آفتابنیوز : "احمد مصطفی الخریف" درگزارشی از تهران ادعا کرد تعدادی از فرهیختگان ایرانی بر این باورند که بحران پرونده اتمی ایران کشورشان را وارد بحران های متعدد دیگر کرده است ودروازه ها شرارت را علیه ایران گشوده است.
عباس پور عضو جبهه اصلاحگرایان در این رابطه به خبرنگار الجزیره گرفت : پرونده اتمی جزو پیچیده ترین پرونده هایی بود که دولت خاتمی تا آستانه ی حل وفصل کامل آن پیش رفته بود واز طریق ایجاد کانال های مختلف در میان اروپاییان این مسئله به تدریج به پایان راه خود نزدیک می شد اما روی کار آمدن تندروها تمامی این آرزوها را بر باد داد.
اینگونه است که می بینیم پرونده اتمی در دوره آقای احمدی نژاد به اسب ترودای مبدل شده است که تمامی مشکلات کشوردر آن گنجانیده می شود.
به گفته عباس پور : درکشور ما مشکلات عدیده اقتصادی واجتماعی وجود دارد اما دولت جدید به وعده های خود عمل نکرده است ، باید موضوع اتمی سریعا بسته شود زیرا به تدریج به مانعی در برابر برنامه های توسعه کشور تبدیل شده است ودر خارج نیز بحث روز محافل سیاسی وبین المللی مسئله اتمی ایران می باشد.
در مقابل عباس تاجیک نماینده مجلس شورا گفت : بحرانی که پرونده اتمی ایران اکنون با آن دست به گریبان است بحرانی ساختگی است زیرا غرب نمی خواهد که مسلمانان به فن آوری هسته ای دست یابند.
وی افزود : اکنون کشورها زیادی هستند که برنامه های اتمی دراختیار دارند ، غرب چشم خود را در مقابل تمامی آنها بسته است وتنها به برنامه های اتمی ایران توجه می کند زیرا از سیاستهای ایران در قبال اسرائیل آگاهی دارد.
در این حال مهندس لینا سلمان زاده می گوید : چشم پوشی ایران از برنامه های هسته ای بهترین راه برای حل بحران در منطقه است.
به گفته این فرد : آمریکا نمی خواهد ایران به فن اوری هسته ای دست یابد ونگرانی های بین المللی ومنطقه ای را بهانه قرار می دهد، از اینرو ایران باید بپذیرد که طرح اروپایی یا روسی یک راه حل مناسب برای حل وفصل این بحران محسوب می شود.
به زعم این منهندس زن ایرانی : دروازه اتمی تنها راه برای دستیابی به پیشرفت وتوسعه نیست اما اینکه بگوییم نیاز به تولید برق از این راه هستیم هم باید گفت که منابع کشور برای چند نسل ما کافی است.
فلاح نوری زاده استاد علوم سیاسی ساکن تهران هم در مورد برنامه های اتمی ایران به این روزنامه عربستانی گفت : تصور می کنم که بهترین راه حل برای ایران این است که از برنامه ها وطرح های خود عقب نشینی کند زیرا دیگر واشینگتن واروپا تنها مخالف این برنامه ها نیستند بلکه حتی کشورهای مسلمان همسایه هم به جرگه مخالفان پیوسته اند.
به گفته نوری زاده : نباید در این مسئله سیاسی یک دندگی وتعنت کنیم واز روی همین اصل آنرا به یکی از اصول اصلی ملی خود مبدل سازیم ، بلکه باید با تعقل وتدبیر مسئله را پی بگیریم .
به هر شکل باید برای این معضل راه حلی سریع پیدا کرد ، ما نمی خواهیم که این بحران را برای نسل های بعدی به ارث بگذاریم ، بحرانی بدون تاریخ وبدون خط پایان هم نمی خواهیم .
کاظم چایچیان روزنامه نگار ایرانی هم درمورد برنامه اتمی ایران گفت : با یک عقب نشینی محدود می توان بیه توافقی بین ایران وترویکای اروپایی رسید ، مسئله نیازی به عربده کشی ندارد بلکه مستلزم عقلانیت وتدبر است ، نمونه عراق ونحوه برخورد دولت بوش با آن هنوز از ذهن ها پاک نشده است.
در این حال برخی از پژوهشگران ایرانی هم ناخرسندی خود را از نحوه عملکرد ساختار جدید وزارت خارجه ایران اعلام کردند.
هاشم حسینیان در این رابطه گفت : سخنان ضد اسرائیلی نمی تواند در راستای منافع ایران بوده باشد آنهم در شرایطی که ما سرگرم مذاکره با کشورهایی هستیم که اسرائیل تقدیس می کنند.
به گفته حسینیان : درست است که اسرائیل یک دشمن برای اعراب ومسلمانان است اما بین سخن گفتن در وادی ایدئولوژی با پرداختن به مسایل سیاسی تفاوت بسیار زیادی وجود دارد، مبارزه ما با اسرائیل مبارزه سیاسی نیست بلکه یک مبارزه ی عقیدتی محسوب می شود.