به گزارش عصر ایران، در کنار این پیروزی اما نمیتوان از پوست اندازی این جریان به سادگی گذشت. جریان اصلاحات سالها از نیروهای غالبا سیاسی برای حضور در انتخاباتها استفاده میکرد. مردم همیشه و در اکثر انتخاباتها با نامهای آشنا روبرو میشدند.
در این انتخابات اما جریان اصلاحات با چهرههای جدیدی به میدان آمدند. به طور مثال به جز عارف، کواکبیان، حضرتی، سهیلا جلودارزاده و سه نامزد فهرست اصولگرای معتدل یعنی مطهری، جلالی و نعمتی بقیه 23 نفر برای مردم شناخته شده نبودند و این البته نه از سر انتخاب و اختیار که بیشتر به خاطر اضطرار و ناشی از روند ردصلاحیتها بود.
برهمین اساس میتوان گفت که رد صلاحیت و عدم احراز صلاحیت ها تعدادی از اصلاحطلبان در انتخابات مجلس دهم باعث شد این جریان پوست اندازی کند و نیروهای جدیدی وارد فضای سیاسی کشور شدند.
جریان اصلاحات به ویژه بعد از انتخابات مجلس ششم، همیشه به رد صلاحیتها واکنش منفی نشان داده بود. معمولا موضع عدم حضور در رقابت ها، تصمیم غالب آنها بود اما در این دوره بزرگان اصلاحات تصمیم گرفتند راهکار حضور را در دستور کار خود قرار دهند.
پس از ردصلاحیت یا عدم احراز صلاحیت ها برای مجلس، جریان اصلاحات تصمیم گرفت فهرستی را به مردم معرفی کند که اعتبارش را از رهبران اصلاحات وام گرفته باشد. شاید افراد حاضر در این لیست از اعتبار یا دست کم اشتهار سیاسی برخوردار نبودند اما حمایت رهبران اصلاحات باعث شد مردم به این فهرست اعتماد کنند و هر 30 نفر را به مجلس بفرستند.
انتخابات هفتم اسفند باعث شد تا اصلاحطلبان حداقل با 83 چهره تازه پای به خانه ملت بگذارند. این چهرههای تازه اصلاحات دیگر با مشکلات اسلاف خود روبرو نیستند. این افراد چهرههایی هستند که کمتر اصطکاک داشته و حساسیت برانگیختهاند. اصلاحطلبان جدید میتوانند سالها در انتخاباتهای ایران شرکت کنند و آرای حامیان و علاقه مندان گفتمان اصلاحات در کشور را به خود اختصاص دهند.
به عبارت دیگر میتوان گفت که بعد از مجلس دهم میتوانیم شاهد باشیم که دیگر رقابتهای انتخاباتی مجلس در ایران با حضور دو جریان غالب در کشور یعنی اصول گرایان و اصلاحطلبان برگزار خواهد شد.