بررسی نامه 47 سناتور جمهوری‌خواه به ایران در گفت‌وگوی خرم با «آفتاب»:
آیا سناتورهای جمهوری‌خواه می‌توانند مانع توافق هسته‌ای شوند؟
اگر تندروهای ایران، بسته به تجربه و هوش خودشان دریابند که دشمن درحال سنگ‌اندازی است و هدفش چیزی جز ایجاد جنگ و آشوب و اعمال تحریم بر ایران نیست، با تندروهای آمریکایی همنوا نخواهند شد، مگر آنکه هدفشان مشترک باشد!
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب- سرویس سیاسی: تنش میان کنگره و کاخ سفید بر سر برنامه هسته‌ای ایران، تبدیل به میدان مبارزه‌ای تمام‌عیار شده است. اوایل هفته جاری که 47 سناتور جمهوری‌خواه به مقامات ایران نامه نوشتند و هشدار دادند که هرگونه توافقی تنها تا پایان دوران ریاست جمهوری اوباما اعتبار دارد، آخرین ضربه خود را در نبرد با کاخ سفید وارد کردند.
در همین باره علی خرم کارشناس مسائل بین‌الملل و تحلیلگر به «آفتاب» می‌گوید: «نامه این 47 سناتور، از دو دیدگاه قابل بررسی است. منظر سیاسی و منظر حقوقی. از بعد سیاسی این نامه بیانگر یک دیدگاه سیاسی است که کمتر از نصف سناتورهای جمهوری‌خواه کنگره آمریکا را در بر می‌گیرد.» 
خرم درباره علت فرستادن این نامه به مقامات ایران می‌گوید: «جمهوری‌خواهان می‌خواهند نارضایتی خود را از این طریق اعلام کنند و به هر طریق سد راه توافق شوند.» وی بعد سیاسی این نامه را اینگونه تشریح می‌کند: «آنها توافق را راه‌حل برخورد با ایران نمی‌دانند، بلکه در تلاش هستند تا با به تعویق انداختن توافق، دوره ریاست‌جمهوری بعدی که احتمالش زیاد است که جمهوری‌خواه باشد، فرا برسد و تنش میان دو کشور بیشتر شود و تحریم و در نتیجه آن جنگ بر روابط میان دو کشور سایه بیندازد.»
او در این‌باره ادامه می‌دهد: «این نمایندگان مانند نتانیاهو، سیاست تعامل و گفت‌وگو با ایران را نمی‌پسندند و می‌خواهند هر دو دولت را از توافق منصرف کنند.»
خرم با اشاره به منظر دوم قابل بررسی در این نامه می‌گوید: «اما از بعد حقوقی، این نامه فاقد مشروعیت است. به این علت که بر اساس حقوق بین‌الملل، هر دولت وارث دولت گذشته خود است، حتی این قانون در کشورهای دموکراتیک مرسوم‌تر از سایر کشورها است. هر دولتی که بر سر کار می‌آید موظف است تمام تعهدات و حقوق تفاهم‌شده با کشورهای دیگر را محترم بداند و به آنها پایبند باشد.»
این تحلیلگر درباره ضرورت استمرار چنین توافق‌هایی می‌گوید: «در روابط بین‌الملل توافقات مستمر است نه مقطعی. که اگر اینگونه نبود کدام کشوری حاضر می‌شد در چنین شرایطی و با بی‌اعتمادی دست به امضای توافقنامه با کشور دیگری بزند؟»
او با اشاره به سیاست‌های دولت‌های گذشته آمریکا در قبال توافقاتی از این دست می‌گوید: «دولت اوباما که بر سر کار آمد، هیچگاه توافقات حاصل شده در دوران جورج بوش که جمهوری‌خواهی تندرو بود را ابطال نکرد و پیش از آن نیز، خود بوش توافقات دولت قبلی یعنی دولت بیل کلینتون دموکرات را ابطال نکرد.»
خرم می‌افزاید: «اگر ریاست جمهوری بخواهد، می‌تواند تغییراتی در قوانین داخلی به وجود آورد اما این تغییرات در سیاست خارجی ممکن نیست.»
او با اشاره به نقش دیگر کشورهای مذاکره‌کننده با ایران می‌گوید: «از طرف دیگر طرف مذاکرات ایران، 6 کشور هستند نه یک کشور. بنابراین اگر آمریکا بخواهد توافق با ایران را ابطال کند تکلیف 5 کشور دیگر مانند چین، آلمان و فرانسه و... چه می‌شود؟ باید عنایت داشت که توافق چندجانبه بسیار محکمتر است از توافق دوجانبه.»
خرم درباره اهمیت تسلیم توافقنامه به شورای امنیت سازمان ملل متحد می‌گوید: «وزرای امور خارجه هر دو کشور برای محکم کاری، توافقات را به یک قطعنامه شورای امنیت تبدیل خواهند کرد. قطعنامه‌ای که در صورت تصویب از تمامی قوانین کشورها مرجعیت بیشتری دارد و قوه مقننه آمریکا نمی‌تواند از انجام آن تخطی کند و یا سایر قوا سلیقه‌ای عمل کنند.»
وی در پایان درباره مخالفت‌های داخلی ایران با توافق با آمریکا خاطرنشان می‌کند: «اگر تندروهای ایران، بسته به تجربه و هوش خودشان دریابند که دشمن درحال سنگ‌اندازی است و هدفش چیزی جز ایجاد جنگ و آشوب و اعمال تحریم بر ایران نیست، با تندروهای آمریکایی همنوا نخواهند شد، مگر آنکه هدفشان مشترک باشد!»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید