وضعیت اعراب در میان دو قدرت اتمی
آفتاب‌‌نیوز : 
این مقدمه مقاله ای است که روزنامه عربستانی الریاض در شماره امروز پنج شنبه خود به چاپ رسانده است.
سعد الاحمد نویسنده این مقال در بخشی از آن می نویسد : بدیهی است که ساختار نظام های سیاسی در کشورهای پلورالیستی به قدرت وتوانمندی های ملی خویش وابسته است ، کشورهایی با نظام های دمکراتیک معمولا برنامه های استراتژیک مختلف خود را با استفاده از فرهیختگان انتخاب شده وواجد شرایط برنامه ریزی می کنند. این افراد معمولا از ویژگی های عدالت وحس وطن پرستی برخوردار می باشند تا از این طریق برنامه ها به سوی منافع ملی کشور سوق داده شوند.
ظاهرا ایران نه تنها موفق شد تا کنون دامنه مانور سیاسی خود را در مورد برنامه های اتمی خویش حفظ کند بلکه در سرعت بخشیدن به دستیابی به نتایج یک انفجار که ثابت می کند به یک قدرت منطقه ای مبدل شده هم موفق عمل کرده است.
به نوشته سعد الاحمد به رغم آنکه برنامه های اتمی ایران برای پژوهش های علمی ونیز کاربردهای صلح آمیز اختصاص یافته است ، اما شکل وساختار برنامه ای تسلیحاتی ایران نگران کننده است.(!) اگر بگوییم فن آوری موشک های بالستیک نزد بسیاری از کشورها قدیمی است اما مجموع موشک های وارداتی از روسیه ، چین وکره شمالی توسط کشورهایی همچون ، هند ، پاکستان وایران بهسازی شده وقادر به حمل کلاهک های غیر سنتی هم گشته است.
علاوه بر آن بر اساس گزارش های نظامی موجود غیر محرمانه همچون گزارش های موسسه "جینز" ایران یک مجموعه از موشک های اوکراینی با قابلیت حمل کلاهک اتمی از نوع (X55) که قادر به هدف قرار دادن اهدافی در فاصله سه هزار کیلومتری را مورد اصابت قرار دهد. در این دو پاراگراف واژه قدر به حمل کلاهک هسته ای مایه نگرانی است.
بر اساس این تحلیل واقعیت برنامه های هسته ای اسرائیل نیز نیازی به دلیل ومدرک ندارد ، فعالیت های هسته ای اسرائیل همزمان با شکل گیری این رژیم آغاز شد وتوانست شرایط متفاوتی را برای آن فراهم کند به نحوی که آژانس بین المللی انرژی هسته ای اجازه بازرسی از مراکز آنرا ندارد.
اسرائیل دارای نیروی هوایی قرتمندی است که قادر است اهداف بسیار دور دست را هم با دقت فراوان مورد اصابت قرار دهد. همچنین سامان های نظامی وموشکی را هم بهسازی کرده وتوانست از صنایع نظامی خود بعنوان یکی از مراکز اقتصادی اصلی سود برد.
نویسنده در پایان نوشتار خود تاکید دارد که در سایه وضعیت حاضر شاهد هیچ نوع برنامه استراتژیک دفاعی برای جهان عرب نیستیم ، برنامه ای که بتواند به طور متوازن بین این دو قدرت نگه دارد بخصوص که آینده منازعه های نظامی بیشتری را در خود نهفته کرده است.
این مقدمه مقاله ای است که روزنامه عربستانی الریاض در شماره امروز پنج شنبه خود به چاپ رسانده است. سعد الاحمد نویسنده این مقال در بخشی از آن می نویسد : بدیهی است که ساختار نظام های سیاسی در کشورهای پلورالیستی به قدرت وتوانمندی های ملی خویش وابسته است ، کشورهایی با نظام های دمکراتیک معمولا برنامه های استراتژیک مختلف خود را با استفاده از فرهیختگان انتخاب شده وواجد شرایط برنامه ریزی می کنند. این افراد معمولا از ویژگی های عدالت وحس وطن پرستی برخوردار می باشند تا از این طریق برنامه ها به سوی منافع ملی کشور سوق داده شوند.
ظاهرا ایران نه تنها موفق شد تا کنون دامنه مانور سیاسی خود را در مورد برنامه های اتمی خویش حفظ کند بلکه در سرعت بخشیدن به دستیابی به نتایج یک انفجار که ثابت می کند به یک قدرت منطقه ای مبدل شده هم موفق عمل کرده است.
به نوشته سعد الاحمد به رغم آنکه برنامه های اتمی ایران برای پژوهش های علمی ونیز کاربردهای صلح آمیز اختصاص یافته است ، اما شکل وساختار برنامه ای تسلیحاتی ایران نگران کننده است.(!) اگر بگوییم فن آوری موشک های بالستیک نزد بسیاری از کشورها قدیمی است اما مجموع موشک های وارداتی از روسیه ، چین وکره شمالی توسط کشورهایی همچون ، هند ، پاکستان وایران بهسازی شده وقادر به حمل کلاهک های غیر سنتی هم گشته است.
علاوه بر آن بر اساس گزارش های نظامی موجود غیر محرمانه همچون گزارش های موسسه "جینز" ایران یک مجموعه از موشک های اوکراینی با قابلیت حمل کلاهک اتمی از نوع (X55) که قادر به هدف قرار دادن اهدافی در فاصله سه هزار کیلومتری را مورد اصابت قرار دهد. در این دو پاراگراف واژه قدر به حمل کلاهک هسته ای مایه نگرانی است.
بر اساس این تحلیل واقعیت برنامه های هسته ای اسرائیل نیز نیازی به دلیل ومدرک ندارد ، فعالیت های هسته ای اسرائیل همزمان با شکل گیری این رژیم آغاز شد وتوانست شرایط متفاوتی را برای آن فراهم کند به نحوی که آژانس بین المللی انرژی هسته ای اجازه بازرسی از مراکز آنرا ندارد.
اسرائیل دارای نیروی هوایی قرتمندی است که قادر است اهداف بسیار دور دست را هم با دقت فراوان مورد اصابت قرار دهد. همچنین سامان های نظامی وموشکی را هم بهسازی کرده وتوانست از صنایع نظامی خود بعنوان یکی از مراکز اقتصادی اصلی سود برد.
نویسنده در پایان نوشتار خود تاکید دارد که در سایه وضعیت حاضر شاهد هیچ نوع برنامه استراتژیک دفاعی برای جهان عرب نیستیم ، برنامه ای که بتواند به طور متوازن بین این دو قدرت نگه دارد بخصوص که آینده منازعه های نظامی بیشتری را در خود نهفته کرده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید