ایران چرا پیشنهاد اروپا را رد کرد؟
آفتاب‌‌نیوز : 
الوسط سپس تیتر وار به چهار مورد از مسایلی که موجبات مخالفت تهران را فراهم کرد اشاره کرد که عبارتند از :
1- در اعلام اصول کلی در مورد تایید دراز مدت از برنامه های غیر نظامی هسته ای ایران آمده است که سه کشور از تولیدات هسته ای غیر نظامی را در چارچوب توافقنامه های که انجام خواهد گرفت ونیز با توجه به نیازهای انرژی ایران حمایت می کنند ، واین جمله به آن معنی است که ایران از کارخانه های اتمی خود که روندی اقتصادی محسوب می شود محروم می گردد ونمی تواند آنرا بعنوان یکی از تولیدات اقتصادی خود در بازارهای جهانی عرضه کند ودر کنار نفت ، گاز، معادن وفرش های دستباف از آن بعنوان یکی از منابع ارز آور استفاده کند. همچنین در این بخش این تولیدات به نحوه عرضه وتقاضا در بازار بین المللی انرژی اتمی منوط شده است بدون آنکه این پیشنهادات به سلسله تدابیری که کنگره آمریکا در چارچوب محاصره اقتصادی ایران از زمان آغاز انقلاب اسلامی ایران تا سال 1996 واز سال 2001 به مدت پنج سال آنرا به تصویب رسانده وبه اجرا گذارده اشاره ای داشته باشد.
2- در این پیشنهادات آمده است که سه کشور اروپایی واتحادیه اروپا مسئله همکاری در زمینه ایزوتوپ وایجاد ساختارهای امنیتی اتمی را در دستور کار خود دارد ودر این چارچبو ساختارهای اتمی ایران وخروجی آنها همگی تحت نظارت شدید اروپا خواهد بود مسئله ای که در آینده باعث ممانعت از هر نوع پیشرفتی در آن خواهد گردید وهر نوع اقدامی در این چارچوب به معنای نقض توافقنامه امضا شده بین دو طرف محسوب می گردید. حال با توجه به پیشرفت زیادی که دانشمندان ایرانی موفق به کسب آن در فن آوری هسته ای شده اند ودانش فنی که در زمینه تحقیقات هسته ای ، چرخه سوخت ، مراکز آب سنگین ودستگاه های سانتریوفوژ به آن دست یافته اند این توافق به معنای امتیاز دهی عظیمی از سوی ایران محسوب می گردد وبه مثابه چشم پوشی آنها از بخش بزگری از طرح اتمی خود واهدافی که از دهه هشتاد میلادی گام در راه تحقق آن نهاده بودند محسوب می گردید.این نوع دخالت می توانست باعث آن گردد که دی اکسید اورانیومی راکه ایران از آرژانتین خریداری کرده وتوافقنامه ای که با چین در سال 1991 برای تاسیس کمیته ای صنعتی وفن آوری جهت حماتی از امنیت ملی وبا هدف ساخت نیروگاه پژوهشی با توان 277 کیلووات ونیز تعبیه دستگاه های اکترومغناطیسی برای جدایی ایزوتوپ ها ونیز فرایند قراردادهایی که مجموعه شرکت های آدولفوگارسیا ورودریگز همگی منوط به قراردادها وتوافق های جدیدی با اروپایی شود وقدرت مانور تهران در زمینه فن آوری هسته ای محدود گردیده وزیان های اقتصادی ولطمات جدی به جایگاه این کشور معادلات نیروها درمنطقه گردد.
3- پیشنهادات اروپایی ایران را ملزم می کرد تا از از سرگیری فعالیت های خود در زمینه چرخه سوخت صرفنظر کند وتعهدات سنگینی در مورد عدم خروج از توافقنامه منع گسترش تسلیحات هسته ای بدهد ، سوخت هسته ای را از خارج تهیه وزباله های آنرا به کشور صادر کننده باز پس دهد. اگر ایران این بند را می پذیرفت یعنی به دو مسئله اذعان واعلام پایبندی می کرد ، اول توقف کامل دوره سوخت هسته ای که درتوافقنامه سعد آباد به آن اشاره شده بود در حالیکه یکی از دست آوردهای علمی ایران محسوب می شود ودوم مرهون شدن به خارج در مورد سوخت هسته ای به خارج از کشور واین به معنای آن است که دانشمندان ایرانی باید تحقیقات خود را در این چارچوب متوقف ساخته از معادن اورانیوم که در استان یزد کشف شده نیز استفاده نکنند وبه قرارداد قدیمی با روسها در مورد دستیابی ایرا به سوخت هسته ای غنی شده وبازگرداندن زباله های آن باز گردند.
4- در پیشنهادات اروپا آمده است که سه کشور اروپایی با ایران برای آموزش تعدادی از کادرها جهت استفاده بهینه از تجهیزات هسته ای ونیز به کارگیری دانشمندان وتکنسین های مراکز هسته ای ایران خواهد پرداخت واین به معنای قیمومیت کامل اروپا بر فعالیت های اتمی ایران واطلاع کامل ودقیق از مشروح تمامی دست آوردهای ایران است که تهران تا به امروز حاضر به افشای آنها نیست وپرسنل فعال در بخش هسته ای خود را در بشدت وباشکال مختلف وپیچیده از نظر امنیتی واطلاعاتی مورد محافظت قرار می دهد. این مسئله بخصوص پس از افشای طرح موساد برای ترور 12 نفر از دانشمندان برجسته اتمی ایران شدت بیشتری به خود گرفته است.
این بند به خودی خود بدون هیچ شک وشبهه ای ثابت می کند که اروپا به دنبال آن است که از دقیقترین برنامه های هسته ای ایران مطلع شود وبیانگر انگیزه های اطلاعاتی خطرناک این کشورهاست .
الوسط سپس تیتر وار به چهار مورد از مسایلی که موجبات مخالفت تهران را فراهم کرد اشاره کرد که عبارتند از : 1- در اعلام اصول کلی در مورد تایید دراز مدت از برنامه های غیر نظامی هسته ای ایران آمده است که سه کشور از تولیدات هسته ای غیر نظامی را در چارچوب توافقنامه های که انجام خواهد گرفت ونیز با توجه به نیازهای انرژی ایران حمایت می کنند ، واین جمله به آن معنی است که ایران از کارخانه های اتمی خود که روندی اقتصادی محسوب می شود محروم می گردد ونمی تواند آنرا بعنوان یکی از تولیدات اقتصادی خود در بازارهای جهانی عرضه کند ودر کنار نفت ، گاز، معادن وفرش های دستباف از آن بعنوان یکی از منابع ارز آور استفاده کند. همچنین در این بخش این تولیدات به نحوه عرضه وتقاضا در بازار بین المللی انرژی اتمی منوط شده است بدون آنکه این پیشنهادات به سلسله تدابیری که کنگره آمریکا در چارچوب محاصره اقتصادی ایران از زمان آغاز انقلاب اسلامی ایران تا سال 1996 واز سال 2001 به مدت پنج سال آنرا به تصویب رسانده وبه اجرا گذارده اشاره ای داشته باشد.
2- در این پیشنهادات آمده است که سه کشور اروپایی واتحادیه اروپا مسئله همکاری در زمینه ایزوتوپ وایجاد ساختارهای امنیتی اتمی را در دستور کار خود دارد ودر این چارچبو ساختارهای اتمی ایران وخروجی آنها همگی تحت نظارت شدید اروپا خواهد بود مسئله ای که در آینده باعث ممانعت از هر نوع پیشرفتی در آن خواهد گردید وهر نوع اقدامی در این چارچوب به معنای نقض توافقنامه امضا شده بین دو طرف محسوب می گردید. حال با توجه به پیشرفت زیادی که دانشمندان ایرانی موفق به کسب آن در فن آوری هسته ای شده اند ودانش فنی که در زمینه تحقیقات هسته ای ، چرخه سوخت ، مراکز آب سنگین ودستگاه های سانتریوفوژ به آن دست یافته اند این توافق به معنای امتیاز دهی عظیمی از سوی ایران محسوب می گردد وبه مثابه چشم پوشی آنها از بخش بزگری از طرح اتمی خود واهدافی که از دهه هشتاد میلادی گام در راه تحقق آن نهاده بودند محسوب می گردید.این نوع دخالت می توانست باعث آن گردد که دی اکسید اورانیومی راکه ایران از آرژانتین خریداری کرده وتوافقنامه ای که با چین در سال 1991 برای تاسیس کمیته ای صنعتی وفن آوری جهت حماتی از امنیت ملی وبا هدف ساخت نیروگاه پژوهشی با توان 277 کیلووات ونیز تعبیه دستگاه های اکترومغناطیسی برای جدایی ایزوتوپ ها ونیز فرایند قراردادهایی که مجموعه شرکت های آدولفوگارسیا ورودریگز همگی منوط به قراردادها وتوافق های جدیدی با اروپایی شود وقدرت مانور تهران در زمینه فن آوری هسته ای محدود گردیده وزیان های اقتصادی ولطمات جدی به جایگاه این کشور معادلات نیروها درمنطقه گردد.
3- پیشنهادات اروپایی ایران را ملزم می کرد تا از از سرگیری فعالیت های خود در زمینه چرخه سوخت صرفنظر کند وتعهدات سنگینی در مورد عدم خروج از توافقنامه منع گسترش تسلیحات هسته ای بدهد ، سوخت هسته ای را از خارج تهیه وزباله های آنرا به کشور صادر کننده باز پس دهد. اگر ایران این بند را می پذیرفت یعنی به دو مسئله اذعان واعلام پایبندی می کرد ، اول توقف کامل دوره سوخت هسته ای که درتوافقنامه سعد آباد به آن اشاره شده بود در حالیکه یکی از دست آوردهای علمی ایران محسوب می شود ودوم مرهون شدن به خارج در مورد سوخت هسته ای به خارج از کشور واین به معنای آن است که دانشمندان ایرانی باید تحقیقات خود را در این چارچوب متوقف ساخته از معادن اورانیوم که در استان یزد کشف شده نیز استفاده نکنند وبه قرارداد قدیمی با روسها در مورد دستیابی ایرا به سوخت هسته ای غنی شده وبازگرداندن زباله های آن باز گردند.
4- در پیشنهادات اروپا آمده است که سه کشور اروپایی با ایران برای آموزش تعدادی از کادرها جهت استفاده بهینه از تجهیزات هسته ای ونیز به کارگیری دانشمندان وتکنسین های مراکز هسته ای ایران خواهد پرداخت واین به معنای قیمومیت کامل اروپا بر فعالیت های اتمی ایران واطلاع کامل ودقیق از مشروح تمامی دست آوردهای ایران است که تهران تا به امروز حاضر به افشای آنها نیست وپرسنل فعال در بخش هسته ای خود را در بشدت وباشکال مختلف وپیچیده از نظر امنیتی واطلاعاتی مورد محافظت قرار می دهد. این مسئله بخصوص پس از افشای طرح موساد برای ترور 12 نفر از دانشمندان برجسته اتمی ایران شدت بیشتری به خود گرفته است.
این بند به خودی خود بدون هیچ شک وشبهه ای ثابت می کند که اروپا به دنبال آن است که از دقیقترین برنامه های هسته ای ایران مطلع شود وبیانگر انگیزه های اطلاعاتی خطرناک این کشورهاست .
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید