رحمانی: آبادگران توان نفوذ در موتلفه را ندارد
آفتاب‌‌نیوز : 
این روزنامه نگار توضیح داد: «با توجه به تعریف کلاسیک حزب که مبتنی بر «تئوری، نهاد و کادر» است، در ایران حزب به معنای کلاسیک نداریم، به طور مثال حزب مشارکت هم علیرغم گستردگی بنا به دلایلی توان کادرسازی ندارد.»
وی ادامه داد: «در دیدارهایی که طی چند سال اخیر مسئولان موتلفه با سران حزب کمونیست چین داشتند و با توجه به این موضوع که چینی ها بر «سازماندهی حزبی» تاکید دارند، حزب موتلفه در این موضوع از آنها الگو گرفته و درصدد اصلاح تشکیلات خود برآمده است.»
رحمانی در عین حال دیگر نیروهای سیاسی مانند نهضت آزادی و نیروهای ملی- مذهبی را به رغم فعالیت از پیش از انقلاب، دارای محدودیت های فراوان برای «کادرسازی» و فعالیت دانست.
وی درباره «جوانگرایی» که در سطح تشکیلات حزب موتلفه آغاز شده و برخی زمزمه ها مبنی بر «نفوذ نیروهای موسوم به آبادگران در این حزب»، گفت: «حزب موتلفه بازنده واقعی انتخابات ریاست جمهوری گذشته بود و پس از آن دولت و مجموعه آبادگران حتی حاضر نشدند تا این حزب را بکسل کنند. هر چند که به علت ارتباط مستحکم موتلفه با اقتصاد بازار و روحانیت سنتی و نیز ساختار ویژه این حزب، نیروهای آبادگران توان نفوذ در این حزب را ندارند اما می توان تغییرات در تشکیلات این حزب را به علت کادرسازی های درونی آن دانست.»
وی سپس مشکل فعالیت احزاب سیاسی در ایران را در وهله اول «ساختار قدرت سیاسی» دانست و توضیح داد: «ساختار سیاسی در ایران حتی تیم های قدرت را هم تحمل نمی کند؛ چه برسد به احزاب سیاسی. از این جهت موتلفه هر چقدر که ساختار حزبی بیشتری پیدا کند، بیشتر از قدرت دور می شود.»
رحمانی «عملکرد احزاب و عدم تقید به کار جمعی» را از دیگر دلایل عدم شکل گیری احزاب سیاسی قدرتمند در ایران بیان کرد و گفت: «در ایران به احزاب اجازه خطا نمی دهند و یک حزب با یک خطا از صحنه حذف می شود.»
وی تاکید کرد: «موتلفه حزبی است که به فردای بعد از شعار دادن هم فکر می کند ولی جریانی مانند آبادگران در بهترین تعریف یک تیم سیاسی است و بدین خاطر شاهد اختلافات این دو گروه در مسائل مربوط به بررسی صلاحیت کابینه احمدی نژاد در مجلس بودیم.»
این فعال ملی مذهبی تصریح کرد: «رای دو میلیونی «علی لاریجانی» در انتخابات گذشته به علت ساختار خاص و نفوذ حزب موتلفه در بخش های سنتی جامعه است.»
رحمانی در پاسخ به این پرسش که «با این اوصاف دلایل اشتراک نظر و هم صدایی موتلفه با آبادگران در جریان پرونده هسته ای ایران چیست؟»،گفت: «این مبحث بیشتر تاکتیکی است زیرا حزب موتلفه به دلیل منافع و ساختار خود اهل مذاکره و تفاهم است بنابراین نمی تواند در استراتژی با آبادگران وحدت داشته باشد.»
ارزیابی دیدار سران مشارکت و مؤتلفه
این فعال ملی- مذهبی در بخش دیگری از گفت و گوی خود با آفتاب درباره دیدار اخیر مسئولان حزب مشارکت با مؤتلفه اظهار داشت: «این دیدار به هیچ وجه یک ملاقات جدی نبوده و به نوعی تایید اظهارات مصطفی تاج زاده است که استراتژی مشارکت را «یک پا در جامعه و یک پا در قدرت» تعریف کرده بود.»
وی در توضیحی بیشتر گفت: «جبهه مشارکت به علت اینکه پس از اخراج از حکومت در حوزه عمومی هم میدان فعالیت ندارد با این دیدارها سعی دارد به طرف قدرت میل کند وگرنه گفتگویی که در آن یک طرف هیچ قدرتی نداشته باشد، فقط یک امر فانتزی است.»
رحمانی در ادامه مشکل جبهه مشارکت را «نداشتن توازن استراتژیک و دوگانگی» بیان کرد و تاکید کرد: «به علت وجود این مشکلات، حزب مشارکت در تصمیم گیری های مهم دچار مشکل می شود.»
وی تصریح کرد: «مشارکت هنوز به یک حزب کلاسیک تبدیل نشده و در واقع به شکل جبهه ای فعالیت می کند، این حزب باید تعریف خاصی از کار آموزشی و جهت گیری های اقتصادی خود ارائه کند و به شکل کلی باید استراتژی نامشخص خود را به یک استراتژی مشخص تبدیل کند. ولی به نظر می آید که این حزب تمام مسائل خود را به جناح مقابل محول کرده است.»
این روزنامه نگار توضیح داد: «با توجه به تعریف کلاسیک حزب که مبتنی بر «تئوری، نهاد و کادر» است، در ایران حزب به معنای کلاسیک نداریم، به طور مثال حزب مشارکت هم علیرغم گستردگی بنا به دلایلی توان کادرسازی ندارد.» وی ادامه داد: «در دیدارهایی که طی چند سال اخیر مسئولان موتلفه با سران حزب کمونیست چین داشتند و با توجه به این موضوع که چینی ها بر «سازماندهی حزبی» تاکید دارند، حزب موتلفه در این موضوع از آنها الگو گرفته و درصدد اصلاح تشکیلات خود برآمده است.»
رحمانی در عین حال دیگر نیروهای سیاسی مانند نهضت آزادی و نیروهای ملی- مذهبی را به رغم فعالیت از پیش از انقلاب، دارای محدودیت های فراوان برای «کادرسازی» و فعالیت دانست.
وی درباره «جوانگرایی» که در سطح تشکیلات حزب موتلفه آغاز شده و برخی زمزمه ها مبنی بر «نفوذ نیروهای موسوم به آبادگران در این حزب»، گفت: «حزب موتلفه بازنده واقعی انتخابات ریاست جمهوری گذشته بود و پس از آن دولت و مجموعه آبادگران حتی حاضر نشدند تا این حزب را بکسل کنند. هر چند که به علت ارتباط مستحکم موتلفه با اقتصاد بازار و روحانیت سنتی و نیز ساختار ویژه این حزب، نیروهای آبادگران توان نفوذ در این حزب را ندارند اما می توان تغییرات در تشکیلات این حزب را به علت کادرسازی های درونی آن دانست.»
وی سپس مشکل فعالیت احزاب سیاسی در ایران را در وهله اول «ساختار قدرت سیاسی» دانست و توضیح داد: «ساختار سیاسی در ایران حتی تیم های قدرت را هم تحمل نمی کند؛ چه برسد به احزاب سیاسی. از این جهت موتلفه هر چقدر که ساختار حزبی بیشتری پیدا کند، بیشتر از قدرت دور می شود.»
رحمانی «عملکرد احزاب و عدم تقید به کار جمعی» را از دیگر دلایل عدم شکل گیری احزاب سیاسی قدرتمند در ایران بیان کرد و گفت: «در ایران به احزاب اجازه خطا نمی دهند و یک حزب با یک خطا از صحنه حذف می شود.»
وی تاکید کرد: «موتلفه حزبی است که به فردای بعد از شعار دادن هم فکر می کند ولی جریانی مانند آبادگران در بهترین تعریف یک تیم سیاسی است و بدین خاطر شاهد اختلافات این دو گروه در مسائل مربوط به بررسی صلاحیت کابینه احمدی نژاد در مجلس بودیم.»
این فعال ملی مذهبی تصریح کرد: «رای دو میلیونی «علی لاریجانی» در انتخابات گذشته به علت ساختار خاص و نفوذ حزب موتلفه در بخش های سنتی جامعه است.»
رحمانی در پاسخ به این پرسش که «با این اوصاف دلایل اشتراک نظر و هم صدایی موتلفه با آبادگران در جریان پرونده هسته ای ایران چیست؟»،گفت: «این مبحث بیشتر تاکتیکی است زیرا حزب موتلفه به دلیل منافع و ساختار خود اهل مذاکره و تفاهم است بنابراین نمی تواند در استراتژی با آبادگران وحدت داشته باشد.»
ارزیابی دیدار سران مشارکت و مؤتلفه
این فعال ملی- مذهبی در بخش دیگری از گفت و گوی خود با آفتاب درباره دیدار اخیر مسئولان حزب مشارکت با مؤتلفه اظهار داشت: «این دیدار به هیچ وجه یک ملاقات جدی نبوده و به نوعی تایید اظهارات مصطفی تاج زاده است که استراتژی مشارکت را «یک پا در جامعه و یک پا در قدرت» تعریف کرده بود.»
وی در توضیحی بیشتر گفت: «جبهه مشارکت به علت اینکه پس از اخراج از حکومت در حوزه عمومی هم میدان فعالیت ندارد با این دیدارها سعی دارد به طرف قدرت میل کند وگرنه گفتگویی که در آن یک طرف هیچ قدرتی نداشته باشد، فقط یک امر فانتزی است.»
رحمانی در ادامه مشکل جبهه مشارکت را «نداشتن توازن استراتژیک و دوگانگی» بیان کرد و تاکید کرد: «به علت وجود این مشکلات، حزب مشارکت در تصمیم گیری های مهم دچار مشکل می شود.»
وی تصریح کرد: «مشارکت هنوز به یک حزب کلاسیک تبدیل نشده و در واقع به شکل جبهه ای فعالیت می کند، این حزب باید تعریف خاصی از کار آموزشی و جهت گیری های اقتصادی خود ارائه کند و به شکل کلی باید استراتژی نامشخص خود را به یک استراتژی مشخص تبدیل کند. ولی به نظر می آید که این حزب تمام مسائل خود را به جناح مقابل محول کرده است.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید