آفتابنیوز : دکتر غلامرضا نوری در گفتوگو با ایسنا افزود: در مزارع پرورش شترمرغ ممکن است به هنگام مهار و یا شنیدن صدایی مثل هواپیما فرار کند که در چنین مواقعی قدرت تشخیص موانع برای جانوران کم بوده و احتمال دارد صدمات جبران ناپذیری به خود وارد سازد.
وی بیان کرد: این پرنده نسبت به رنگ قرمز شدیداً واکنش نشان می دهد که در نتیجه رنگ لباس کارگران، آبخورِی، دانخوری و فضاهای اطراف بهتر است از رنگهایی مثل سفید انتخاب شود.
به گفته نوری، شترمرغ زمانی که دچار استرس می شود خود را به گوشههای قفس زده و تمایل به فرار از جایگاه دارد، به همین منظور طول جایگاههای نگهداری باید چندین برابر عرض آن باشد تا پرنده بتواند مسافتی را طی کرده و استرس نسبت به مکان اولیه کاسته شود.
عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان ادامه داد: شتر مرغها پرندگانی اجتماعی هستند، رفتار اجتماعی آنها در شرایط اکولوژیکی متفاوت، پیچیده و متغیر بوده و قابل مقایسه با حیواناتی هستند که جزء تکامل یافته ترین ردههای اجتماعی محسوب می شوند.
نوری تصریح کرد: شترمرغها در زمان مبارزه و دفاع از پاها استفاده می کنند و به کمک ناخن موجود در انگشتان سوم پای خود قادر است آسیب جدی و کشندهای به متجاوز وارد کند.
وی اضافه کرد: اکثر رفتارهای تهاجمی در فصل جفتگیری اتفاق می افتد که ممکن است بین شتر مرغهای نر، شتر مرغهای ماده و یا شتر مرغهای نر و ماده صورت گیرد.
عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان بیان کرد: در فصل جفتگیری شترمرغ های نر و ماده با علائم خاصی تمایل خود را به جفتگیری نشان می دهند مانند رقص جفتگیری و شتر مرغ نر با باز نمودن بالها و به حرکت درآوردن آنها از یکسو به سوی دیگر و همچنین تکان دادن گردن ماده را به جفتگیری دعوت می نماید و ماده با بروز رفتارهای خاص مانند بال زدن با بالهای افتاده، نوک زدن و افتادگی سر تمایل خود را به دعوت شتر مرغ نر اعلام می دارد.