چهارسناریو برای یک پرونده
دیوید بروکس در تحلیلی که در این روزنامه به چاپ رسید ومنابع اطلاع رسانی عربی ترجمه آنرا امروز دوشنبه به چاپ رساندند این دو دستگی حتی دامن حزب رقیب یعنی دمکرات را هم گرفته است وبشکل وحشتناکی ساختارهای سیاستگذاری آمریکا را خسته کرده است.
به اعتقاد این نویسنده اختلاف نظرها باعث ایجاد چهار سناریوی مجزا در نحوه برخورد با مسئله اتمی ایران شده است
اولین سناریو : طرفداران عمل پیشگرانه ـ جون ماکین واکثر محافظه کاران بر این باورند که اکنون وضعیتی شبیه به دوره آلمان نازی 1933 است ، اکنون در ایران مردی متعصب ومخالف سامی ها به قدرت رسیده است که خواهان محو اسرائیل از نقشه است مسئله ای که نمی توان در چارچوب آن به ایران اجازه داد به بمب اتمی دست یابد.
درست است که احمدی نژاد فورا این بمب را بر روی تل آویو منفجر نخواهد کرد اما ایران با توجه اضطرابات دهنی اش وتلاش های سلطه گرانه اش ممکن است عنان را از هواداران خود باز کند وباعث شود تمامی تلاش های صورت گرفته در خاور میانه را به شکل فاجعه باری برهم بزند.
هواداران عمل پیشگیرانه از طریق همکاری اروپا وآمریکا به سوی افزایش فشار بر ایران پیش خواهند رفت ودست به هر کاری برای متوقف کردن برنامه های هسته ای ایران خواهند زد.
سناریو دوم : هواداران تحریم ـ رقبای دمکرات نامزدی در انتخابات 2008 ریاست جمهوری حملات گسترده خود را علیه دولت بوش آغاز کرده اند. اما آنها در حقیقت تنها مواضعی برای تبلیغات انتخاباتی خود نگرفته اند بلکه آنان ایمان داردند که دستیابی ایران به توانمندی های اتمی مسئله ای غیر قابل قبول است ومی تواند باعث مسابقه تسلیحاتی در منقه شود ، همچنین می تواند باعث افزایش تشنج در منطقه ای شود که خود یکی از متشنج ترین مناطق جهان است.
هواداران این طرز تفکر خواهان انجام مذاکرات مستقیم بین آمریکا وایران هستند ودر همین حال جامعه جهانی نیز مجازات های اقتصادی علیه ایران اعمال کند.
سناریو سوم ـ هواداران اصلاحات ـ مسائل عجیب این است که دولت بوش خود را در سنگر گروهی می یابد که خواهان هشیاری وطمانینه بیشتراست ، به اعتقاد آنها زمانیکه درقدرت هستید پیش از آنکه دست به اقدامی بزنید باید حساب همه چیز را بکنید ونسبت به عواقب این کار هم بیاندیشید، آها خواهان حفظ هم پیمانی بین المللی هستند ، وتدابیری وتحریم هایی را اتخاذ نکنند که باعث شود ایران دست به تفکیک عراق بزند.
بهانه اصلی که هواداران این طرز تفکر به آن تکیه می کنند این است که ایرانی های خود می خواهند در جهان مطرود شوند ، اکنون برخی از ایرانی ها که دست به مسافرت می زنند وروابط تجاری با بازرگانان خارجی دارند انتقادات خود را از احمدی نژاد تندرو آغاز کرده اند ، ازاینرو دولت آمریکا بر این باور است که اعمال تحریم های سخت علیه ایران می تواند باعث شود که اکثریت مردم حول محور نظام حلقه بزنند ، پس به جای آن باید تحریم های جراحی شده ای برای تغییر رویکرد نظام اعمال شود وباعث شود تا این نظام توانای پذیرش بیشتری داشته باشند ، آنها در درون خود کاملا اطمینان دارند که هیچ راهی نمی تواند مانع از دستیابی ایران به فن اوری هسته ای گردد.
سناریو چهارم ـ طرفداران قضا وقدر وسکوت ـ دمکرات های طرفدار این این جریان به شکل قابل توجهی در مورد این موضوع سکوت اختیار کرده اند ، آنها براین باورند که هر نوع عمل نظامی آمریکا علیه ایران فاجعه آور خواهد بود.
این اعتقاد رویکرد آنها را نسبت به این مشکل تعریف می کند.
ایران اتمی ممکن است آنگونه که برخی بسیاری تصور می کنند فاجعه آور باشد اما چرا نباید مانند بقیه حق دستیابی به بمب اتمی را هم داشته باشد.
درست است که یکی از کشورهای شرارت پیشه است اما به هر شکل قابل مهار است ومی توان آنرا مشغول کرد.
به اعتقاد نویسنده این چهار رویکرد در یک نکته با هم تلاقی دارند وآن ناتوانی آنها در قانع کردن است.
به نوشته نیویورک تایمز به هر شکل علیرغم امیدواری های دولت امریکا برای اصلاح شدن نظام ایران اما علل وانگیزی های بسیار کمی وجود دارد که بتواند گرایش حاکم بر ایران را مجاب به تعطیلی برنامه های اتمی خویش سازد.
