راهبردهای ایران وآمریکا در پرونده اتمی
آفتاب‌‌نیوز : 
در بعد ایران آن تهران دو هدف را دنبال می کند:
اول دستیابی به وِیژگی های کره شمالی که در آن تصمیم های بسیار افراطی گرفته تا از غرب وآمریکا در مقابل توقف تبدیل برنامه های اتمی خود به برنامه های هسته ای امتیاز بگیرد.
این امتیاز ها شامل مسایل وابعاد مختلفی می شود که از جمله آن می توان به : لغو تمامی تحریم ها علیه این کشور ، اعطای تعهد به عدم آسیب رساندن به امنیت نظام ، دستیابی به تشویق های اقتصادی وفن آوری از غرب ودست آخر دریافت اعتراف رسمی از این کشورها به نقش منطقه ای ایران درمنطقه خلیج فارس وآسیای میانه.
اما هدف دوم که در صورت شکست راهکار اول ایران آنرا در برنامه خود قرار خواهد داد همانان عقب نشینی از معاهده منع انتشار سلاح های اتمی (NPT) است که در چارچوب آن به سوی تولید بمب اتمی پیش خواهد رفت .
در این چارچوب ایران بر شکست خوردن دولت بوش به دلیل مسایل خاور میانه وبه قدرت رسیدن دمکرات ها دراین کشور ، شرط بندی کرده است تا بار دیگر سیاست های که در دوره هشت ساله حکومت کلینتون بین ایران وآمریکا حاکم بود بار به صحنه روابط بازگردد.
اما در بعد آمریکای این بحران آمریکا هم دو هدف را دنبال می کند:
اولین هدف منزوی ساختن نظام روحانیون ایران است ، این اقدام گام به گام در بعد بین المللی انجا می پذیرد وبا افزایش فشارهای اقتصادی وسیاسی برای افزایش اعتراضات داخلی همراه می گردد.
در همین حال آمریکا بعنوان راهکار دوم چند روزنه هم برای استفاده از راهبرد نظامی چه از طریق خود یا از طریق اسرائیل هم باقی گذارده می شود.
توجیه های هدف اول کاملا واضح است ، آمریکا سعی دارد تناقض های موجود بین اقشار مختلف ایران ونیز دولت وجامعه مدنی را افزایش دهد ، بخصوص که در غرب این طرز تلقی وجود دارد که اقشار مردم ایران در میان کشورهای خاور میانه پس از اسرائیل بیشترین توجه را به غرب دارا می باشند.
اما انگیزه های هدف دوم یعنی راهبرد نظامی بسیار پیچیده تر است .
فصلنامه "ویکلی استاندارد" که ارگان محافظه کاران ونئو محافظه کاران آمریکا محسوب می شود در توضیح علل انتخاب این راهبرد می نویسد : "اگر ما شرایط امنیتی ایران بپذیریم این به آن معنی است که باید از عراق وافغانستان عقب نشینی کنیم تا ایران دولتی هوادار خویش در آنها قرار دهد. همچنین ما درآن شرایط باید آسیای میانه را هم دراختیار ایران قرار دهیم واز درخواست برای برقراری دمکراسی در ایران هم صرفنظر کنیم در کنار همه آنها باید هدایای مالی وفن آوری را به طور سخاوتمندان دراختیار نظامی قرار دهیم که بیشترین حامی تروریسم در جهان است"
این فصلنامه می افزاید : "بر عکس تصور مسولین در واشینگتن اتخاذ سیاست خویشتن داری وعدم پاسخ دادن به تلاش مسئولین ایرانی برای دستیابی به سلاح اتمی باعث افزایش مشکل ما در عراق خواهد شد نه مقابله با چشمداشت های ایران".
گرچه همچنان این تصور وجود دارد که هویج در حال حاضر برای نظام ایران کارایی بیشتری از شلاق دارد.
اما این نوع رویکرد حکیمانه با توجه به اینکه ایران پل های بسیاری را با اروپاییان ویران کرد ، به اندرزهای روسیه پشت کرد ، روند مبارزه را در مشرق عربی تا جنوب لبنان واز شمال غزه تا دمشق وبغداد افزایش داد وبعد از آن هم مهر وموم ها را را از مراکز غنی سازی اورانیوم خود برداشت ، به تدریج کمرنگ می شود.
این داده ها باعث شد تا صحنه منطقه برای استقبال از هر نوع احتمالی داغ شود ، حال این احتمال از طریق هلال شیعی انجام بپذیرد یا آنکه در عمق ایران وآمریکا به وقوع بپیوندند.
دو هفته پیش یک تحلیلگر استراتژیک فرانسوی هشدار داده بود که سه سال باقی مانده از ریاست جمهوری بوش بسیار خطرناک خواهد بود ، چون وی نمی خواهد بدون گذاردن یادگارهایی از خود در سیاست آمریکا وبخصوص در خاور میانه کاخ سفید را ترک کند.
این هشدار را باید تهران با دقت خاصی مورد توجه قرار داده وآنرا بیش از شرط بندی بر تبدیل شدن بوش به یک مرغابی لنگ مد نظر خویش قرار دهد.
اما آیا وقتی برای این بازنگری عقلانی وجود دارد ؟
فکر نمی کنم
در بعد ایران آن تهران دو هدف را دنبال می کند: اول دستیابی به وِیژگی های کره شمالی که در آن تصمیم های بسیار افراطی گرفته تا از غرب وآمریکا در مقابل توقف تبدیل برنامه های اتمی خود به برنامه های هسته ای امتیاز بگیرد.
این امتیاز ها شامل مسایل وابعاد مختلفی می شود که از جمله آن می توان به : لغو تمامی تحریم ها علیه این کشور ، اعطای تعهد به عدم آسیب رساندن به امنیت نظام ، دستیابی به تشویق های اقتصادی وفن آوری از غرب ودست آخر دریافت اعتراف رسمی از این کشورها به نقش منطقه ای ایران درمنطقه خلیج فارس وآسیای میانه.
اما هدف دوم که در صورت شکست راهکار اول ایران آنرا در برنامه خود قرار خواهد داد همانان عقب نشینی از معاهده منع انتشار سلاح های اتمی (NPT) است که در چارچوب آن به سوی تولید بمب اتمی پیش خواهد رفت .
در این چارچوب ایران بر شکست خوردن دولت بوش به دلیل مسایل خاور میانه وبه قدرت رسیدن دمکرات ها دراین کشور ، شرط بندی کرده است تا بار دیگر سیاست های که در دوره هشت ساله حکومت کلینتون بین ایران وآمریکا حاکم بود بار به صحنه روابط بازگردد.
اما در بعد آمریکای این بحران آمریکا هم دو هدف را دنبال می کند:
اولین هدف منزوی ساختن نظام روحانیون ایران است ، این اقدام گام به گام در بعد بین المللی انجا می پذیرد وبا افزایش فشارهای اقتصادی وسیاسی برای افزایش اعتراضات داخلی همراه می گردد.
در همین حال آمریکا بعنوان راهکار دوم چند روزنه هم برای استفاده از راهبرد نظامی چه از طریق خود یا از طریق اسرائیل هم باقی گذارده می شود.
توجیه های هدف اول کاملا واضح است ، آمریکا سعی دارد تناقض های موجود بین اقشار مختلف ایران ونیز دولت وجامعه مدنی را افزایش دهد ، بخصوص که در غرب این طرز تلقی وجود دارد که اقشار مردم ایران در میان کشورهای خاور میانه پس از اسرائیل بیشترین توجه را به غرب دارا می باشند.
اما انگیزه های هدف دوم یعنی راهبرد نظامی بسیار پیچیده تر است .
فصلنامه "ویکلی استاندارد" که ارگان محافظه کاران ونئو محافظه کاران آمریکا محسوب می شود در توضیح علل انتخاب این راهبرد می نویسد : "اگر ما شرایط امنیتی ایران بپذیریم این به آن معنی است که باید از عراق وافغانستان عقب نشینی کنیم تا ایران دولتی هوادار خویش در آنها قرار دهد. همچنین ما درآن شرایط باید آسیای میانه را هم دراختیار ایران قرار دهیم واز درخواست برای برقراری دمکراسی در ایران هم صرفنظر کنیم در کنار همه آنها باید هدایای مالی وفن آوری را به طور سخاوتمندان دراختیار نظامی قرار دهیم که بیشترین حامی تروریسم در جهان است"
این فصلنامه می افزاید : "بر عکس تصور مسولین در واشینگتن اتخاذ سیاست خویشتن داری وعدم پاسخ دادن به تلاش مسئولین ایرانی برای دستیابی به سلاح اتمی باعث افزایش مشکل ما در عراق خواهد شد نه مقابله با چشمداشت های ایران".
گرچه همچنان این تصور وجود دارد که هویج در حال حاضر برای نظام ایران کارایی بیشتری از شلاق دارد.
اما این نوع رویکرد حکیمانه با توجه به اینکه ایران پل های بسیاری را با اروپاییان ویران کرد ، به اندرزهای روسیه پشت کرد ، روند مبارزه را در مشرق عربی تا جنوب لبنان واز شمال غزه تا دمشق وبغداد افزایش داد وبعد از آن هم مهر وموم ها را را از مراکز غنی سازی اورانیوم خود برداشت ، به تدریج کمرنگ می شود.
این داده ها باعث شد تا صحنه منطقه برای استقبال از هر نوع احتمالی داغ شود ، حال این احتمال از طریق هلال شیعی انجام بپذیرد یا آنکه در عمق ایران وآمریکا به وقوع بپیوندند.
دو هفته پیش یک تحلیلگر استراتژیک فرانسوی هشدار داده بود که سه سال باقی مانده از ریاست جمهوری بوش بسیار خطرناک خواهد بود ، چون وی نمی خواهد بدون گذاردن یادگارهایی از خود در سیاست آمریکا وبخصوص در خاور میانه کاخ سفید را ترک کند.
این هشدار را باید تهران با دقت خاصی مورد توجه قرار داده وآنرا بیش از شرط بندی بر تبدیل شدن بوش به یک مرغابی لنگ مد نظر خویش قرار دهد.
اما آیا وقتی برای این بازنگری عقلانی وجود دارد ؟
فکر نمی کنم
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید