به کمک این الگوریتم میتوان عکسهای کوچک و غیر واضح را که برای دیدن آنها چشم به زحمت میافتد از ابعاد کوچکی نظیر 8*8 پیکسل به 32*32 پیکسل تبدیل کرد تا وضوح و کیفیت آنها بهتر شود.
این الگوریتم با استفاده از تصویری که از افراد در پایگاه داده سامانه وجود دارد میتواند ساختار چهره آنها را در عکسهای غیرواضح و مات بازسازی کند. برای مثال زمانی که یک عکس شطرنجی از افراد مشهور به این سامانه داده میشود، با استفاده از عکسهای قدیمی موجود در پایگاه داده، ساختار بینی، محل قرارگیری چشمها، خط چانه و لبها با استفاده از آنها مجددا بازسازی میشود.
قابلیت دیگر این الگوریتم این است که میتواند کیفیت خروجی را بازیابی کرده و در صورتی که نامناسب باشد مجددا آن را با نمونههای دیگر بازسازی کند تا تصویر نهایی قابلیت شناسایی بهتری داشته باشد.
کیفیت تصویر بازسازی شده از عکسهای مناظر بهتر از عکسهای پرترهای بوده است و بعضی از افراد تصور کردهاند که تصاویر بازسازی شده توسط دوربین عکاسی گرفته شده است.
مشخص است که این فناوری در ابتدای راه خود قرار دارد و میتوان از آن برای شناسایی چهره افرادی که چهره آنها در دوربینهای امنیتی واضح نیست مورد استفاد قرار بگیرد.
با وجود اینکه این بازسازیها با استفاده از نمونههای قبلی و یادگیری ماشین انجام میشود اما مطمئنا بازسازی و کارکردن با چندین پیکسل رنگی، کاری هنرمندانه محسوب میشود.