تالاب های ایرانی در لیست سیاه مونترال
آفتاب‌‌نیوز : 
هم اکنون دریاچه ارومیه به دلیل احداث بزرگراه در دل آن، ایجاد سد در بالا دست رودخانه های منتهی به تالاب و احداث شهرک های تفریحی و توریستی در محدوده تالاب در حال نابودی است .
تالاب بین المللی شادگان نیزبه دلیل برهم خوردن سلامت اکوسیستم آن به دلیل ورود دهها میلیون متر معکب فاضلاب شهری و صنعتی و ضایعات کارخانجات کشت نیشکر در این لیست سیاه قرار گرفته است .
در حالی که خطر خشک شدن بخش های وسیعی از تالاب نی ریز و کمجان وجود دارد ، تالاب خور خوران نیز به دلیل آلودگی های نفتی و تخریب جنگل های حرا در حال نابودی است و با اجرای طرح پالایشگاه نفتی و تغییر کاربری ،تالاب میانکاله نیز به زمین های کشاورزی تغییر کاربری می دهد و تالاب هامون هم تا حد خشک شدن آن شده است.
تالاب گاوخونی به چاله ای از فاضلاب و لجن تبدیل شده است و تالاب انزلی هم که به دلیل ورود بیش از حد فاضلابهای خانگی و صنعتی در لیست مونترال قرار گرفته است .
به گزارش کانون دیده بانان زمین ؛متاسفانه بنا به دلايل بسيار، با آنکه کشور ما با ثبت 22تالاب دربین 140کشور درمقام و رتبه 25 کشورهای عضو کنوانسیون رامسر قرار دارد و با توجه به آن که ايران زادگاه اين معاهده بسيار مهم است و همين نکته مي تواند انگيزة بزرگي براي حفظ و ارتقاء جايگاه خود در بين کشور هاي جهان باشد ولي تا کنون دولتمردان ایرانی آن گونه که بايد و شايد نتوانسته اند در حفظ همين تالاب ها موفق باشند.
شاخص ترين موارد تهديد اين تالاب ها بدین صورت ذکر شده است :عدم وجود برنامه آمايش سرزمين و پياده کردن برنامه هاي بخشي ؛ سد سازي بدون توجه به اثرات مخرب آنها بر تالاب ها؛ توسعه برنامه هاي نفت محور در حساس ترين و شکننده ترين مناطق ساحلي – دريايي ؛ خطر نابودي پرندگان تادر و در معرض انقراض ، به دليل صدور مجوز هاي قانوي شکار که در تناقض آشکار معيار هاي لازم وجودي يک تالاب بين المللي است ؛اجراي سياست هاي آبرساني از مناطق پرآب به کم آب کشور، بدون توجه به اثرات سوء زيست محيطي بر روي تالاب ها ؛ اجراي سياست هاي راهسازي در بسياري از تالاب ها با هدف کوتاه کردن مسير،که تاکنون ضربات هولناکي بر پيکره تالاب ها واردکرده است ؛اجرای طرح های کشاورزی "آب بر" بدون توجه به قانون مندي اقليم هاي خشک و بهره گيري از تالاب به عنوان مخزن آب کشاورزي در دسترس ؛ طراحي برنامه هاي گردشگري ناپايدار در کنار و يا در دل تالاب ، بدون درک اثرات سوء آن در اکوسيستم هاي حساس و شکننده تالاب ( نطير برنامه دو طرح " شهر ونيزي" در تالاب شادگان و گميشان) ؛ وارد کردن گونه هاي غير بومي گياهي و جانوري به تالاب ها و بر هم زدن تعادل طبيعي اين گونه محيط ها ؛ احداث و توسعه مزارع پرورش ميگو که سال هاست در بسياری ازکشور ها به دليل اثرات مخرب آن تعطيل شده است.
با ذکر این موارد ،آیا باز هم امیدی به نجات تالابهای ایرانی هست ؟!
هم اکنون دریاچه ارومیه به دلیل احداث بزرگراه در دل آن، ایجاد سد در بالا دست رودخانه های منتهی به تالاب و احداث شهرک های تفریحی و توریستی در محدوده تالاب در حال نابودی است . تالاب بین المللی شادگان نیزبه دلیل برهم خوردن سلامت اکوسیستم آن به دلیل ورود دهها میلیون متر معکب فاضلاب شهری و صنعتی و ضایعات کارخانجات کشت نیشکر در این لیست سیاه قرار گرفته است .
در حالی که خطر خشک شدن بخش های وسیعی از تالاب نی ریز و کمجان وجود دارد ، تالاب خور خوران نیز به دلیل آلودگی های نفتی و تخریب جنگل های حرا در حال نابودی است و با اجرای طرح پالایشگاه نفتی و تغییر کاربری ،تالاب میانکاله نیز به زمین های کشاورزی تغییر کاربری می دهد و تالاب هامون هم تا حد خشک شدن آن شده است.
تالاب گاوخونی به چاله ای از فاضلاب و لجن تبدیل شده است و تالاب انزلی هم که به دلیل ورود بیش از حد فاضلابهای خانگی و صنعتی در لیست مونترال قرار گرفته است .
به گزارش کانون دیده بانان زمین ؛متاسفانه بنا به دلايل بسيار، با آنکه کشور ما با ثبت 22تالاب دربین 140کشور درمقام و رتبه 25 کشورهای عضو کنوانسیون رامسر قرار دارد و با توجه به آن که ايران زادگاه اين معاهده بسيار مهم است و همين نکته مي تواند انگيزة بزرگي براي حفظ و ارتقاء جايگاه خود در بين کشور هاي جهان باشد ولي تا کنون دولتمردان ایرانی آن گونه که بايد و شايد نتوانسته اند در حفظ همين تالاب ها موفق باشند.
شاخص ترين موارد تهديد اين تالاب ها بدین صورت ذکر شده است :عدم وجود برنامه آمايش سرزمين و پياده کردن برنامه هاي بخشي ؛ سد سازي بدون توجه به اثرات مخرب آنها بر تالاب ها؛ توسعه برنامه هاي نفت محور در حساس ترين و شکننده ترين مناطق ساحلي – دريايي ؛ خطر نابودي پرندگان تادر و در معرض انقراض ، به دليل صدور مجوز هاي قانوي شکار که در تناقض آشکار معيار هاي لازم وجودي يک تالاب بين المللي است ؛اجراي سياست هاي آبرساني از مناطق پرآب به کم آب کشور، بدون توجه به اثرات سوء زيست محيطي بر روي تالاب ها ؛ اجراي سياست هاي راهسازي در بسياري از تالاب ها با هدف کوتاه کردن مسير،که تاکنون ضربات هولناکي بر پيکره تالاب ها واردکرده است ؛اجرای طرح های کشاورزی "آب بر" بدون توجه به قانون مندي اقليم هاي خشک و بهره گيري از تالاب به عنوان مخزن آب کشاورزي در دسترس ؛ طراحي برنامه هاي گردشگري ناپايدار در کنار و يا در دل تالاب ، بدون درک اثرات سوء آن در اکوسيستم هاي حساس و شکننده تالاب ( نطير برنامه دو طرح " شهر ونيزي" در تالاب شادگان و گميشان) ؛ وارد کردن گونه هاي غير بومي گياهي و جانوري به تالاب ها و بر هم زدن تعادل طبيعي اين گونه محيط ها ؛ احداث و توسعه مزارع پرورش ميگو که سال هاست در بسياری ازکشور ها به دليل اثرات مخرب آن تعطيل شده است.
با ذکر این موارد ،آیا باز هم امیدی به نجات تالابهای ایرانی هست ؟!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۹:۰۸ - ۱۳۸۷/۰۳/۰۲
پاسخ
آیا میدانید که احداث یک مجتمع فولاد و پتروشیمی در تالاب بین المللی شادگان یعنی چه؟ آیا شرم آور نیست که زئیس سازمان حفاظت محیط زیست خوزستان خود گلنگ احداث این مجتمع ها را بزند؟؟؟؟ 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید