بدرقه‌ی هنرمند جوان موسیقی به قطعه هنرمندان
پیکر زنده‌یاد رحمان مرادی که در زمینه‌ی موسیقی ایرانی فعالیت می‌کرد، از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا(س) بدرقه شد.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: به گزارش ایسنا، در این مراسم که صبح 11 آذرماه برگزار شده بود، داریوش پیرنیاکان با بیان اینکه صحبت کردن، راجع به شاگردش کار سختی است، در سخنانی گفت: رحمان مرادی سال‌ها شاگرم بود و در واقع یکی از بهترین و با استعدادترین شاگردم محسوب می‌شد.
سخنگوی خانه‌ی موسیقی ادامه داد: او علاوه بر اینکه تبحر زیادی در ساززدن داشت، هیچ‌گاه لبخند از لبانش محو نمی‌شد و به یاد ندارم که کسی از او آزرده باشد. رحمان علاوه بر موسیقی در رشته‌ی تحصیلی خودش یعنی شیمی نیز فعالیت داشت. او بدون هرگونه حب و بغض کار می‌کرد و این رفتار باید به گونه‌ای برای ما پیشکسوتان نیز درس باشد.
پیرنیاکان در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: اهالی موسیقی باید با یکدیگر هم زبان و همدل باشند و در راه آرمان‌های خود استوار قدم بردارند.
رئیس دانشگاه علمی کاربردی فرهنگ و هنر واحد 4 نیز در این مراسم حضور پیدا کرد و درباره‌ی ویژگی‌های اخلاقی رحمان مرادی سخن گفت و بر این موضوع تاکید داشت که او به دور از هیاهو فعالیت می‌کرد.
آزادآور اظهار کرد: رحمان مرادی هنرمندی شایسته درعرصه‌ی موسیقی ایرانی بود و از دوران نوجوانی نیز رگه‌هایی از علاقه به موسیقی ایرانی و سازگری در او دیده می‌شد. او در هر کلاسی که حضور پیدا می‌کرد، بعد از مدتی تبدیل به دستیار استاد کلاس می‌شد. امیدوارم دانشجویان موسیقی از رفتار او درس بگیرند.
ظریف یکی از شاگردان و دوستان قدیمی رحمان مرادی نیز در این مراسم حضور پیدا کرد و به بیان خاطره‌هایی از دوستی با این هنرمند درگذشته پرداخت و گفت: او دوست داشت به قله‌ی دماوند صعود کند و من فکر می‌کنم، رحمان هم‌اکنون در مرتفع‌ترین قله‌ی جهان ایستاده است.
در نهایت، پیکر این هنرمند به سمت قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا(س) تشییع شد.
رحمان مرادی متولد اردیبهشت 1350 بود و فراگیری تار و سه تار را نزد هوشنگ ظریف، محمدرضا لطفی، داریوش صفوت و داریوش پیرنیاکان فراگرفت. او از سال 1375 آموزش تار، سه‌تار، گروه‌نوازی و اجرای صحنه‌ای را در موسسات و دانشگاه‌ها آغاز کرد.
سخنگوی خانه‌ی موسیقی ادامه داد: او علاوه بر اینکه تبحر زیادی در ساززدن داشت، هیچ‌گاه لبخند از لبانش محو نمی‌شد و به یاد ندارم که کسی از او آزرده باشد. رحمان علاوه بر موسیقی در رشته‌ی تحصیلی خودش یعنی شیمی نیز فعالیت داشت. او بدون هرگونه حب و بغض کار می‌کرد و این رفتار باید به گونه‌ای برای ما پیشکسوتان نیز درس باشد.
پیرنیاکان در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: اهالی موسیقی باید با یکدیگر هم زبان و همدل باشند و در راه آرمان‌های خود استوار قدم بردارند.
رئیس دانشگاه علمی کاربردی فرهنگ و هنر واحد 4 نیز در این مراسم حضور پیدا کرد و درباره‌ی ویژگی‌های اخلاقی رحمان مرادی سخن گفت و بر این موضوع تاکید داشت که او به دور از هیاهو فعالیت می‌کرد.
آزادآور اظهار کرد: رحمان مرادی هنرمندی شایسته درعرصه‌ی موسیقی ایرانی بود و از دوران نوجوانی نیز رگه‌هایی از علاقه به موسیقی ایرانی و سازگری در او دیده می‌شد. او در هر کلاسی که حضور پیدا می‌کرد، بعد از مدتی تبدیل به دستیار استاد کلاس می‌شد. امیدوارم دانشجویان موسیقی از رفتار او درس بگیرند.
ظریف یکی از شاگردان و دوستان قدیمی رحمان مرادی نیز در این مراسم حضور پیدا کرد و به بیان خاطره‌هایی از دوستی با این هنرمند درگذشته پرداخت و گفت: او دوست داشت به قله‌ی دماوند صعود کند و من فکر می‌کنم، رحمان هم‌اکنون در مرتفع‌ترین قله‌ی جهان ایستاده است.
در نهایت، پیکر این هنرمند به سمت قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا(س) تشییع شد.
رحمان مرادی متولد اردیبهشت 1350 بود و فراگیری تار و سه تار را نزد هوشنگ ظریف، محمدرضا لطفی، داریوش صفوت و داریوش پیرنیاکان فراگرفت. او از سال 1375 آموزش تار، سه‌تار، گروه‌نوازی و اجرای صحنه‌ای را در موسسات و دانشگاه‌ها آغاز کرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید