آفتابنیوز : دکتر عبد العظیم محمود حنفی کارشناس پژوهش های استراتژیک ومدیر مرکز پژوهش های "الکنانه" قاهره در مقاله ای در این زمینه پرسید : آیا می توان این توافق اصولی را بعنوان راه حلی برای کل بحران اتمی ایران قلمداد کرد؟
به اعتقاد نویسنده طرح روسیه برای غنی سازی مشترک اورانیوم در خاک خود با توجه به شدت وحدت بحران اتمی ایران یک راه حل محوری به شمار می رود .
در بخش دیگری از این مقاله آمده است : اهمیت این طرح زمانی بیشتر می شود که بدانیم 6 مارس آینده شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای موظف تصمیم گیری نهایی در مورد ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت یا تعویق آن می باشد.
اینجاست که می توان گفت پیشنهاد روسیه به عنوان تنها راه حل باقی مانده برای ایران به شمار می رود بخصوص تمامی طرفها از جمله اتحادیه اروپا وآمریکا مهمترین دشمنان ایران هم با آن موافق هستند.
روسیه ، چین وحتی اتحادیه اروپا امیدوار هستند علیرغم تمامی مشکلاتی که مذاکرات با تهران در پی دارد اما همچنان پرونده این کشور در چارچوب آژانس بین المللی انرژی هسته ای مورد بحث وبررسی قرار گیرد .
آمریکا هم از جامعه جهانی می خواهد که فشارها را بر ایران افزایش دهد .
البته پیشنهاد روس ها هم به آسانی قابل اجرا نیست ، بلکه تنها گام گذاردن در ابتدای راه است راهی سخت وطولانی ، آنچه که اعلام شده این است که این توافقنامه با شرایط ، پیش شرط ها وبرخی از خطوط قرمز ایران همراه شده است مسئله ای که همه را به یاد سخنان پیشین ومعروف ایران در مورد برپایی موسسه مشترک غنی سازی اورانیوم می اندازد.
این نویسنده مصری در بخش دیگری از مقاله خود معتقد است : هنوز این توافقنامه در هاله ای از ابهام قرار دارد اما می توان پیش بینی کرد که مسکو وتهران تصمیم گرفتند آخرین توافقات خود را شامگاه پیش از برگزاری نشست شورای حکام در مسکو اعلام کنند.
از اینرو می توان گفت که میزان رخنه ای که این توافقنامه می تواند ایجاد کند در وحله اول به طرف ایرانی بستگی دارد.
اما به اعتقاد نویسنده از سوی دیگر با پیگیری جدال دایر در آمریکا در مورد اران وبخصوص در مراکز پژوهشی وکمیسیون های کنگره این کشور نشان می دهد که گروه های مدافع منع انتشار هسته ای تمامی مکانیزم های سنتی را در رویکردهای برنامه ریزی شده خود برای تعامل با وضعیت ایران تدوین کرده اند به نحوی که در برخی از آنها از تحلیل های بسیار پیچیده که بر اساس استراتژی های ترکیبی ومتشکل از توازن بین بازدارندگی از یک سو ودیپلماسی از سوی دیگر استوار گشته است.
همچنین در حالیکه برخی از طرح ها خوهان افزایش فشار وچند جانبه شدن آن است برخی دیگر ایده دستیابی ومعامله با ایران را مطرح می کنند که در چارچوب آن نه تنها فعالیت های هسته ای ایران متوقف شود بلکه این توقف به ایجاد روابط بین آمریکا وایران هم منجر گردد.
به هر شکل آنچه که تقریبا همه مناقشه ها وپژوهش ها آنرا بعنوان یک نکته محوری قرار می دهند این است که چشم پوشی ایران از برنامه های هسته ای اش مسئله غیر قابل پیش بینی می باشد زیرا ایران بیش از حد واندازه یک برنامه معمول هسته ای روی آن سرمایه گذاری کره است واکنون دیگر مسئله حفظ برنامه های هسته ای برای ایران به معنای آبرو وحیثیت ملی محسوب می شود.
از اینرو می توان گفت راه حل میانه آن است که به ایران اجازه داده شود برنامه های صلح آمیز هسته ای خود را حفظ کرده اما در مقابل برنامه های غنی سازی اورانیوم این کشور باید متوقف گردد.
حنفی در پایان معتقد است دیدگاه نهایی آمریکا در مورد فعالیت های هسته ای ایران همچنان در حال شکل گیری است.