کاخ سفید اسير پارادوكس شد
آفتاب‌‌نیوز : 
در مورد مسأله هسته ای ایران نیز، حمایت از مذاکرات سه کشور اتحادیه اروپا (انگلیس، فرانسه، آلمان) با ایران بخشی از پذیرش استراتژی چند جانبه گرایی در سیاست های آمریکا بوده است. اگرچه حمایت آمریکا از مذاکره اروپایی ها با ایران نیز نهایتا نتوانست به ارائه پیشنهاداتی قابل قبول به ایران منجر شود و در ادامه نیز مذاکرات متوقف شد. اما توقف مذاکرات به نزدیکی بیشتر مواضع اروپا و آمریکا انجامید. به این ترتیب اروپایی ها به همراه آمریکا خواستار ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت شدند و در تلاش برای کسب حمایت اعضای شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای، پرونده ایران به شورای امنیت فرستاده شد.
تا این مرحله شاید آمریکا تصور می کرد با کمی تغییر موضع و قرار گرفتن در قالب چند جانبه گرایی توانسته است به هدف های خود در مورد ایران جامه عمل بپوشاند و شورای امنیت ملی است که نهایتا با ایفای نقش یک شریک و نه یک بالادست برای سایر اعضا، می تواند اقدامات تنبیهی مورد نظر خود در مورد ایران را به اجرا در آورد.
اما اینک با وجود اختلاف نظر میان اعضای شورای امنیت در مورد ایران وضعیت به گونه دیگری دنبال می شود. در همین راستا روزنامه واشنگتن پست در تحلیلی از مواضع آمریکا در مقابل برنامه هسته ای ایران نوشته است: ایالات متحده مبارزه ای طولانی، پیچیده و احتمالا ناموفق را برای متقاعد کردن شورای امنیت به در پیش گرفتن اقدامی برای پایان بخشیدن به برنامه هسته ای ایران پیش رو خواهد داشت. این در حالی است که مقامات ایرانی مکررا گفته اند که اهمیتی به قطعنامه های شورای امنیت نخواهند داد و هدف آنها ادامه برنامه غنی سازی اورانیوم است.
چین و روسیه به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت و با داشتن حق وتو با اعمال هر نوع اقدام تنبیهی بر علیه ایران مخالفت کرده اند. روسیه دارای روابط تجاری گسترده ای با ایران است ضمن آنکه در ساخت نیروگاه هسته ای بوشهر نیز دخیل است.
چین نیز، هم به دلایل اقتصادی و هم امنیتی خواستار حل و فصل مسأله از راه های دیپلماتیک است. پکن علاوه بر تأمین بخش عمده ای از نفت و گاز مورد نیاز خود از ایران با سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران شدیدا نسبت به اعمال تحریم اقتصادی بر علیه ایران حساس شده است. همان گونه که سخنگوی وزارت خارجه چین گفته بود تلاش پکن برای پیچیده تر نشدن وضعیت خاورمیانه نیز بخش دیگری از نگرانی های این قدرت آسیایی در مسأله هسته ای ایران است.
در واقع دیپلمات های روسی و چینی معتقدند اعمال تحریم بر علیه ایران به پیچیده تر شدن مسأله می انجامد. ضمن آنکه باز شدن راه تحریم ایران، توجیه اقدام نظامی را نیز به همراه خواهد داشت. چنین نگرانی هایی در میان برخی از اروپایی ها نیز وجود دارد. به علاوه اروپایی ها نیز دارای روابط تجاری با ایران هستند و تحریم ایران اقتصاد آنها را نیز آسیب پذیر خواهد کرد.
به این ترتیب آمریکا با قرار گرفتن در پارادوکس یک جانبه گرایی و چند جانبه گرایی مبارزه سختی را پیش رو دارد.
از یک سو، با وجود قدرت های مثل چین و روسیه و مخالفت افکار عمومی با اقدامات آمریکا در عراق پیروی از سیاست یک جانبه گرایی را برای آمریکا سخت کرده است. از سوی دیگر حفظ رهیافت چند جانبه گرایی در مسأله هسته ای ایران نیاز به کسب حمایت اعضای شورای امنیت دارد، امری که تا کنون در آن موفق نبوده است.
در مورد مسأله هسته ای ایران نیز، حمایت از مذاکرات سه کشور اتحادیه اروپا (انگلیس، فرانسه، آلمان) با ایران بخشی از پذیرش استراتژی چند جانبه گرایی در سیاست های آمریکا بوده است. اگرچه حمایت آمریکا از مذاکره اروپایی ها با ایران نیز نهایتا نتوانست به ارائه پیشنهاداتی قابل قبول به ایران منجر شود و در ادامه نیز مذاکرات متوقف شد. اما توقف مذاکرات به نزدیکی بیشتر مواضع اروپا و آمریکا انجامید. به این ترتیب اروپایی ها به همراه آمریکا خواستار ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت شدند و در تلاش برای کسب حمایت اعضای شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای، پرونده ایران به شورای امنیت فرستاده شد. تا این مرحله شاید آمریکا تصور می کرد با کمی تغییر موضع و قرار گرفتن در قالب چند جانبه گرایی توانسته است به هدف های خود در مورد ایران جامه عمل بپوشاند و شورای امنیت ملی است که نهایتا با ایفای نقش یک شریک و نه یک بالادست برای سایر اعضا، می تواند اقدامات تنبیهی مورد نظر خود در مورد ایران را به اجرا در آورد.
اما اینک با وجود اختلاف نظر میان اعضای شورای امنیت در مورد ایران وضعیت به گونه دیگری دنبال می شود. در همین راستا روزنامه واشنگتن پست در تحلیلی از مواضع آمریکا در مقابل برنامه هسته ای ایران نوشته است: ایالات متحده مبارزه ای طولانی، پیچیده و احتمالا ناموفق را برای متقاعد کردن شورای امنیت به در پیش گرفتن اقدامی برای پایان بخشیدن به برنامه هسته ای ایران پیش رو خواهد داشت. این در حالی است که مقامات ایرانی مکررا گفته اند که اهمیتی به قطعنامه های شورای امنیت نخواهند داد و هدف آنها ادامه برنامه غنی سازی اورانیوم است.
چین و روسیه به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت و با داشتن حق وتو با اعمال هر نوع اقدام تنبیهی بر علیه ایران مخالفت کرده اند. روسیه دارای روابط تجاری گسترده ای با ایران است ضمن آنکه در ساخت نیروگاه هسته ای بوشهر نیز دخیل است.
چین نیز، هم به دلایل اقتصادی و هم امنیتی خواستار حل و فصل مسأله از راه های دیپلماتیک است. پکن علاوه بر تأمین بخش عمده ای از نفت و گاز مورد نیاز خود از ایران با سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران شدیدا نسبت به اعمال تحریم اقتصادی بر علیه ایران حساس شده است. همان گونه که سخنگوی وزارت خارجه چین گفته بود تلاش پکن برای پیچیده تر نشدن وضعیت خاورمیانه نیز بخش دیگری از نگرانی های این قدرت آسیایی در مسأله هسته ای ایران است.
در واقع دیپلمات های روسی و چینی معتقدند اعمال تحریم بر علیه ایران به پیچیده تر شدن مسأله می انجامد. ضمن آنکه باز شدن راه تحریم ایران، توجیه اقدام نظامی را نیز به همراه خواهد داشت. چنین نگرانی هایی در میان برخی از اروپایی ها نیز وجود دارد. به علاوه اروپایی ها نیز دارای روابط تجاری با ایران هستند و تحریم ایران اقتصاد آنها را نیز آسیب پذیر خواهد کرد.
به این ترتیب آمریکا با قرار گرفتن در پارادوکس یک جانبه گرایی و چند جانبه گرایی مبارزه سختی را پیش رو دارد.
از یک سو، با وجود قدرت های مثل چین و روسیه و مخالفت افکار عمومی با اقدامات آمریکا در عراق پیروی از سیاست یک جانبه گرایی را برای آمریکا سخت کرده است. از سوی دیگر حفظ رهیافت چند جانبه گرایی در مسأله هسته ای ایران نیاز به کسب حمایت اعضای شورای امنیت دارد، امری که تا کنون در آن موفق نبوده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید