آفتابنیوز : آفتاب- حمیدرضا محمدی: «گردشگری روستایی» از جمله گونههای گردشگری است که در سالهای گذشته بسیار مورد توجه قرار گرفته و به ویژه گردشگران خارجی که به این سرزمین میآیند، بیشترین علاقهشان، بازدید از روستاهای جاذب و جالب است. اما جز چند روستا، هنوز امکانات زیرساختیِ چندانی در روستاهای ایران فراهم نیامده است تا حداقل پاسخگوی اقامت شبانه گردشگران باشد.
همین موضوع و اهمیت آن، در سخنان «حسن روحانی»؛ رییس جمهور هم نمود خود را یافته است. به گونهای که وی صبح روز گذشته درنخستین همایش «روز ملی روستا»، خاطرنشان ساخت: «روستاها از نظر فرهنگی باید مراکز توریستی در کشور باشند که این کار نیاز به سرمایهگذاری دارد چرا که توسعه روستاها امری لازم است و میتواند توسعه شهری را پایدار کند. وقتی سخن از روستا به میان میآید فقط بخش کشاورزی آن را میبینیم و بقیه بخشها کمتر مورد توجه قرار میگیرد اما اگر روستا و معماری روستا همانطور بماند و در کنارش تسهیلات لازم برای مردم روستا در نظر گرفته شود میتواند جاذبه توریستی بسیار بالایی برای مردم داخل و خارج باشد. روستاهای ما، زیباییهای معنوی فراوان از جمله پوشش، ارتباطات اجتماعی، مراسم عزاداری و عروسی و غیره دارند اما منظور من از توریست این نیست که فقط از خارج بیاید چرا که بسیاری از جوانان شهری ما از آداب و رسوم روستاهای کشورمان بیاطلاع و کم اطلاع هستند. وقتی کلمهروستا را به زبان میآوریم ممکن است از دید غیرروستاییها اقتصاد و تولید و کشاورزی به ذهن برسد اما برای کسی که خود روستایی است، روستا مفهوم فرهنگی نیز دارد، روستا یعنی جمعی که با هم تعامل و همزیستی مسالمت آمیز و برادرانه دارند و روستا یعنی مکانی بیغل و غش، پاک و با صفا و با صداقت که وفای به عهد و ادای امانت و ایمان سرشار به خداوند و پیامبر(ص) در آن مشاهده میشود و روستا جایگاهی است که مسیر تلاش و کار و فداکاری به خوبی در آن مشاهده میشود. باید به طبیعت برسیم و اگر مشکلی برای جنگلها پیش آمد باید با عجله خود را برسانیم؛ مثل طبیب که خود را بالای سر بیمار میرساند چرا که اگر آب و درخت و مراتع را از دست بدهیم قابل خریدن نیستند و نمیتوان به راحتی با پول آنها را دوباره به دست آورد. باید در هر استان روزها و هفتههای خاص برای روستاها درست کنیم تا مردم به بازدید از آن روستاها اقدام کنند چرا که این موضوع به لحاظ معنوی و اقتصادی به نفع کشور است. ما امروز باید سنتهای درست گذشته را حفظ کنیم و آنچه از تمدن مفید است را مورد استفاده قرار دهیم چون نمیشود سرگردان و حیران بین کوچههای قدیمیِ سنت و کوچههای جدید تمدن بمانیم.»
در همین باره «محمدرضا رضوانی» استاد گروه جغرافیای انسانی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران به «آفتاب» گفت: «بعضی روستاها ضریب بالایی از گردشگر را دارا هستند و حتی میزان جذب گردشگر در آنها، مانند ابیانه، زیارت و آبگرم، به اندازه ای است که در آنها هتل و مهمانپذیر ساخته اند. اما در اکثر روستاها، ضرورت چنین کاری وجود ندارد. در نتیجه «خانه اجاره ای» رواج پیدا کرده است که در آنها، اهالی روستا اتاق یا طبقه ای از خانه خود را به مسافران و گردشگران اجاره می دهند و حتی با غذاهای محلی خود، از آنها پذیرایی می کنند که در همه دنیا هم مرسوم و متداول است. اما حتی اگر در روستایی چنین امکانی وجود نداشته باشد، باید اهالی را توجیه کرد و زیرساخت های آن را هم مهیا کرد. چارچوب قانونی این کار هم فراهم است و معاونت گردشگری و سایر نهادهای ذیربط به این خانه های اجاره ای برای پذیرفتن گردشگر، مجوز اعطا می کند. حتی برای نظارت هم، با هماهنگی هایی که صورت می گیرد، دهیار روستا نماینده ای است تا بر روند کار این مراکز و خانه ها، نظارت داشته باشد.»
وی با اشاره به آنکه این حرکت، میتواند به شکوفایی و پویایی اقتصاد جامعه مقصد کمک کند، افزود: «این اقدام می تواند روستاییان را هم علاقه مند به مشارکت در حوزه گردشگری سازد. هرچند گردشگرانی که اسباب و خوراک سفر را با خود می برند، تصورشان بر این است که امکانات و یا غذای روستا، قابل قبول نیست که اگر سفر با تور باشد که این مشکل هم حل شدنی است. اما چون وضعیت رفاه و اقتصادیِ مردم هم چندان قوی نیست ترجیح می دهند مثلا در چادر، شب را به صبح برسانند تا هزینه سفرشان، تقلیل یابد که این هم، ناشی از اقتصاد نابسامان کشورمان است.»
رییس هیات مدیره انجمن علمی جغرافیا و برنامهریزی روستایی ایران اظهار داشت: «می توان با مراسم محلی و جشنواره های گردشگری هم از یک سو سنت ها و آداب گذشته و حی مشاغل قدیمی را که بعضا در آستانه نابودی هستند را احیا می کند و هم آنکه به تقویت گردشگری، کمک می کند.» او البته روستاهای مرزی را هم از یاد نبرد و اظهار داشت: «روستاهای مرزی اهمیت بالایی دارند اما به سبب برخی سیاست ها، چندان توجهی به انها نمی شود اما می توان در بحث گردشگری سلامت، گردشگران خارجی را به استان ها و شهرهای مرزی جذب کرد. از سوی دیگر، می توان از طریق بازارچه های مرزی و تسهیل در مبادلات، به فعال شدن اقتصاد روستاهای مرزی هم کمک کرد.»