دیمونا ایرانی وبوشهر اسرائیلی است
آفتاب‌‌نیوز : 
این روزنامه نگار که القدس العربی از وی با نام روزنامه نگار فلسطینی ساکن اردن نام برده در مقدمه مقاله خود آورده است :
اگر قرار بود ویژگی وشاخص هایی برای وابستگی به جهان سیاست وجود داشته باشد به طور حتم رهبران کشورهای عربی هرگز به جرگه اعضای این وادی نمی پیوستند زیرا سیاستگذاری های آنها اکثرا در چارچوب های تنگ منافع گروهی ، رژیم حاکم ، ومنافع شخصی محصور است ونمی توان در این میان ائتلاف ، همپیمانی یا نقاط مشترک بین منافع آنها ومنافع عموم ملت وجوامع آنها یافت این در حالی است که امت محور اصلی حرت در سیاست محسوب می شود .
آیا این رسوایی نیست که گرد هم آیند وبعد اعلام کنند که تصمیم گرفته اند در مورد نیروگاه اتمی بوشهر ابراز نگرانی کنند. واز برنامه های هسته ای ایران که ایران هر آن می تواند آنرا از برنامه های صلح آمیز برای تولید انرژی برق به نظامی جنگی تبدیل کند اعلام واهمه داشته باشند. بخصوص که در ان شرایط جمهوری اسلامی فارسی شیعه به بمب اتمی دست یابد.
ما نگفتیم که از بمب اتمی ایران که البته هنوز خبری از آن نیست می ترسیم زیرا این به آن معنی است که ما از سلاح اتمی اسرائیل که حدود 200 بمب اتمی در اختیار دارد نمی ترسیم یا اینکه از تسلیحات اتمی اسرائیل کمتر از سلاح اتمی ایرانی واهمه داریم.
اما می گوییم که این حق را داریم که از نشت موادی از نیروگاه بوشهر درهراس باشیم ، زیرا این مرکز در حاشیه خلیج فارس است ، و120 کیلومتر از یکی از کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس فاصله دارد ، در حالیکه 900 کیلومتر از تهران دورتر است . این مرکز عضو سیستم هشدار سریع هم نیست.
پس این حق را داریم که با توجه به این هراس از ایران وجامعه بین المللی بخواهیم سرزمین ، منابع آبی وهوایمان را از خطر تشعشعات بوشهر دور نگه دارند.
به اعتقاد این نویسنده فلسطینی با وجود بالفعل این خطرات وتاکید بر وجود این خطرات اما این مسئله نمی تواند به ما این حق را بدهد که از دشمن اتمی اولمان اسرائیل در مقابل دشمن دوم اتمی ایران دفاع کنیم.
گرچه که ایران بارها اعلام کرده که اصول مذهبی ودین اسلام اجازه ساخت بمب اتمی وبقیه تسلیحات کشتار جمعی را به آن نمی دهد اما واقعیت های عقلانی سیاسی اجازه نمی دهد که ما چنین گفتاری را باور کنیم بخصوص که عامل بازدارنده مذهبی زمانی که بشر بداند مسئله ای به نفع اوست به طور حتم راهکاری برای دور زدن این عامل بازدارنده هم خواهد یافت.
این نویسنده سپس خطاب به رهبران عرب می گوید : اجازه دهید که ایران برنامه های اتمی خود را به پیش ببرد وبمب اتمی خود را اگر بخواهد بسازد ، شما اگر می خواستید که خاور میانه ای عاری از تسلیحات اتمی داشته باشید باید زود تر از اینها با اسرائیل توازن قوای اتمی وبقیه تسلیحات کشتار جمعی ایجاد می کردید.
با نماز ودعای کاهن نمی توان مانع از خطرات اتمی اسرائیل شد .
اشتباه ماه در این است که توان وقدرت اتمی در مقابل اسرائیل قرار ندادیم واجازه دادیم تا اسرائیل با 200 بمب اتمی خود ترس ووحشت را بر ما حاکم سازد.
امروز چنان دست وپا بسته گشته ایم که جز دعا کردن به درگاه ایزد توانا برای بازگردن حق به حق دار کار دیگری از دست ما بر نمی آید.
این دعاها را می توان در بیانیه های سیاسی هم یافت ، با استفاده از واژه هایی چون : از اسرائیل می خواهیم تا به معاهده منع انتشار تسلیحات اتمی بپیوندد ومراکز هسته ای خود را زیر نظر بازرسان سازمان انرژی اتمی قرار دهد.
این سخنان ناب اعراب با ساخت تعداد بیشتری از بمب های اتمی توسط اسرائیل پاسخ داده می شود وسخنان ما را به پشیزی هم نمی خرند ، حتی سلاح های شیمیایی هم که در اختیار داریم نیز نمی تواند قطره ای از دریای توانایی های تسلیحات کشتار جمعی اسرائیل را تشکیل دهد.
خطرات دیمونای اسرائیل به همراه زرادخانه اتمی آن هم دیگر به خطراتی برای اسرائیل تبدیل شده است ونیروگاه بوشهر هم به تدریج به جناح شرقی جهان عرب اختصاص می یابد در حالیکه بقیه از آن غافلند.
برای حل این بحران باید در صفی واحد متحد شده وعلیه برنامه های هسته ای ایران قرار گیریم ، اگر موفق به انجام چنین کاری شویم گامی را در راه برچیدن زرادخانه ی اتمی اسرائیل هم برداشته ایم.
گرچه پیش از این هم گفته می شود که مجبور کردن صدام حسین به اجرای قطعنامه های بین المللی راه را برای اجرای قطعنامه مشهور 242 (عقب نشینی اسرائیل از مناطق اشغالی 1967 فلسطین ـ م ) هموار خواهد کرد.
به هر شکل اگر رهبران کشورهای عربی کمی از عقلانیت سیاسی برخوردار باشند خود را از قید وبند توهمات سیاسی آزاد کرده واین اصل را در نظر می گیرند که اگر بخواهی سلاحی را از دست دشمنت بگیری باید او خود مسلح باشی ، آیا تاکنون کسی را دیده اید که به غیر از این روش توانسته باشد به موفقیتی دست یابد؟
این روزنامه نگار که القدس العربی از وی با نام روزنامه نگار فلسطینی ساکن اردن نام برده در مقدمه مقاله خود آورده است : اگر قرار بود ویژگی وشاخص هایی برای وابستگی به جهان سیاست وجود داشته باشد به طور حتم رهبران کشورهای عربی هرگز به جرگه اعضای این وادی نمی پیوستند زیرا سیاستگذاری های آنها اکثرا در چارچوب های تنگ منافع گروهی ، رژیم حاکم ، ومنافع شخصی محصور است ونمی توان در این میان ائتلاف ، همپیمانی یا نقاط مشترک بین منافع آنها ومنافع عموم ملت وجوامع آنها یافت این در حالی است که امت محور اصلی حرت در سیاست محسوب می شود .
آیا این رسوایی نیست که گرد هم آیند وبعد اعلام کنند که تصمیم گرفته اند در مورد نیروگاه اتمی بوشهر ابراز نگرانی کنند. واز برنامه های هسته ای ایران که ایران هر آن می تواند آنرا از برنامه های صلح آمیز برای تولید انرژی برق به نظامی جنگی تبدیل کند اعلام واهمه داشته باشند. بخصوص که در ان شرایط جمهوری اسلامی فارسی شیعه به بمب اتمی دست یابد.
ما نگفتیم که از بمب اتمی ایران که البته هنوز خبری از آن نیست می ترسیم زیرا این به آن معنی است که ما از سلاح اتمی اسرائیل که حدود 200 بمب اتمی در اختیار دارد نمی ترسیم یا اینکه از تسلیحات اتمی اسرائیل کمتر از سلاح اتمی ایرانی واهمه داریم.
اما می گوییم که این حق را داریم که از نشت موادی از نیروگاه بوشهر درهراس باشیم ، زیرا این مرکز در حاشیه خلیج فارس است ، و120 کیلومتر از یکی از کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس فاصله دارد ، در حالیکه 900 کیلومتر از تهران دورتر است . این مرکز عضو سیستم هشدار سریع هم نیست.
پس این حق را داریم که با توجه به این هراس از ایران وجامعه بین المللی بخواهیم سرزمین ، منابع آبی وهوایمان را از خطر تشعشعات بوشهر دور نگه دارند.
به اعتقاد این نویسنده فلسطینی با وجود بالفعل این خطرات وتاکید بر وجود این خطرات اما این مسئله نمی تواند به ما این حق را بدهد که از دشمن اتمی اولمان اسرائیل در مقابل دشمن دوم اتمی ایران دفاع کنیم.
گرچه که ایران بارها اعلام کرده که اصول مذهبی ودین اسلام اجازه ساخت بمب اتمی وبقیه تسلیحات کشتار جمعی را به آن نمی دهد اما واقعیت های عقلانی سیاسی اجازه نمی دهد که ما چنین گفتاری را باور کنیم بخصوص که عامل بازدارنده مذهبی زمانی که بشر بداند مسئله ای به نفع اوست به طور حتم راهکاری برای دور زدن این عامل بازدارنده هم خواهد یافت.
این نویسنده سپس خطاب به رهبران عرب می گوید : اجازه دهید که ایران برنامه های اتمی خود را به پیش ببرد وبمب اتمی خود را اگر بخواهد بسازد ، شما اگر می خواستید که خاور میانه ای عاری از تسلیحات اتمی داشته باشید باید زود تر از اینها با اسرائیل توازن قوای اتمی وبقیه تسلیحات کشتار جمعی ایجاد می کردید.
با نماز ودعای کاهن نمی توان مانع از خطرات اتمی اسرائیل شد .
اشتباه ماه در این است که توان وقدرت اتمی در مقابل اسرائیل قرار ندادیم واجازه دادیم تا اسرائیل با 200 بمب اتمی خود ترس ووحشت را بر ما حاکم سازد.
امروز چنان دست وپا بسته گشته ایم که جز دعا کردن به درگاه ایزد توانا برای بازگردن حق به حق دار کار دیگری از دست ما بر نمی آید.
این دعاها را می توان در بیانیه های سیاسی هم یافت ، با استفاده از واژه هایی چون : از اسرائیل می خواهیم تا به معاهده منع انتشار تسلیحات اتمی بپیوندد ومراکز هسته ای خود را زیر نظر بازرسان سازمان انرژی اتمی قرار دهد.
این سخنان ناب اعراب با ساخت تعداد بیشتری از بمب های اتمی توسط اسرائیل پاسخ داده می شود وسخنان ما را به پشیزی هم نمی خرند ، حتی سلاح های شیمیایی هم که در اختیار داریم نیز نمی تواند قطره ای از دریای توانایی های تسلیحات کشتار جمعی اسرائیل را تشکیل دهد.
خطرات دیمونای اسرائیل به همراه زرادخانه اتمی آن هم دیگر به خطراتی برای اسرائیل تبدیل شده است ونیروگاه بوشهر هم به تدریج به جناح شرقی جهان عرب اختصاص می یابد در حالیکه بقیه از آن غافلند.
برای حل این بحران باید در صفی واحد متحد شده وعلیه برنامه های هسته ای ایران قرار گیریم ، اگر موفق به انجام چنین کاری شویم گامی را در راه برچیدن زرادخانه ی اتمی اسرائیل هم برداشته ایم.
گرچه پیش از این هم گفته می شود که مجبور کردن صدام حسین به اجرای قطعنامه های بین المللی راه را برای اجرای قطعنامه مشهور 242 (عقب نشینی اسرائیل از مناطق اشغالی 1967 فلسطین ـ م ) هموار خواهد کرد.
به هر شکل اگر رهبران کشورهای عربی کمی از عقلانیت سیاسی برخوردار باشند خود را از قید وبند توهمات سیاسی آزاد کرده واین اصل را در نظر می گیرند که اگر بخواهی سلاحی را از دست دشمنت بگیری باید او خود مسلح باشی ، آیا تاکنون کسی را دیده اید که به غیر از این روش توانسته باشد به موفقیتی دست یابد؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید