آفتابنیوز : پارلمان ایران چندی پیش لایحه ای را به تصویب رساند که به موجب آن دولت ملزم به تعلیق تمامی تعهدات خود در مورد پروتکل الحاقی توافقنامه منع گسترش تسلیحات هسته ای می کند.
طبیعی است برداشت چنین گامی توسط ایران راه را برای خود نه تنها برای ساخت بمب هسته ای باز می کند بلکه زمینه جنگ ونزاع مستقیم وحتمی بین ایران وغرب را هم فراهم می سازد.
بدیهی است که این تصمیم خود به خود نشانگر آن است که ایران قصد ساخت بمب اتمی را دارد این مسئله را پرفسور گریگوری میرسکی کارشناس سیاسی موسسه اقتصاد وروابط بین الملل آکادمی علوم روسیه اعلام کرد.
ایران به طور بالقوه تمامی امکانات لازم برای تحقق این خواسته را طی مدتی بین 5 تا 10سال دارد . اما بر عکس تمامی اتهاماتی که غرب به ایران وارد می کند ، لزوم دستیابی به این سلاح برای ایران به خاطر حمله به آمریکا یا اسرائیل نیست بلکه بعنوان تضمینی برای امنیتی ملی این کشور در صورت انجام حمله ی احتمالی آمریکا به این کشور است.
مسئله خطرناک در این چارچوب این است که قشر وسیعی از کارشناسان وتحلیلگران سیاسی از جمله میرسکی ، بر این باورند که رهبران اران مطمئن هستند که آمریکا تدارک حمله ای را علیه آنها می بیند ، چون به هر شکل تجربه عراق به آنها درس ها ونتایج زیادی را آموخته است. از اینرو آنها خود را نیازمند تقویت خویش در مقابل چنین حمله ای می بینند.
همچنین مسئولین در تهران بر این باروند که دارا بودن یک برنامه اتمی حقیقی می تواند هیبت وجایگاه کشور را در داخل وخارج تقویت بخشد.
در اینجا این حقیقت را هم نباید فراموش کرد که ایرانی ها می خواهند تضمین هایی را دریافت کنند که یکبار وبرای همیشه آمریکا از برنامه های دشمنانه خود علیه تهران دست بردارد ، این در حالی است که آمریکایی ها از مسئولین ایرانی می خواهند که برای دریافت این تضمین ابتدا کار غنی سازی اورانیوم را متوقف سازد.
پارلمان ایران با تصویب این لایحه می خواهد اعلام کند که تهران عموما مایل نیست خود را مقید به توافقنامه ای سازد. رویکرد مذکور این حقیقت را نمایان می کند که ایران مصمم به رد تمامی مذاکرات وامتیاز دهی هاست وپس از آن به سوی ساخت بمب اتمی حرکت می کند.
در همین حال ایران حق دارد از هند وپاکستان الگو برداری کند ، دو کشوری که بمب اتمی را تولید کردند بدون آنکه معاهده منع انتشار تسلیحات اتمی را امضا کنند ، جالب اینجاست که جامعه جهانی نسبت به اقدام این دو کشور با تسامح رفتار کرد واین کرده آنها را بخشید.
اما آیا امکان جلوگیری از دستیابی ایران به بمب اتمی وجود دارد؟
پرفسور گریگوری میرسکی سه راه را برای این منظور عنوان می کند.
اول استفاده از راهبرد دیپلماتیک برای قانع کردن ایران به توقف برنامه های اتمی خویش در مقابل دریافت تضمین های سیاسی .
دوم ارجاع این پرونده به شورای امنیت با هدف اعمال تحریم علیه تهران که این مسئله به آسانی قابل انجام نیست زیرا پذیرش چنین راه حلی توسط روسیه بعنوان تنها مجری طرح ساخت نیروگاه بوشهر بعید به نظر می رسید همچنین چین نیز که توافقنامه خرید گاز فشرده از ایران وعملیات اکتشاف میدان های جدید نفتی در ایران را با مسئولین این کشور به امضا رسانده با آن مخالفت خواهد کرد زیرا این تحریم ها به نفع آنها نخواهد بود.
سوم وخطرناکترین روش انجام حمله نظامی علیه ایران است ، اما این راهبرد هم برای آمریکایی که تا مغز استخوان خود در عراق گرفتار شده اند غیر قابل انجام می نماید.
با این حال همه می دانند که این حمله در صورت انجام با مخالفت ومحکومیت جامعه جهانی واز جمله انگلیس روبرو خواهد شد.
همچنین این جنگ ممکن است باعث افزایش نفرت مردم ایران از آمریکا شود وباعث شود ساختار رهبری جدید ایران با توجه به فشارهای صورت گرفته برنامه های هسته ای خود را از سر بگیرد.
به رغم آنکه روسیه وچین حاضر نشدند به قطعنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت رای موافق بدهند اما برای رهبری روسیه هم زمانی وجود دارد که از ادامه ی قرار گرفتن در جایگاه بزرگترین مدافع تهران صرفنظر کند.
پس در آن شرایط روسیه چه موضعی را اتخاذ خواهد کرد؟
بدیهی است که ایران با توجه به اختلافات حاکم بر آژانس بین المللی انرژی اتمی زمان را به نفع خود می یابد ، این به آن معنی است که اعمال تحریم علیه ایران هنوز بسیار دور می نماید. پس ایران می تواند به فعالیت های اتمی خود با آرامشی کاملا ادامه دهد وهرگاه که بمب اتمی هم آماده شد دیگر هیچ کشوری حق آغاز جنگ علیه ایران را نخواهد داشت.
با این حال مهندسان سیاست روسیه سعی دارند به کرملین هشدار دهند که با آتش بازی نکند ، بلکه از رهبری روسیه می خواهند تا اعمال تحریم علیه ایران را بپذیرد ، این در حالی است که آنها در عین حال اعلام می کنند که چنین مسئله ای به آسانی هم انجام نخواهد گرفت.