آفتابنیوز : تعجب میکنم که نمایش نامه نویسان خانمما، چرا تا به حال به سراغ چنین سوژه جالبی نرفتهاند.... سپس مشتاقی با روزمرگی در بعد از هرگز میگوید: در بعد از هرگز من روزمرگی، تنهایی و زندگی خالی از عشق و شور وهیجان آرایشگرها و مشتریهای خاص خودشان را به تصویر کشیدهام.
فضا رئال و دیالوگ از جنس زنان در چنین محیطهایی است اگر چه مردها دراین آرایشگاه زنانه حضور فیزیکی نمیتوانند داشته باشند، اما همه جا صحبت از آنها است. باتوجه به این که خودم یک خانمهستم شاید این تصور به وجود آید که اندیشه فمینیستی دراثر حاکم شود، اما اتفاقا در نگاه زنان حاضر در این آرایشگاه مردها میتوانستند ضامن خوشبختی آنها باشند، خوشبختی که ازنظر آنها دیگر از دست رفته ... آنچه که مثل خوره این زنان رااز پا در یآورد، اتفاقا همین است، صد البته این دغدغههای تمام زنان ایرانی نیست و شاید قشر کوچکی از اجتماع ما را هم تشکیل دهند، اما به هرحال حضور دارند. تلخی آنها از جنس مثلا یک قشر فرهیخته نیست اما زخم، زخم است ....
روزمرهگی زنهایی که به روزمرگی کشیده شده و در نهایت این آرایشگاه بسته میشود، چون اصلا بدون جواز دایر شده بود! هدف من از چاپ بعد از هرگز تنها یک نمایش نامه برای خواندن نیست و می خواهم اجرا شود و در این زمینه با آقای مهدی شایقی به توافق رسیدهام. امیدوارم با مساعدت مسوولین تالار مولوی شاهد اجرایی در خور توجه از بعد از هرگز باشیم.
همچنین مشتاقی نیا دغدغه جشنواره تئاتر را هم دارد وی درارتباط با جشنواره تئاتر فجر هم معتقد است: با چنین جشنوارهای در عرصه تئاتر انگیزه حضور را از ما جوانان گرفتند! بسیاری از افراد صاحب نام تئاتر، در همین جشنوارههای تئاتر فجر آثارشان به روی صحنه رفت، دیده شد، مورد توجه قرار گرفت، نقد و بررسی شد و ... با این سالنهای محدود که سهم جوانان از آن زیاد نیست ما همچنان به امید حمایت مسوولین هستیم تا از تلاش ما در عرصه تئاتر که درآغاز راه هم هستیم حمایت شود.