پست اینستاگرامی وزیر تعاون برای شهریار
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در سالروز درگذشت محمدحسین بهجت متخلص به شهریار متنی را در اینستاگرام منتشر کرد.
آفتاب‌‌نیوز : 
علی ربیعی در آغاز نوشته خود چند بیت از اشعار استاد شهریار در منظومه «حیدربابا» را آورده و در توضیح آن نوشت: « سالهاست که وقتی دلم می گیرد به سراغ یکی از چیزهایی که می روم حیدربابای شهریار است که در من شوری نوستالژیک از کودکی ام در جنوب شهر برمی انگیزد و با این اشعار، خاطرات گذشته ام را مرور می کنم. هرچند ما در محیط حیدربابا نزیسته ایم اما زندگی هریک از ما، شباهت هایی با داستانهای آن دارد. بی تردید، حیدر بابا در قله شعر معاصر ایرانی است. حیدر بابا، مرثیه ای بر گذشته ها، مشقت ها، یادها، خاطره ها، خوبی ها و قصه هایی از زندگی است... مضمون قطعه دل انگیزی که در بالا نوشتم چنین است، همه آدمها روزی خواهند رفت و تنها نامها و عمل ها است که می ماند.»
او در ادامه اضافه کرد : « جامعه ما نیز امروز بیش از همیشه، نیاز به افراد فداکاری دارد که بی توجه به نتایج دنیوی، کارهایی ماندگار انجام بدهند که بر زندگی دیگران اثری سازنده داشته باشد. در تاریخ چند هزار ساله این مرز و بوم، تنها افرادی نام آور و مانا شده اند که اهتمام به بهتر شدن زندگی افراد داشته و به شکل های گوناگون همچون آباد کردن، تعلیم و تربیت و یا نشر دانش، کنار رنج های مردم زیستن و برای مردم نوشتن و سرودن و... در بهبود کیفیت زندگی دیگران موثر بوده اند در خاطرها مانده و از آنها به نیکی یاد می شود با آنکه خود در جستجوی نام نبوده اند.»
ربیعی در پایان نوشته خود با اشاره به اهمیت توجه به دستگیری از کسانی که نیاز به کمک دارند، نوشت : «فراموش نکنیم که بسیاری در کنار، خیلی دور خیلی نزدیک به ما هستند که به محبت و توجه و دستگیری نیاز دارند. به یک تعبیر دینی نیز، احیای یک انسان،احیای یک جامعه است. زندگی بهتر برای همه ما به وجود نمی آید مگر اینکه جنبش عظیمی از خیر جمعی در کشور به وجود بیاید»
ابیات زیر را وزیر تعاون در ابتدای متن خود آورده است : «
حیدربابا ، ننه قیزین گؤزلرى
رخشنده نین شیرین-شیرین سؤزلرى
ترکى دئدیم اوْخوسونلار اؤزلرى
بیلسینلر کى ، آدام گئدر ، آد قالار
یاخشى-پیسدن آغیزدا بیر داد قالار»
علی ربیعی در آغاز نوشته خود چند بیت از اشعار استاد شهریار در منظومه «حیدربابا» را آورده و در توضیح آن نوشت: « سالهاست که وقتی دلم می گیرد به سراغ یکی از چیزهایی که می روم حیدربابای شهریار است که در من شوری نوستالژیک از کودکی ام در جنوب شهر برمی انگیزد و با این اشعار، خاطرات گذشته ام را مرور می کنم. هرچند ما در محیط حیدربابا نزیسته ایم اما زندگی هریک از ما، شباهت هایی با داستانهای آن دارد. بی تردید، حیدر بابا در قله شعر معاصر ایرانی است. حیدر بابا، مرثیه ای بر گذشته ها، مشقت ها، یادها، خاطره ها، خوبی ها و قصه هایی از زندگی است... مضمون قطعه دل انگیزی که در بالا نوشتم چنین است، همه آدمها روزی خواهند رفت و تنها نامها و عمل ها است که می ماند.»او در ادامه اضافه کرد : « جامعه ما نیز امروز بیش از همیشه، نیاز به افراد فداکاری دارد که بی توجه به نتایج دنیوی، کارهایی ماندگار انجام بدهند که بر زندگی دیگران اثری سازنده داشته باشد. در تاریخ چند هزار ساله این مرز و بوم، تنها افرادی نام آور و مانا شده اند که اهتمام به بهتر شدن زندگی افراد داشته و به شکل های گوناگون همچون آباد کردن، تعلیم و تربیت و یا نشر دانش، کنار رنج های مردم زیستن و برای مردم نوشتن و سرودن و... در بهبود کیفیت زندگی دیگران موثر بوده اند در خاطرها مانده و از آنها به نیکی یاد می شود با آنکه خود در جستجوی نام نبوده اند.»
ربیعی در پایان نوشته خود با اشاره به اهمیت توجه به دستگیری از کسانی که نیاز به کمک دارند، نوشت : «فراموش نکنیم که بسیاری در کنار، خیلی دور خیلی نزدیک به ما هستند که به محبت و توجه و دستگیری نیاز دارند. به یک تعبیر دینی نیز، احیای یک انسان،احیای یک جامعه است. زندگی بهتر برای همه ما به وجود نمی آید مگر اینکه جنبش عظیمی از خیر جمعی در کشور به وجود بیاید»
ابیات زیر را وزیر تعاون در ابتدای متن خود آورده است : «
حیدربابا ، ننه قیزین گؤزلرى
رخشنده نین شیرین-شیرین سؤزلرى
ترکى دئدیم اوْخوسونلار اؤزلرى
بیلسینلر کى ، آدام گئدر ، آد قالار
یاخشى-پیسدن آغیزدا بیر داد قالار»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید