بازی اتمی آمریکا
آفتاب‌‌نیوز : 
در همان حال جورج بوش رئیس جمهور آمریکا رنج سفر چند هزار مایلی را به دهلی نو به جان می خرد تا با هند توافقنامه های هسته ای تاریخی به امضا برساند واین کشور اجازه دهد تا از فن آوری هسته ای پیشرفته آمریکا در این زمینه استفاده کند.
اما در مقابل بوش وقتی به اسلام آباد رسید در کشور همسایه هند از نظام ژنرال مشرف خواست تا جنگ علیه تروریسم را افزایش دهد اما این خواسته آمریکا بدون پرداخت بها بود وهیچ نوع پاداش هسته ای اسلام آباد تحویل نگرفت.
به اعتقاد مجلسه معتبر "اکونومیست" باز شدن دروازه های فن آوری هسته ای آمریکا در برابر فیزیکدانان هندی یک هدیه وکرم اتمی آمریکایی محسوب می شود اما این سئوال وجود دارد که چرا این لطف وکرم آمریکایی باید شامل یک کشور هندو شود اما کشوری اسلامی از آن بی بهره بماند؟
چند سال پیش پاکستان دست آخر موفق شد توازن اتمی را با رقیبش هند ایجاد کند ، این مهم پس از آن صورت گرفت که پاکستان توانست برنامه های اتمی خود را تا مرحله پرتاب گلوله های خمپاره اتمی هم توسعه دهد. اینگونه بود که دو کشور در توانمندی بازدارنده خود مساوی شدند.
اما اکنون این بذل وبخشش اتمی آمریکایی به هند باعث مختل شدن توازن قوا در منطقه می شود ویا حداقل این اختلال در بخش غیر نظامی به وجود خواهد آمد.
از سوی دیگر آمریکا نسبت به اهداف پشت پرده برنامه های هسته ای ایران ابراز شک وتردید می کند ، در حالیکه برخی از مسئولین ایرانی اعلام می کنند که این برنامه ها برای اهداف غیر نظامی وصلح آمیز صرف طراحی شده وبه اجرا در می آید ، دولت آمریکا اعلام می کند که تهران دارای برنامه های محرمانه ای در سطح تولید تسلیحات اتمی ظرف پنج سال آینده دارد.
بیایم فرض بگیریم که واقعا شک وتردیدهای آمریکایی در مورد ایران صد در صد صحیح باشند ، چه تفسیری می توانیم برای کمک های فن آوری هسته ای به هند که خود ذرادخانه هسته ای آماده استفاده دارد می توان یافت ، چرا آنجا این نوع کمک ها داده می شود اما برنامه های اتمی ایران به دلیل وتنها به دلیل شک وتردیدها تحت شدیدترین فشارها قرار می گیرد؟
هیچ تفسیری برای این بازی آمریکایی نداریم جز اینکه ایالات متحده از پشت عینک امنیتی اسرائیلی به برنامه های هسته ای جهان نگاه می کند.
در حالیکه هند "هندویی" خطری برای امنیت اسرائیل ندارد ایران اسلامی یکی از فاکتورهای معادله رویارویی بین اسرائیل وجهان عرب واسلامی محسوب می شود.
هر ویژگی که بر ایران در این زمینه صدق می کند بر پاکستان هم صدق می کند ، تا پنج سال پیش دولت های متوالی آمریکا فشارهای گسترده ای را بر دولت پاکستان جهت مجبور کردنش برای تفکیک برنامه های هسته ای خود وارد می آوردند.
اما حوادث 11 سپتامبر 2001 بعث شد تا مرحله جدیدی از روابط دو جانبه بین پاکستان وآمریکا زیر چترجنگ آمریکا علیه تروریسم رقم بخورد ، پاکستان در مقابل سکوت آمریکا در مقابل برنامه های هسته ای اش وارد این جنگ شد.
حال آنگونه که واضح است این یک وضعیت تاکتیکی موقت است که به مرور زمان متلاشی خواهد شد وهر زمان که آمریکا خود را بی نیاز از کمک های امنیتی پاکستان بیابد یا آنکه نظام جدیدی در پاکستان با رویکرد مختلف نسبت به جنگ علیه تروریسم به قدرت برسد آنگاه است که آمریکا رویکرد جدیدی را نسبت به این نظام پیدا خواهد کرد.
اما با این حال ماجرای خنده دار دیگری در بازی اتمی آمریکا باقی می ماند ، توافقنامه اتمی آمریکا وهند که به خودی خود یک نقض برای قانون بین المللی محسوب ی شود ، چون هند اصولا معاهده منع انتشار تسلیحات هسته ای را امضا نکرده است ، اما ایران در حالی مورد خشم آمریکا قرار می گیرد که از جمله اولین کشورهای امضا کننده این معاهده محسوب می شود.
در همان حال جورج بوش رئیس جمهور آمریکا رنج سفر چند هزار مایلی را به دهلی نو به جان می خرد تا با هند توافقنامه های هسته ای تاریخی به امضا برساند واین کشور اجازه دهد تا از فن آوری هسته ای پیشرفته آمریکا در این زمینه استفاده کند. اما در مقابل بوش وقتی به اسلام آباد رسید در کشور همسایه هند از نظام ژنرال مشرف خواست تا جنگ علیه تروریسم را افزایش دهد اما این خواسته آمریکا بدون پرداخت بها بود وهیچ نوع پاداش هسته ای اسلام آباد تحویل نگرفت.
به اعتقاد مجلسه معتبر "اکونومیست" باز شدن دروازه های فن آوری هسته ای آمریکا در برابر فیزیکدانان هندی یک هدیه وکرم اتمی آمریکایی محسوب می شود اما این سئوال وجود دارد که چرا این لطف وکرم آمریکایی باید شامل یک کشور هندو شود اما کشوری اسلامی از آن بی بهره بماند؟
چند سال پیش پاکستان دست آخر موفق شد توازن اتمی را با رقیبش هند ایجاد کند ، این مهم پس از آن صورت گرفت که پاکستان توانست برنامه های اتمی خود را تا مرحله پرتاب گلوله های خمپاره اتمی هم توسعه دهد. اینگونه بود که دو کشور در توانمندی بازدارنده خود مساوی شدند.
اما اکنون این بذل وبخشش اتمی آمریکایی به هند باعث مختل شدن توازن قوا در منطقه می شود ویا حداقل این اختلال در بخش غیر نظامی به وجود خواهد آمد.
از سوی دیگر آمریکا نسبت به اهداف پشت پرده برنامه های هسته ای ایران ابراز شک وتردید می کند ، در حالیکه برخی از مسئولین ایرانی اعلام می کنند که این برنامه ها برای اهداف غیر نظامی وصلح آمیز صرف طراحی شده وبه اجرا در می آید ، دولت آمریکا اعلام می کند که تهران دارای برنامه های محرمانه ای در سطح تولید تسلیحات اتمی ظرف پنج سال آینده دارد.
بیایم فرض بگیریم که واقعا شک وتردیدهای آمریکایی در مورد ایران صد در صد صحیح باشند ، چه تفسیری می توانیم برای کمک های فن آوری هسته ای به هند که خود ذرادخانه هسته ای آماده استفاده دارد می توان یافت ، چرا آنجا این نوع کمک ها داده می شود اما برنامه های اتمی ایران به دلیل وتنها به دلیل شک وتردیدها تحت شدیدترین فشارها قرار می گیرد؟
هیچ تفسیری برای این بازی آمریکایی نداریم جز اینکه ایالات متحده از پشت عینک امنیتی اسرائیلی به برنامه های هسته ای جهان نگاه می کند.
در حالیکه هند "هندویی" خطری برای امنیت اسرائیل ندارد ایران اسلامی یکی از فاکتورهای معادله رویارویی بین اسرائیل وجهان عرب واسلامی محسوب می شود.
هر ویژگی که بر ایران در این زمینه صدق می کند بر پاکستان هم صدق می کند ، تا پنج سال پیش دولت های متوالی آمریکا فشارهای گسترده ای را بر دولت پاکستان جهت مجبور کردنش برای تفکیک برنامه های هسته ای خود وارد می آوردند.
اما حوادث 11 سپتامبر 2001 بعث شد تا مرحله جدیدی از روابط دو جانبه بین پاکستان وآمریکا زیر چترجنگ آمریکا علیه تروریسم رقم بخورد ، پاکستان در مقابل سکوت آمریکا در مقابل برنامه های هسته ای اش وارد این جنگ شد.
حال آنگونه که واضح است این یک وضعیت تاکتیکی موقت است که به مرور زمان متلاشی خواهد شد وهر زمان که آمریکا خود را بی نیاز از کمک های امنیتی پاکستان بیابد یا آنکه نظام جدیدی در پاکستان با رویکرد مختلف نسبت به جنگ علیه تروریسم به قدرت برسد آنگاه است که آمریکا رویکرد جدیدی را نسبت به این نظام پیدا خواهد کرد.
اما با این حال ماجرای خنده دار دیگری در بازی اتمی آمریکا باقی می ماند ، توافقنامه اتمی آمریکا وهند که به خودی خود یک نقض برای قانون بین المللی محسوب ی شود ، چون هند اصولا معاهده منع انتشار تسلیحات هسته ای را امضا نکرده است ، اما ایران در حالی مورد خشم آمریکا قرار می گیرد که از جمله اولین کشورهای امضا کننده این معاهده محسوب می شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید