواست توقف چرخه سوخت، بدون کسب امتیازات عینی و ملموس می تواند منجر به لکه دار شدن غرور ایرانیان و ایجاد خشم و تنفر نسبت به امریکا شود که می تواند خطراتی را متوجه منافع امریکا نماید. بنابر این اگر بنا ست ایران از این حق خود محروم شود، ضروری است در قبال این محرومیت از امکانات دیگری برخوردار باشد.
رفع تحریم های اقتصادی و علمی جامع ، سرمایه گذاری خارجی، پذیرش کامل ایران در W.T.O تسهیل مبادلات علمی و فرهنگی، تضمین سوخت هسته ای نیروگاه اتمی ایران و ... ، امتیازاتی که مسیر توسعه همه جانبه ایران را تسهیل نماید، می تواند به ایجاد فرصت های شغلی جدید که نیاز اساسی مردم و بویژه نسل جوان است، منجر شود؛ بدون اینکه کینه و نفرت ناشی از این محرومیت ایجاد شود.
لازم به ذکر است به اعتقاد مسئولان جمهوری اسلامی ایران، هر گونه شفافیت پیشبرد برنامه هسته ای ایران منجر به توقف این برنامه با فشارهای بین المللی می شد و از سوی دیگر عدم پاسخگویی کامل به در خواست های آژانس بین المللی انرژی اتمی ناشی از عدم حفظ اطلاعات محرمانه مراکز نظامی ایران توسط آژانس بوده و این مساله به نگرانی های امنیتی ایران دامن می زد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید