جنگ روانی و تبلیغاتی آمریکا علیه ایران (1)
آمریکا، رسانه های جهانی شده و برنامه هسته ای ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
ابزار اصلی جنگ روانی استفاده از رسانه های جمعی برای تبلیغات همه جانبه حریف است. غرب از آغاز انقلاب از رسانه های گروهی به عنوان حربه ای مؤثر در جنگ روانی علیه ایران استفاده کرده است. برخی از وجوه این مبارزه را می توان به صورت زیر برشمرد:
1- وارد کردن اتهام تروریست یا حامی تروریسم بودن به ایران؛
2- ادعای نقض حقوق بشر در ایران؛
3- ادعای تلاش ایران برای تولید سلاح های شیمیایی و هسته ای؛
4- ایجاد معضل توسط ایران در مسیر روند صلح خاورمیانه.
این گونه اتهامات البته تازگی نداشته و بارها از سوی مقامات کشورهای غربی یا دست نشاندگان غرب در کشورهای تحت نفوذ و سلطه آنها تکرار شده است. استفاده از این نوع اتهامات وجوه مختلفی دارد: وجه اول برای کشورهای غربی، به عنوان حربه ای علیه گسترش نفوذ معنوی ایران در کشورهای تحت سلطه غرب به کار می رود. بدین معنی که غرب می کوشد نشان دهد که اگر ایران در کشورهای دیگر از نظر تفکر، نفوذی پیدا کرده است این نفوذ با استفاده از خرابکاری، ایجاد رعب و وحشت و ترساندن سران و مسؤولان آن کشورهاست و نه یک نفوذ معنوی و خودجوش که عمق و گستره زیادی داشته باشد.
در این راستا رسانه های جهانی شده و مخصوصا شبکه های خبری 24 ساعته نظیر CNN نقش مهمی در شکل دهی به افکار عمومی در داخل و نیز به کارگیری دیپلماسی عمومی در سطح نظام بین الملل دارند، تا جایی که در ارتباطات سیاسی و بین المللی از ظهور پدیده ای به نام «پدیده CNN» سخن گفته می شود. در مورد پدیده CNN دو دیدگاه وجود دارد: عده ای بر نقش مؤثر و تعیین کننده رسانه ها در تصمیم گیری های سیاست خارجی تأکید می کنند و معتقدند رسانه های جهانی شده می توانند تصمیم های سیاست خارجی را تغییر دهند، اما گروه دوم معتقدند رسانه های جهانی شده تصمیم های سیاست خارجی را تغییر نمی دهند بلکه زمان واکنش نشان دادن به حوادث را کاهش می دهند. یکی از تبعات این امر آن است که رهبران باید به سرعت نسبت به حوادث واکنش نشان دهند وگرنه از سوی افکار عمومی به بی اطلاعی و در جریان حوادث قرار نداشتن متهم می شوند. همین طور ممکن است واکنش نشان ندادن به معنای درست بودن برخی ادعاهای مطرح شده از سوی رسانه ها تلقی شود. همچنین به دلیل رقابت در امر اطلاع رسانی از یکسو و نیز سرعت اطلاع رسانی از سوی دیگر گاهی اخبار و گزارش هایی پخش می شود که در مورد صحت و سقم آن اطلاعات کافی وجود ندارد و حتی منابع خبری آنها نیز شناخته شده نیست. موضوع دیگر بی اطلاعی و کم اطلاعی گزارشگرانی است که باید در کمترین زمان ممکن از موضوعاتی گزارش تهیه کنند که تخصص چندانی در آن ندارند. در مسایل پیچیده و فنی این مشکل دو چندان می شود و باعث می شود دریافت کنندگان خبر، اطلاع درستی از حوادث نداشته باشند...
ابزار اصلی جنگ روانی استفاده از رسانه های جمعی برای تبلیغات همه جانبه حریف است. غرب از آغاز انقلاب از رسانه های گروهی به عنوان حربه ای مؤثر در جنگ روانی علیه ایران استفاده کرده است. برخی از وجوه این مبارزه را می توان به صورت زیر برشمرد:
1- وارد کردن اتهام تروریست یا حامی تروریسم بودن به ایران؛
2- ادعای نقض حقوق بشر در ایران؛
3- ادعای تلاش ایران برای تولید سلاح های شیمیایی و هسته ای؛
4- ایجاد معضل توسط ایران در مسیر روند صلح خاورمیانه.
این گونه اتهامات البته تازگی نداشته و بارها از سوی مقامات کشورهای غربی یا دست نشاندگان غرب در کشورهای تحت نفوذ و سلطه آنها تکرار شده است. استفاده از این نوع اتهامات وجوه مختلفی دارد: وجه اول برای کشورهای غربی، به عنوان حربه ای علیه گسترش نفوذ معنوی ایران در کشورهای تحت سلطه غرب به کار می رود. بدین معنی که غرب می کوشد نشان دهد که اگر ایران در کشورهای دیگر از نظر تفکر، نفوذی پیدا کرده است این نفوذ با استفاده از خرابکاری، ایجاد رعب و وحشت و ترساندن سران و مسؤولان آن کشورهاست و نه یک نفوذ معنوی و خودجوش که عمق و گستره زیادی داشته باشد.
در این راستا رسانه های جهانی شده و مخصوصا شبکه های خبری 24 ساعته نظیر CNN نقش مهمی در شکل دهی به افکار عمومی در داخل و نیز به کارگیری دیپلماسی عمومی در سطح نظام بین الملل دارند، تا جایی که در ارتباطات سیاسی و بین المللی از ظهور پدیده ای به نام «پدیده CNN» سخن گفته می شود. در مورد پدیده CNN دو دیدگاه وجود دارد: عده ای بر نقش مؤثر و تعیین کننده رسانه ها در تصمیم گیری های سیاست خارجی تأکید می کنند و معتقدند رسانه های جهانی شده می توانند تصمیم های سیاست خارجی را تغییر دهند، اما گروه دوم معتقدند رسانه های جهانی شده تصمیم های سیاست خارجی را تغییر نمی دهند بلکه زمان واکنش نشان دادن به حوادث را کاهش می دهند. یکی از تبعات این امر آن است که رهبران باید به سرعت نسبت به حوادث واکنش نشان دهند وگرنه از سوی افکار عمومی به بی اطلاعی و در جریان حوادث قرار نداشتن متهم می شوند. همین طور ممکن است واکنش نشان ندادن به معنای درست بودن برخی ادعاهای مطرح شده از سوی رسانه ها تلقی شود. همچنین به دلیل رقابت در امر اطلاع رسانی از یکسو و نیز سرعت اطلاع رسانی از سوی دیگر گاهی اخبار و گزارش هایی پخش می شود که در مورد صحت و سقم آن اطلاعات کافی وجود ندارد و حتی منابع خبری آنها نیز شناخته شده نیست. موضوع دیگر بی اطلاعی و کم اطلاعی گزارشگرانی است که باید در کمترین زمان ممکن از موضوعاتی گزارش تهیه کنند که تخصص چندانی در آن ندارند. در مسایل پیچیده و فنی این مشکل دو چندان می شود و باعث می شود دریافت کنندگان خبر، اطلاع درستی از حوادث نداشته باشند...
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید