آفتابنیوز : آمارها نشان ميدهد كه ميزان افزايش سالهاي اميد به زندگي پيشرفت قابل توجهي داشته كه اين ميزان در ميان زنان بيش از مردان بوده است.
در كشورهايي كه نرخ باروي كاهش يافته و اميد به زندگي بالاتر است، افزايش سن توجه سياستگذاران را به نحو فزايندهاي معطوف به نيازهاي مالي و بهداشتي جمعيت ميكند كه شامل ساز و كارهاي بازنشستگي براي افراد مسن و اصلاح نظام مستمريهاي بازنشستگي، بازنگري در مراقبتهاي بهداشتي و برنامههاي بلند مدت بهداشت و شكل دادن سيستمهاي حمايتي جامعه ميشود.
همچنين مبارزه با تعبيض جنسيتي در سراسر دوره زندگي مورد نياز است؛ چرا كه پير شدن جمعيت اثرات متفاوتي بر روي زنان و مردان دارد، به گونهاي كه بررسي تأثيرات مختلف پير شدن جمعيت بر روي زنان و مردان نشان ميدهد كه تعداد زنان60 ساله و بيشتر نسبت به مردان در همين دوره سني بيشتر است.
از سوي ديگر سيستم پرداخت مستمري بازنشستگي با اين نگرش طراحي شده كه مردان تأمين كننده مايحتاج زندگي هستند، از اين رو زنان ازدواج نكرده و يا كساني كه همسر خود را از دست دادهاند، بيشتر آسيب ميبينند.
زنان از نرخهاي بالاتر معلوليت در سنين پيري رنج ميبرند كه منعكس كننده بار بيشتري است كه در طول دوره زندگي بر دوش آنها انباشته شده است؛ لذا احتمال بيشتري وجود دارد كه زنان مسن نسبت به مردان مسن فقيرتر باشند.
از اين رو همزمان با تلاش در جهت افزايش سلامت به نظر ميرسد تلاش مضاعفي در جهت رفع معضلاتي كه پير شدن جمعيت به دنبال خواهد داشت ضرورت دارد.