ابراز تاسف از مواضع وزارت کار درباره بازگشایی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران
نامه سرگشاده انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران به وزیر کار
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران با انتشار نامه سرگشاده‌ای خطاب به علی ربیعی، وزیرکار از سیاست‌های این وزارتخانه در قبال این انجمن صنفی و تلاش برای موازی‌کاری از طریق راه‌اندازی تشکل دولتی برای روزنامه‌نگاران انتقاد کرد.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران با انتشار نامه سرگشاده‌ای خطاب به علی ربیعی، وزیرکار از سیاست‌های این وزارتخانه در قبال این انجمن صنفی و تلاش برای موازی‌کاری از طریق راه‌اندازی تشکل دولتی برای روزنامه‌نگاران انتقاد کرد.
به گزارش آفتاب، متن نامه انجمن صنفی روزنامه نگاران به شرح زیر است:
جناب آقای دکتر علی ربیعی
وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی
با سلام
اگرچه پس از آخرین پی‌نوشت نامه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران توسط رئیس‌جمهوری محترم، انتظار می‌رفت که شاهد مساعدت و اقدام عملی جنابعالی برای برگزاری مجمع عمومی عادی سالیانه انجمن و متعاقب آن، بازگشایی انجمن باشیم، سخنان اخیر شما نشان داد که متاسفانه نه فقط عزمی برای مساعدت وجود ندارد، بلکه آن جناب و وزارتخانه متبوعتان با نادیده‌گرفتن کلیه قوانین و مقررات موضوعه جاریه و جایگاه روزنامه‌نگاران شریف کشور، برای ایجاد تشکلی جدید و دولت‌ساخته، عزم خود را جزم کرده‌اید. انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران بدینوسیله ضمن ابراز تاسف از مواضع و عملکرد وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، ذکر نکات زیر را ضروری می‌داند:
1- جنابعالی اذعان داشته‌اید که «روزنامه نگاران یک اتحادیه صنفی قدرتمند ندارند. اهالی مطبوعات برای دریافت هرنوع خدمات اجتماعی باید پایه‌های یک مشارکت فراگیر را بگذارند و این تنها از طریق یک اتحادیه قوی، ممکن است» و «برای روزنامه‌نگاران، من به دنبال یک تشکل اساسی، بنیادی و فراگیر هستم و رایزنی‌هایی را انجام می‌دهم که این تشکل بتواند به صورت پایدار تشکیل و ماندگار شود».
جناب آقای وزیر! تصور نمی‌کردیم تکرار این موضوع که روزنامه‌نگاران ایران در سال 1376 «پایه‌های یک مشارکت فراگیر» را بنیان نهادند و اکنون دارای یک تشکل مستقل، قدرتمند و فراگیر به نام «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران» هستند، حداقل برای شما که خود متولی ثبت و حمایت از تشکل‌های کارگری و کارفرمایی هستید، ضرورتی داشته باشد، چرا که عرفا و اخلاقا «حرمت امامزاده را متولی آن باید نگه دارد». متاسفانه با گذشت بیش از یکسال از وعده رئیس‌جمهوری محترم و رفع اصلی‌ترین مانع پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران و علی‌رغم آنکه تقریبا تمامی وزارتخانه‌های کشور، اقدامات غیرقانونی و تبعیض‌آمیز مدیران قبلی خود را باطل و یا اصلاح کرده‌اند، جنابعالی به‌جای ابطال و یا اصلاح تصمیمات غیرقانونی مدیران وقت وزارت کار که پیش از پلمب ساختمان انجمن، شرایط بلاتکلیفی را برای این تشکل فراگیر ایجاد کردند، ساده‌ترین راه را برگزیده‌اید؛ پاک‌کردن صورت مساله. یعنی انکار شخصیت حقوقی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران و ایجاد یک تشکل به اصطلاح قدرتمند و فراگیر برای روزنامه‌نگاران.
هر چند که این انجمن صنفی برای تمامی تشکل‌های مستقل و واقعی کارگری با هر نام و مسلکی احترام قائل است و به‌کار بردن نام «سندیکا» را از سوی جنابعالی به فال نیک می‌گیرد اما جای بسی تاسف است که جنابعالی به عنوان وزیرکار دولت «تدبیر و امید»، از واژه‌ای استفاده می‌کنید که در هیچ کجای قانون کار جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد؛ «اتحادیه».
اگرچه در سایه اغماض وزرای کار قبلی و جنابعالی برخی تشکل‌های سیاسی تحت نام«اتحادیه»، اقدام به راه‌اندازی تشکل‌های به اصطلاح صنفی کرده‌اند و وزرای کار نیز همواره در این خصوص سکوتی معنادار اختیار کرده‌اند! اما جهت اطلاع شما لازم است یادآوری کنیم که «اتحادیه» موضوع قانون کار پیش از انقلاب است. در قانون موصوف، از به هم پیوستن سندیکاها، اتحادیه سندیکایی (فدراسیون) و از به هم پیوستن اتحادیه‌های سندیکایی کنفدراسیون تشکیل می‌شد، اما پس از اصلاح قانون کار در سال 1369، «انجمن صنفی» جایگزین «سندیکا» و «کانون» جایگزین «کنفدراسیون» شد و اکنون صرفا اتحادیه‌های صنفی با ماهیت کارفرمایی در چارچوب قانون نظام صنفی و زیر نظر وزارت صنعت، معدن و تجارت قابل شکل‌گیری هستند، بنابراین مشخص نیست که جنابعالی با استفاده از واژه «اتحادیه»، دقیقا به دنبال چه اهدافی هستید؟ و مطابق کدام قانون «مجموعه امکانات وزارتخانه ما (منظور وزارتخانه متبوع جنابعالی است) در اختیار اتحادیه‌ها، تشکل‌ها و سندیکاها قرار گرفته است»؟ و به طور مشخص کدام اتحادیه‌ها از امکاناتی که شما در اختیارشان قرار داده‌اید استفاده کرده‌اند؟
در ادامه این نامه آمده است: اگر منظور شما از «اتحادیه»، همان «کانون» است باید گفت که تشکیل «کانون» مستلزم به هم پیوستن حداقل(5) انجمن صنفی و تشکیل کانون عالی سراسری نیازمند به هم پیوستن حداقل (5) کانون استانی است و هردوی این تشکل‌ها، دارای اعضای «حقوقی» هستند نه «حقیقی» و قدرتمند بودن آنها در سطح «کانون»، به تعداد اعضای «حقیقی» انجمن‌های صنفی عضو آنها وابسته است؛ البته اگر واقعی، مستقل و فراگیر باشند.
اکنون لازم است جنابعالی راهکار تشکیل اتحادیه قدرتمند روزنامه‌نگاران را درحالی که فاقد محمل قانونی است و از طرفی یک انجمن سراسری قدرتمند دیگر 17 سال قبل در آن وزارتخانه و سازمان بین‌المللی کار و چندین سازمان بین‌المللی دیگر به ثبت رسیده است، ارائه بفرمایید. همچنین صراحتا اعلام بفرمایید که تشکل قدرتمند و فراگیر مطلوب شما را چه کسانی باید به راه بیندازند و پس از راه‌اندازی چنین تشکلی، چه کسانی باید وضعیت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران را تعیین تکلیف کنند؟
2- ادعا کرده‌اید که «ما حدود ۷۰۰۰ نفر از خبرنگاران را با کمک اداره کل مطبوعات وزارت ارشاد شناسایی کرده‌ایم ... و با یک سازمان بیمه‌گر تکمیلی به نام «آتیه‌سازان حافظ» هم ... در این خصوص به توافق رسیده‌ایم و چنانچه اعتبار لازم در این مورد تامین شود، به احتمال بسیار زیاد با این سازمان بیمه‌گر در مورد بیمه تکمیلی این ۷۰۰۰ نفر اقدام خواهد شد».
جناب آقای ربیعی! اگر آمار شما واقعی باشد، حداقل 5000 نفر از آن تعداد خبرنگاری که شناسایی کرده‌اید، عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران هستند و این یعنی «اکثریت»، یعنی «فراگیری» و شما به عنوان وزیرکار با معنا و مفهوم قانونی و بین‌المللی «اکثریت» در روابط کار بهتر از هر شخص دیگری آشنا هستید. بنابراین جای تعجب است که چرا به‌جای استفاده از ظرفیت قوی‌ترین و فراگیرترین تشکل موجود روزنامه‌نگاری در کشور، نشانی غلط به روزنامه‌نگاران می‌دهید؟ مضافا اینکه اگر سابقه بیمه روزنامه‌نگاران را در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیگیری کنید درخواهید یافت که آن بیمه به همت و تلاش انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران محقق شد و صدها روزنامه‌نگار، از طریق این انجمن جهت استفاده از تسهیلات بیمه‌ای موصوف، به «صندوق حمایت از هنرمندان، نویسندگان و روزنامه‌نگاران»، معرفی شدند. از طرفی در حالی که اکثریت روزنامه‌نگاران کشور فاقد بیمه اجباری هستند، استقرار بیمه تکمیلی چه معنایی دارد و سازوکار پیاده‌سازی آن در مطبوعات چگونه خواهد بود؟
3- درخصوص طرح بیمه‌ای و دیگر برنامه‌ها و مواضع اخیر جنابعالی در فرصت مقتضی به تفصیل سخن خواهیم گفت، اما با توجه به نگرانی‌هایی که مواضع شما درباره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، به وجود آورده است لازم می‌دانیم ضمن ارجاع جنابعالی به مطالعه دوباره مفاد قوانین و مقررات کشور و مقاوله نامه‌های سازمان بین‌المللی کار به‌خصوص مقاوله نامه‌های87 و 98 توصیه کنیم تا در کمترین زمان ممکن نسبت به ابطال تصمیمات غیرقانونی مدیران قبلی وزارت کار و تایید مجامع عمومی برگزار شده قبلی و متعاقبا برگزاری مجمع عمومی عادی سالیانه، دستورات لازم صادر فرمایید. بدون شک با این اقدام، دیگر هیچ نیازی به برنامه‌ریزی و سازماندهی برای راه‌اندازی تشکل‌های مطبوعاتی «قدرتمند» و «فراگیر» که آرزو و تجربه‌ای شکست‌خورده بوده است، نداشته و به‌جای نگرانی برای وضعیت روزنامه‌نگاران، تمرکز بیشتری را بر اهداف و وظایف نظارتی و کلان آن وزارتخانه معطوف خواهید کرد.
یقین داشته باشید اشخاص و تشکل‌های بی‌شماری در کشور هستند که نیازمند دلسوزی‌های جنابعالی هستند، به‌خصوص فعالان سندیکایی که جنابعالی و همفکرانتان سال‌ها است از به‌رسمیت‌شناختن حق فعالیت آنها اجتناب می‌کنید.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۲
لینک های مفید
جل الخالق