کیوان کثیریان منتقد سینما:
بیان مشکلات در فیلم‌ها، واقع‌نمایی است
کیوان کثیریان منتقد سینما از بدبینی‌های مرسوم نسبت به سینمای اجتماعی انتقاد کرد.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب- سرویس فرهنگی: رئیس انجمن منتقدان سینما معتقد است برخی از مسئولان، مرزی بین واقع‌نمایی و سیاه‌نمایی قائل نیستند در حالی که این دو مفهوم با یکدیگر تفاوت‌های جدی دارند. کثیریان بر این باور است که برخی از مسولان با نگاه‌ها و دسته‌بندی‌های خاص خانواده سینما را تقسیم‌بندی می‌کنند که این امر آسیب‌های زیادی به سینما زده است.
رئیس انجمن منتقدان سینما به واکاوی نگاه‌های بدبینانه به سینمای اجتماعی پرداخته و به خبرنگار «آفتاب» گفت: «ما در معنا کردن تعاریف با مشکلاتی رو به‌رو هستیم. نقد اجتماعی ساحت جدایی از سیاه‌نمایی دارد. فیلم نقادانه اثری است که به قصد اصلاح بیان کمبودها و مشکلات می‌پردازد و به نوعی واقع‌نمایی می‌کند اما سیاه‌نمایی به این معناست که فردی با عناد و دشمنی در جامعه‌ای که هیچ کمبودی ندارد، مشکلات را دوبرابر نشان دهد. این دو مفهموم با یکدیگر مساوی نیستند.»
کثیریان افزود: «هنرمندی که دلسوزانه مشکلی را مطرح می‌کند با هدف اصلاح این کار را انجام می‌دهد بنابراین نباید با لقب سیاه‌نمایی او را متهم کرد.»
به گزارش آفتاب، آثاری به بهانه سیاه‌نمایی در دولت گذشته توقیف شدند. اخیرا برخی از گروه‌های تندور داخل مجلس با اکران فیلم «قصه‌ها» ساخته رخشان بنی‌اعتماد و «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان مخالفت کرده‌اند. با این حال علی جنتی، وزیر ارشاد از اکران فیلم قصه‌ها خبر داده و اعلام کرده است عصبانی نیستم با مقداری اصلاح اکران می‌شود.
کثیریان افزود: «برخی از مسئولان از هنرمندان می‌خواهند برای مشکلات اجتماعی راهکار نشان بدهند این نگاه درست نیست. وظیفه هنرمند بیان راهکار یا حل مشکلات نیست حل این مشکلات موجود به عهده مسئولان است زیرا هنرمند طبیب اجتماعی نیست.»
به گزارش آفتاب، برخی از مخالفان فیلم‌های اجتماعی معتقدند این فیلم‌ها با قصد تخریب وجهه بین‌المللی ایران ساخته می‌شود. کثریبان به تشریح این ابهام پرداخت و افزود: «گاهی برخی از مسئولان از اعتماد به نفس کافی بر خودار نیستند و تصور می‌کنند بیان مشکلات باعث از دست رفتن موقعیت و جایگاهشان می‌شود اما در کشورهای دیگر اگر مشکلات و واقعیت‌های اجتماعی نشان داده نشوند، مسئولان با از دست رفتن میزشان مواجه می‌شوند. فیلم‌ها بسیاری از مشکلات اجتماعی و واقعیت‌ها را نمایش می‌دهند. مثلا در فیلمی فساد در بدنه پلیس نشان داده می‌شود پلیسی که ممکن است جاسوس و یا خلاف‌کار باشد. در این شرایط ابایی از نشان دادن این مشکلات نیست زیرا هدف از نشان دادن این معضل اصلاح و جلوگیری از اشاعه آن است ولی برخی تصور می‌کنند با ساکت کردن خانم بنی‌اعتماد و امثال وی مشکلات اجتماعی حل می‌شود.»
کثیریان افزود: «خودی و غیرخودی نامیدن هنرمندان در سینمای ما همچنان ادامه دارد. اگر کسی که تفکر وخط فکریش به ما نزدیک باشد فیلمی نقادانه بسازد این فیلم خوب است اما اگر دیگری با همان مضمون فیلمی را بسازد با هجمه و حمله رو‌به‌رو می‌شود. این رویکرد از ابتدا وجود داشته است اما شاهد هستیم که این نگاه غلط در سال‌های اخیر تشدید نیز شده است.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید