آفتابنیوز : روزنامه گاردین در مقاله ای با عنوان تهدید هسته ای واقعی به قلم جان گتنیگ به بررسی همین مساله پرداخته است.
نویسنده گاردین مقاله خود را با این سوال آغاز می کند که تهدید هسته ای چیست؟ این سوالی است که به نظر می رسد در شرایط کنونی نیاز به بررسیهای بیشتری دارد.
برای ایهود اولمرت نخست وزیر اسراییل پاسخ این سوال بسیار ساده است. ایران در آستانه دستیابی به سلاح هسته ای است و با در اختیار داشتن چنین تسلیحاتی امکان استفاده از آنها بر علیه اسراییل یا آمریکا و یا در اختیار گذاشتن گروههای تروریستی وجود دارد.
این در حالی است که تجربه های گذشته نشان داده است که هدف دستیابی به سلاح هسته ای، به معنی استفاده از آنها نیست. همانطور که نخستین آزمایش هسته ای چین در سال 1964 نیز با چنین ادعاهایی همراه بود و همگان پکن را تهدیدی هسته ای تلقی می کردند. حال آنکه امروزه چین متعهد به داشتن انرژی هسته ای، مسئول است که سیاست حداقل باز دارندگی را دنبال کند.
از سوی دیگر اگر هر گونه تهدید واقعی به استفاده از تسلیحات هسته ای بر علیه افراد دیگر، را به عنوان تعریف تهدید هسته ای بپذیریم، خود آمریکا نیز 60 سال پیش در مقابل اتحاد جماهیر شوروی از چنین تهدیدی استفاده کرده بود.
در سال 1946 شوروی از خروج سربازانش از ایران خودداری می کرد و خواستار امتیازاتی در زمینه نفت ایران بود، در این زمان ترومن، رئیس جمهور آمریکا با استفاده از تهدید استفاده از تسلیحات هسته ای، شوروی را مجبور به عقب نشینی از ایران کرد.
در کنار اظهار نظرهای متفاوتی که در مورد این سیاست آمریکا وجود داشت، گزینه هسته ای به بخشی از سیاست ابرقدرتها تبدیل شد و شماری از بحرانهایی که احتمال استفاده از سلاح هسته ای در آنها وجود داشت در دهه های آینده شکل گرفت.
از جمله این بحران می توان به بحران کره، تایوان، کوبا جنگ 1973 در خاورمیانه و.... اشاره کرد. البته در پایان جنگ سرد، پایان تهدیدهای هسته ای نبود و به عنوان مثال آمریکا و انگلیس از استفاده از سلاحهای هسته ای بر علیه یک تهدید غیر هسته ای در جنگ عراق، خودداری نکردند.
به این ترتیب نویسنده روزنامه گاردین نتیجه گیری می کند زمانی که در مورد تهدید هسته ای صحبت می کنیم نباید تنها ایران یا کره شمالی را مورد توجه قرار دهیم بلکه باید تمام تصاویر موجود از جهان هسته ای شده را ببینیم. جایی که تسلیحات هسته ای به بخشی از استراتژی های نظامی تبدیل شده اند، جایی که معاهده عدم تکثیر هسته ای توسط کشورهای هسته ای مثل اسراییل، هند و پاکستان نادیده گرفته شد و جایی که قدرتهای هسته ای بزرگ تمایلی به حرکت در جهت ایجاد جهانی غیر هسته ای نشان نمی دهند.