کد خبر: ۳۶۷۷۲۰
تاریخ انتشار : ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۵ - ۱۴:۵۸

داروهای آسم را چگونه مصرف کنیم؟

معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: ضروری است این دسته از بیماران به منظور کنترل آسم از یک برنامه دارویی روزانه منظم پیروی کنند، حتی اگر هیچ علامتی از آسم فعال در روز مصرف وجود نداشته باشد.
آفتاب‌‌نیوز :
مجید سعیدی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره داروهای کنترل و درمان آسم، اظهارکرد: مصرف منظم و روزانه داروها در یک رژیم درمانی موفق، منجر به جلوگیری از بروز حملات و یا کاهش شدت علائم در بیماران مبتلا به آسم مقاوم می‌شود.

وی تصریح کرد: ضروری است این دسته از بیماران به منظور کنترل آسم از یک برنامه دارویی روزانه منظم پیروی کنند، حتی اگر هیچ علامتی از آسم فعال در روز مصرف وجود نداشته باشد.

معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی مازندران با بیان اینکه برخی از داروهای کنترل‌کننده به صورت استنشاقی و برخی دیگر به صورت خوراکی مصرف می‌شوند، افزود: دوز و نوع داروهای کنترل‌کننده تجویز شده، به شدت آسم و کیفیت کنترل علائم بستگی دارد و برای آسم‌های شدیدتر، ممکن است بیش از یک داروی کنترل‌کننده نیاز باشد.

سعیدی اظهار کرد: یکی از درمان‌های موثر در کنترل حملات، استروئیدهای استنشاقی، گلوکوکورتیکوئیدها یا کورتیکواستروئیدها است که به منظور کاهش التهاب و تورم راه‌های هوایی به کار می‌روند.

وی خاطرنشان کرد: درمان منظم با استروئید استنشاقی تعداد بروز علائم و نیاز به استفاده از برونکودیلاتور استنشاقی برای رفع علائم را کاهش می‌دهد و منجر به بهبود کیفیت زندگی و کاهش خطر بروز حملات جدی می‌شود.

سعیدی گفت: تعداد فراوانی از داروهای استروئیدی استنشاقی در دسترس است که همه آنها یک یا دو بار در روز استفاده می‌شوند و در کنار آن در صورت نیاز از برونکودیلاتور استنشاقی نیز به منظور برطرف کردن علائم و پیشگیری از بروز حملات در زمان مواجه شدن با عوامل محرک می‌توان استفاده کرد.

وی اظهار کرد: برخلاف استروئیدهایی که به صورت قرص یا اشکال دارویی مایع از طریق دهان وارد بدن می‌کنیم، مقدار بسیار کمی از استروئیدهای استنشاقی جذب و وارد جریان خون می‌شود و عوارض جانبی کمی وجود دارد.

معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: زمانی که دوز استروئید استنشاقی افزایش می‌یابد، مقدار بیشتری از این داروهای استنشاقی جذب جریان خون می‌شوند و خطر ابتلا به عوارض جانبی بلندمدت افزایش می‌یابد.

وی افزود: رایج‌ترین اثرات جانبی استروئید استنشاقی با دوز پایین، عفونت کاندیدایی دهان(برفک) است که می‌توان با شستشوی دهان و یا مسواک زدن دندان‌ها و زبان، بلافاصله پس از استنشاق و یا با استفاده از دم‌یار (برای اسپری‌های metered dose) از بروز این مشکل جلوگیری کرد.

سعیدی گفت: خشن شدن صدا و گلو درد بدون برفک عوارض جانبی غیرشایعی هستند که معمولاً با تغییر نوع استروئید استنشاقی و یا تغییر سیستم دارورسانی برطرف می‌شوند.

وی افزود: علاوه بر عفونت کاندیدایی دهان، عوارض جانبی نادر ناشی از درمان طولانی مدت و با دوز بالای استروئید استنشاقی شامل آب مروارید، افزایش فشار چشم (گلوکوم)، و افزایش بروز پوکی استخوان (استئوپروز) است.

معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تصریح کرد: خطر بروز این عوارض با گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی به مراتب کمتر از گلوکوکورتیکوئیدهای خوراکی مانند پردنیزولون است، با این وجود، تلاش برای استفاده کمترین دوز ممکن که آسم را کنترل کرده و احتمال بروز حملات آن را کاهش دهد، ضروری است.

وی گفت: بسیاری از افراد در درمان بزرگسالان مبتلا به آسم مقاوم، به کارگیری یک برونکودیلاتور طولانی اثر نیز در ترکیب با استروئیدهای استنشاقی توصیه می‌شود، برونکودیلاتورهای طولانی به دلیل تداوم بیشتر اثر درمانی به مدت 12 ساعت یا بیشتر در مقایسه با برونکودیلاتورهای کوتاه اثر بهتر هستند.

سعیدی اظهار کرد: استفاده از انواعی از اشکال دارویی که شامل یک استروئید استنشاقی و یک برونکودیلاتور طولانی اثر نظیر Seretide®، Seroflo®، Symbicort® وغیره بهتر است و در کنار آن همچنان در هنگام نیاز از یک برونکودیلاتور استنشاقی کوتاه اثر مثل سالبوتامول، برای برطرف کردن سریع علائم آسم استفاده می‌شود.

وی افزود: امروزه در بسیاری از موارد تعدیل‌ کننده‌های لوکوترین، مانند مونته لوکاست و زفیرلوکاست به عنوان جایگزینی برای گلوکوکورتیکوئیدهای استنشاقی به کار می‌روند.

سعیدی گفت: تعدیل‌کننده‌های لوکوترین با بازکردن راه‌های هوایی تنگ شده، کاهش التهاب و کاهش تولید موکوس اثر درمانی خود را اعمال می‌کنند و این داروها از طریق خوراکی به صورت یک یا دو قرص در روز استفاده می‌شوند و عوارض جانبی بسیار کمی دارند.

وی ادامه داد: به منظور پیشگیری از بروز علائم ناشی از عوامل محرک، می‌توان از تعدیل‌کننده‌های لوکوترین استفاده کرد اما ضروری است این داروها حداقل 3 ساعت قبل از مواجهه با عامل محرک مصرف شوند.


بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره
عضویت در خبرنامه
نظر شما
پرطرفدار ترین عناوین