مهار ایران ومعمای روسیه
آفتاب‌‌نیوز : 
این مقدمه طولانی را جفری کمپ نویسنده غربی در روزنامه الاتحاد امارات در قابل تحلیلی در مورد برنامه های هسته ای ایران ونحوه مهار آن به رشته تحریر درآورد.
وی در ادامه نوشتار خود آورده است : این دور از مذاکرات به نتیجه ملموس راه حل تعیین کننده برای این بحران نرسید ، این در حالی است که اگر ایران تا ششم مارس موعد نشست شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی در دستیابی به راه حلی قانع کننده برای شورای حکام به نتیجه نرسد ، بعید نیست که شورای امنیت سازمان ملل متحد مجبور شود تدابیری را علیه تهران اتخاذ کند.
موضع سه عضو دائم شورای امنیت در رابطه با بحران اتمی ایران کاملا آشکار است واین سه کشور یعنی آمریکا ، انگلیس وفرانسه به این اعتقاد رسیده اند که باید تحریم های بین المللی علیه تهران اعمال شود.
با وجود اینکه نحوه ونوع این تحریم ها هنوز مورد اجماع قرار نگرفته است اما در مورد اصل اعمال تحریم بین این سه کشور توافق نظر وجود دارد.
شاید به توان گفت که نقش روسه در این بحران همچنان مسئله سیاسی سخت وشاید پیچیده ترین موضعی است که سازمان ملل برای اتخاذ تصمیم با آن روبرو است.
اگر مسکو از پیشنهاد اعمال تحریم های بین المللی علی تهران حمایت کرده است این امیدواری وجود دارد که پکن آنرا وتو کند.
اشاره می شود روسها نوع رویکرد ایران را مورد انتقاد قرار داده ومراتب خشم خود را از آن اعلام کردند.
خشم روسها بخصوص با توجه به سخنان اخیر محمود احمدی نژاد افزایش یافته است این در حالی است که تحلیلگران روس بیش از گذشته به مسئله خطر امنیتی که ممکن است تهران در صورت دستیابی به سلاح هسته ای برای مسکو ایجاد کند پی می برند.
این البته سوای برخی از ابراز نگرانی های صورت گفته از سوی روسها در مورد موشک های زمین به زمین دور بردی است که تهران سرگم بهسازی آن است.
موشک هایی که می تواند تا مرزهای جنوبی روسیه را مورد هدف قرار دهند.
در بخش دیگری از این نوشتار آمده است :
روسیه برای خود محاسبات ودغدغه های خاص به خود را دارد این کشور خود وارد منازعه هایی در مطنقه قفقاز ، آسیای میانه ودریای خزر شده است که باید آنها را نیز مد نظر خویش قرار دهد.
روابط سیاسی گسترده ای روسیه با ایران را هم نباید فراموش کرد بخصوص که روابط ابعاد مالی واقتصادی هم پیدا کرده است وباعث شده است تا ایران به یکی از معدود کشورهایی مبدل شود که در این منطقه پر اضطراب ومتزلزل می توان بر روی آن تکیه کرد.
این یکی از عللی است که مسکو را بر آن می دارد تا از پیوستن به واشینگتن واتحادیه اروپا برای ادامه اعمال فشار بر تهران پرهیز کند.
نویسنده در پاراگراف پایانی نوشتار خود هم معتقد است نتایج دو اجلاسی که چند هفته آینده در وین ونیویورک برگزار می شود هر چه که باشد ، روسیه باید محتاطانه تر به نقش نهایی خویش در این بحران بنگرد .
حال که ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه ریاست گروه هشت را هم به عهده دارد وخود را برای برگزاری این نشست در پیترزبورگ آماده می کند باید مسئله انتقادهای آمریکا واروپایی را هم در نظر بگیرد بخصوص که برخی از این کشورها خواهان لغو عضویت روسیه در گروه کشورهای بزرگ جهانی شده اند.
به هر شکل این نگرانی وجود دارد که روسیه در نگاه آمریکایی ها واروپایی ها به عنوان چالشی در برابر ادامه فشارها علیه تهران مبدل شود.
این مقدمه طولانی را جفری کمپ نویسنده غربی در روزنامه الاتحاد امارات در قابل تحلیلی در مورد برنامه های هسته ای ایران ونحوه مهار آن به رشته تحریر درآورد. وی در ادامه نوشتار خود آورده است : این دور از مذاکرات به نتیجه ملموس راه حل تعیین کننده برای این بحران نرسید ، این در حالی است که اگر ایران تا ششم مارس موعد نشست شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی در دستیابی به راه حلی قانع کننده برای شورای حکام به نتیجه نرسد ، بعید نیست که شورای امنیت سازمان ملل متحد مجبور شود تدابیری را علیه تهران اتخاذ کند.
موضع سه عضو دائم شورای امنیت در رابطه با بحران اتمی ایران کاملا آشکار است واین سه کشور یعنی آمریکا ، انگلیس وفرانسه به این اعتقاد رسیده اند که باید تحریم های بین المللی علیه تهران اعمال شود.
با وجود اینکه نحوه ونوع این تحریم ها هنوز مورد اجماع قرار نگرفته است اما در مورد اصل اعمال تحریم بین این سه کشور توافق نظر وجود دارد.
شاید به توان گفت که نقش روسه در این بحران همچنان مسئله سیاسی سخت وشاید پیچیده ترین موضعی است که سازمان ملل برای اتخاذ تصمیم با آن روبرو است.
اگر مسکو از پیشنهاد اعمال تحریم های بین المللی علی تهران حمایت کرده است این امیدواری وجود دارد که پکن آنرا وتو کند.
اشاره می شود روسها نوع رویکرد ایران را مورد انتقاد قرار داده ومراتب خشم خود را از آن اعلام کردند.
خشم روسها بخصوص با توجه به سخنان اخیر محمود احمدی نژاد افزایش یافته است این در حالی است که تحلیلگران روس بیش از گذشته به مسئله خطر امنیتی که ممکن است تهران در صورت دستیابی به سلاح هسته ای برای مسکو ایجاد کند پی می برند.
این البته سوای برخی از ابراز نگرانی های صورت گفته از سوی روسها در مورد موشک های زمین به زمین دور بردی است که تهران سرگم بهسازی آن است.
موشک هایی که می تواند تا مرزهای جنوبی روسیه را مورد هدف قرار دهند.
در بخش دیگری از این نوشتار آمده است :
روسیه برای خود محاسبات ودغدغه های خاص به خود را دارد این کشور خود وارد منازعه هایی در مطنقه قفقاز ، آسیای میانه ودریای خزر شده است که باید آنها را نیز مد نظر خویش قرار دهد.
روابط سیاسی گسترده ای روسیه با ایران را هم نباید فراموش کرد بخصوص که روابط ابعاد مالی واقتصادی هم پیدا کرده است وباعث شده است تا ایران به یکی از معدود کشورهایی مبدل شود که در این منطقه پر اضطراب ومتزلزل می توان بر روی آن تکیه کرد.
این یکی از عللی است که مسکو را بر آن می دارد تا از پیوستن به واشینگتن واتحادیه اروپا برای ادامه اعمال فشار بر تهران پرهیز کند.
نویسنده در پاراگراف پایانی نوشتار خود هم معتقد است نتایج دو اجلاسی که چند هفته آینده در وین ونیویورک برگزار می شود هر چه که باشد ، روسیه باید محتاطانه تر به نقش نهایی خویش در این بحران بنگرد .
حال که ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه ریاست گروه هشت را هم به عهده دارد وخود را برای برگزاری این نشست در پیترزبورگ آماده می کند باید مسئله انتقادهای آمریکا واروپایی را هم در نظر بگیرد بخصوص که برخی از این کشورها خواهان لغو عضویت روسیه در گروه کشورهای بزرگ جهانی شده اند.
به هر شکل این نگرانی وجود دارد که روسیه در نگاه آمریکایی ها واروپایی ها به عنوان چالشی در برابر ادامه فشارها علیه تهران مبدل شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید