آفتابنیوز : آفتاب- فرحناز دهقی: حدود یک قرن پیش وضعیت طور دیگری بود. در سال ۱۸۲۰ بیش از دوهزار زن آمریکایی به دولت ایالات متحده آمریکا تقاضانامهای ارائه کردند و در آن خواستار اعطای حق رأی برابر با مردان شدند.این تقاضانامه مورد اعتنای دولت آمریکا واقع نشد. آلیس پین و هریت استنتون بلچ دو زن آمریکایی بودند که در مبارزات زنان در بریتانیا و آمریکا شرکت فعال داشتند.
به گزارش آفتاب، در سال ۱۹۱۰، زنان آمریکا راهپیماییها و تظاهرات وسیعی را در نیویورک، ماساچوست و نیوجرسی سازمان دادند.در سال ۱۹۲۰ ویلسون رییس جمهور ایالات متحده، نوردهمین متمم قانون اساسی آن کشور را به مجلس سنا رساند که بر اساس آن تمام زنان ایالات متحده آمریکا برای اولین بار حق رأی برابر با مردان مییافتند.
گاردین نوشت: تحقیقات نشان می دهند وعده تغییر و بهبود قابل لمس در مسائل روزمره و قول بهبود شرایط در حوزه سلامت و تغذیه زنان را به رای دادن ترغیب می کند. همچنین زنان در مسائل تجاری مربوط به محصولات کشاورزی و تولیدات کارخانه ای کمتر علاقه مند هستند، بنابراین وعده های دولت در اینگونه مسائل در ترغیب زنان برای رای دادن کمتر موفق بوده است.
بر اساس تحقیقات ادیسون زنان در کنترل مجلس سنای آمریکا نقش بزرگ و ویژه ای دارند. با نزدیک تر شدن انتخابات میان دوره ای مجلس سنای آمریکا، بار دیگر توجه ها به سمت جامعه زنان معطوف شده است.
انتخابات میان دوره ای مجلس سنا، به این شرح است: در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا گفته شدهاست که پس از انتخاب سناتورها، براساس قرعه کشی، آنان به سه گروه تقسیم میشوند: گروه اول تنها دو سال در سنا حضور دارند و در انتخابات بعدی مجدداً شرکت کنند . گروه دوم به مدت ۴ سال، و نهایتاً گروه سوم ۶ سال در سنا خواهند ماند. بدین ترتیب هردو سال یکبار و در جریان انتخابات عمومی و یا میاندورهای، یک سوم نمایندگان سنا نیز تغییر میکنند. مجالس قانونگذاری همان ایالت برگزیده میشدند. اما اصلاحیه هفدهم وظیفه انتخاب سناتورها را بطور مستقیم برعهده شهروندان قرار داد. با این تصمیم، نقش و نفوذ مجالس ایالتی در شکلدهی به نهادهای فدرال، بهویژه کنگره ایالات متحده کاهش یافت.
تحیلگران سیاسی معتقدند به همان اندازه که رای دادن در انتخابات رئیس جمهوری مهم است، شرکت در انتخابات مجلس و فرماندار نیز اهمیت دارد. اما زنان آمریکایی در مقابل انتخابات سنا منفعلانه تر عمل می کنند. در سال های اخیر آمارها نشان از کاهش مشارکت زنان در رای گیری دارد. در سال 2010، در آخرین رای گیری میان دوره ای مجلس سنای آمریکا، 10 میلیون زن که پیشتر در سال 2008 رای داده بودند، رای خود را به صندوق ها نینداختند.
فعالین حقوق زنان می گویند یکی از دلایل عدم حضور فعالانه زنان در انتخابات، به تبعیض جنسیتی که در سطح جامعه آمریکایی رواج دارد مربوط می شود. یکی از عمده ترین نمودهای این نوع تبعیضات به میزان حقوق دریافتی زنان بر می گردد. زنان آمریکایی به طور متوسط به ازای یک دلار دریافتی مردان، 84 سنت حقوق می گیرند. نمونه دیگری که وجود تبعیض جنسیتی در آمریکا را تضمین می کند نسبت توزیع فراوانی زنان نماینده سنا نسبت به مردان نماینده است. با اینکه 52 درصد از جمعیت آمریکا را زنان تشکیل می دهند، اما حضورشان در مجلس کشور آمریکا 19 درصد از جمعیت کل را شامل می شود. که البته فعالین حقوق زنان در تلاش هستند در انتخابات پیش رو زنان را به حضور فعالانهتری نسبت به سال های گذشته در صحنه انتخابات و مشارکت مدنی تشویق کنند. این فعالین معتقدند، جامعه به حضور زنان نیاز دارد، و در خانه نشستن و تحریم صندوق های رای راه مبارزه با مسائل و مشکلات تبعیض آمیز نیست.
در بهار گذشته، جمهوریخواهان مجلس سنا آمریکا، به طرح حقوق برابر رای منفی دادند. این طرح در صورت تصویب، کارفرمایان را به رعایت حقوق برابر زنان با مردان وا میداشت. همچنین جمهوری خواهان به مزایای بلند مدت بیکاری رای منفی دادند که باعث تضعیف بنیه مالی بسیاری از خانواده های آمریکایی شد. این دو عدم موافقت جمهوری خواهان بازتاب های رسانه ای زیادی به همراه داشت و موجب دلسردی مردم، و افزایش عدم مشارکت مردم در انتخابات شد. با این وجود، به دلیل در پیش بودن انتخابات میان دوره ای دیگر مجلس، فعالین حقوق زنان و دولت مردان در تلاش هستند میان زنان آمریکایی و صندوق های رای صلح ایجاد کنند و آنان را به مشارکت بیشتر دعوت کنند.