تحریم اقتصادی از شعار تا عمل
آفتاب‌‌نیوز : 
اگرچه اعلام تحریم هم به صورت غیر رسمی صورت گرفت و با توجه به تبلیغ کالاهای کره‌ای در شبکه‌های مختلف تلویزیونی که دولتی بوده و خود را موظف به تبعیت از سیاست‌های دولت می‌دانند بیشتر به شوخی شباهت داشت اعلام لغو تحریم‌ها نیز حالتی غیر رسمی به خود گرفت.
ولی مساله اصلی این است که کسانی که بر روی چنین موضوعاتی تبلیغ و برنامه‌ریزی می‌کنند چه اهدافی را پی می‌گیرند و اصولا در ارتباط با آنچه عنوان می‌کنند آیا مطالعه و کار کارشناسی کرده‌اند یا اینکه صرفا با برخوردهای احساسی سعی می‌کنند در جهت ارضاع خود و همفکرانشان برای مردم و جامعه مشکل ایجاد کنند.
در سالهایی که از استقرار جمهوری اسلامی در ایران می‌گذرد دو موضوع و 2 مساله از جمله آفاتی بوده‌اند که در مقاطع خاص برای مردم و مسئولین مشکل ایجاد کرده‌اند. متاسفانه این وضعیت با وجود گذشت بیش از 2 دهه هنوز هم ادامه دارد و مسئولین و دست‌اندرکاران نتوانسته‌اند آن را فراموش کرده و یا نادیده بگیرند. این مسایل شامل شعار دادن و برخوردهای شعاری با مسایل و اتخاذ تصمیمات عجولانه می‌شود.
در صورتی که اگر عقل و درایت در تصمیم‌گیری‌ها و پرهیز از شتابزدگی می‌تواند مفید و راهگشا بوده و کارساز باشد در ارتباط با برخورد با کشورهایی هم که در اجلاس شورای حکام علیه ایران رای دادند متاسفانه از همان شیوه‌های غیر معقول پیشین استفاده شد که نه تنها مفید نبود بلکه تاثیرات منفی بر روی بازار سرمایه برجای گذارد.
همان زمان که بر تحریم و قطع رابطه اقتصادی با هند، انگلیس و کره جنوبی تاکید می شد برخی از افراد وابسته به جناح راست در توجیه این تصمیم‌ها اعلام کرده بود که می‌توان کشورهای جدیدی از جمله دوبی را جایگزین کرده و نیازها را از طریق این کشورها تامین کرده ولی کسانی که چنین شعارهایی می دادند به این مساله فکر نمی‌کردند که خرید از یک واسطه سبب گرانتر شدن بهای کالای مزبور شده و این اقدام به ضرر اقتصاد کشور است.
برخوردهای احساسی در امور سیاسی و اقتصادی تاکنون بزرگترین لطمه را به کشور وارد آورده که در این ارتباط می‌توان به سقوط بورس و فرار سرمایه‌ها از ایران اشاره کرد.
هر چند گفته شده که تحریم‌ها پایان یافته و یا اصولا از ابتدای اعمال نشده اما همین برخوردهای سفاری و احساسی بازار سرمایه را در کشور متزلزل کرده و به نفع کشورهای عرب حاشیه جنوبی خلیج فارس تمام شد. در این ارتباط سخنان رئیس قوه قضاییه باید زنگ خطر را برای کسانی که نسنجیده شعار داده و به آشفته کردن اذهان عمومی می‌پردازند به صدا درآورده باشد.
او در مجلس اعلام کرد که در این مدت 10 هزار شرکت ایرانی در دوبی به ثبت رسیده و 600 میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج شده است. حال باید از طرفداران تحریم اقتصادی پرسید چگونه می‌توان امنیت را به بورس و بازار سرمایه بازگردانده و جلوی فرار سرمایه‌ها را گرفت؟
اگر ما خود را در قبال ایران و مردم آن پاسخگو می‌دانیم باید در گفتار و کردارمان مصالح عمومی را مورد توجه قرار داده و از وارد شدن در مباحث تنش‌زا پرهیز کنیم.
اگرچه اعلام تحریم هم به صورت غیر رسمی صورت گرفت و با توجه به تبلیغ کالاهای کره‌ای در شبکه‌های مختلف تلویزیونی که دولتی بوده و خود را موظف به تبعیت از سیاست‌های دولت می‌دانند بیشتر به شوخی شباهت داشت اعلام لغو تحریم‌ها نیز حالتی غیر رسمی به خود گرفت. ولی مساله اصلی این است که کسانی که بر روی چنین موضوعاتی تبلیغ و برنامه‌ریزی می‌کنند چه اهدافی را پی می‌گیرند و اصولا در ارتباط با آنچه عنوان می‌کنند آیا مطالعه و کار کارشناسی کرده‌اند یا اینکه صرفا با برخوردهای احساسی سعی می‌کنند در جهت ارضاع خود و همفکرانشان برای مردم و جامعه مشکل ایجاد کنند.
در سالهایی که از استقرار جمهوری اسلامی در ایران می‌گذرد دو موضوع و 2 مساله از جمله آفاتی بوده‌اند که در مقاطع خاص برای مردم و مسئولین مشکل ایجاد کرده‌اند. متاسفانه این وضعیت با وجود گذشت بیش از 2 دهه هنوز هم ادامه دارد و مسئولین و دست‌اندرکاران نتوانسته‌اند آن را فراموش کرده و یا نادیده بگیرند. این مسایل شامل شعار دادن و برخوردهای شعاری با مسایل و اتخاذ تصمیمات عجولانه می‌شود.
در صورتی که اگر عقل و درایت در تصمیم‌گیری‌ها و پرهیز از شتابزدگی می‌تواند مفید و راهگشا بوده و کارساز باشد در ارتباط با برخورد با کشورهایی هم که در اجلاس شورای حکام علیه ایران رای دادند متاسفانه از همان شیوه‌های غیر معقول پیشین استفاده شد که نه تنها مفید نبود بلکه تاثیرات منفی بر روی بازار سرمایه برجای گذارد.
همان زمان که بر تحریم و قطع رابطه اقتصادی با هند، انگلیس و کره جنوبی تاکید می شد برخی از افراد وابسته به جناح راست در توجیه این تصمیم‌ها اعلام کرده بود که می‌توان کشورهای جدیدی از جمله دوبی را جایگزین کرده و نیازها را از طریق این کشورها تامین کرده ولی کسانی که چنین شعارهایی می دادند به این مساله فکر نمی‌کردند که خرید از یک واسطه سبب گرانتر شدن بهای کالای مزبور شده و این اقدام به ضرر اقتصاد کشور است.
برخوردهای احساسی در امور سیاسی و اقتصادی تاکنون بزرگترین لطمه را به کشور وارد آورده که در این ارتباط می‌توان به سقوط بورس و فرار سرمایه‌ها از ایران اشاره کرد.
هر چند گفته شده که تحریم‌ها پایان یافته و یا اصولا از ابتدای اعمال نشده اما همین برخوردهای سفاری و احساسی بازار سرمایه را در کشور متزلزل کرده و به نفع کشورهای عرب حاشیه جنوبی خلیج فارس تمام شد. در این ارتباط سخنان رئیس قوه قضاییه باید زنگ خطر را برای کسانی که نسنجیده شعار داده و به آشفته کردن اذهان عمومی می‌پردازند به صدا درآورده باشد.
او در مجلس اعلام کرد که در این مدت 10 هزار شرکت ایرانی در دوبی به ثبت رسیده و 600 میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج شده است. حال باید از طرفداران تحریم اقتصادی پرسید چگونه می‌توان امنیت را به بورس و بازار سرمایه بازگردانده و جلوی فرار سرمایه‌ها را گرفت؟
اگر ما خود را در قبال ایران و مردم آن پاسخگو می‌دانیم باید در گفتار و کردارمان مصالح عمومی را مورد توجه قرار داده و از وارد شدن در مباحث تنش‌زا پرهیز کنیم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید