آفتابنیوز : سرویس بینالملل- روزنامه عربزبان «الشرق الاوسط» در یادداشتی با اشاره به دیدار هیئت بلندپایه نظامی دیپلماتیک ترکیه با سرلشکر باقری و توافق دو کشور برای همکاری به منظور ایجاد ثبات در خاورمیانه اشاره میکند که تقریبا همزمان با دیدار تاریخی سرلشکر باقری با همتای ترک خود در آنکارا، یک سخنگوی ارتش ترکیه اشاره کرد که «والری گراسیموف» سرلشکر ارتش روسیه برای بحث درباره همکاری سهجانبه با ایران مذاکره خواهد کرد.
به گزارش آفتابنیوز، جزئیات توافق مقدماتی میان ایران و ترکیه در دیدار سرلشکر باقری در آنکارا مشخص نشده است ظاهرا بنابر درخواست طرف ترک آنکارا خواسته تا در ابتدا به متحدان خود در ناتو این موضوع را اطلاع دهد با این حال، با استناد به اظهارات سرلشکر باقری توافق آنکارا سه حوزه را پوشش میدهد.
نخست مسئله امنیت در مثلث حساس مرز ترکیه، عراق و ایران است. چالش تلاش کردها برای خودمختاری جدی است. به جز دورههای کوتاهمدت آتشبس، ترکیه در حدود سه دهه مشغول نبرد با پ ک ک بوده و بیش از ۴۰ هزار نفر جان خود را در این درگیریها از دست دادهاند.
عراق در حال حاضر با چالش همهپرسی استقلال مواجه است که دولت مستقل کردی در اربیل میخواهد آن را سازمان دهد. از سوی دیگر، ایران شاهد افزایش حملات مسلحانه گروههایی در اقلیم کردستان عراق است. نگرانی در مورد اقدامات خصومتآمیز شبهنظامیان از جمله حزب دموکرات کردستان ایران نیز علیه مرزبانان ایرانی افزایش یافته است.
ترکیه نیز در حال تلاش برای اعمال سه برنامه برای مقابله با مشکل کردهای خود میباشد. اول ساخت یک دیوار بلند ۶۵ کیلومتری در امتداد مرزهای خود در مرز با ایران و عراق است. تهران از این موضوع حمایت میکند. دومین طرح آن است در داخل سرزمینهای عراق و سوریه پ ک ک وادار به عقبنشینی از مواضع خود شود. این برنامه به طور کلی از سوی مقامهای کرد اقلیم کردستان و دولت سوریه در دمشق مورد حمایت قرار گرفته است اما کردهای سوری مورد حمایت امریکا مخالف آن هستند. سومین برنامه ترکیه ایجاد یک اتحاد منطقهای است که در نهایت ممکن است شامل ایران، روسیه و عراق باشد.
ایده اصلی این است که چنین اتحادی هرچند محدود است اما میتواند فضای کمی را برای قدرتهای مورد حمایت غرب و متحدان عرب منطقهای برای کسب نفوذ در خاورمیانه فراهم آورد. این موضوع فضای بیشتری به ترکیه برای مانور خواهد داد. روشن نیست که آنکارا درصدد ایجاد یک اتحاد رسمی با تهران است یا خیر. در قبل از انقلاب ایران، دو کشور از روابط نظامی نزدیکی برخوردار بودند. پس از انقلاب این وضعیت تغییر کرد. ایران، ترکیه را متهم کرد که به عامل امریکا تبدیل شده است. اکنون به نظر میرسد مقامات ایران دستکم خواستار احیای بخشی از این روابط در یک بستر تازه هستند. در جلسهای در آنکارا در سال ۲۰۱۴ میلادی به توافق همکاری امنیت مرزی دست یافتند و با توجه به هیئت همراه سرلشکر باقری در سفر اخیر ممکن است مسائل مورد بحث گستردهتر نیز بوده باشند.
موضوع دوم درباره آینده سوریه است. تهران معتقد است که ایران، ترکیه و روسیه بایستی کاری کنند که امریکا و متحدان عرباش از سوریه خارج شوند. این موضوع به گفته منابعی در تهران هنوز هم محل مناقشه میان ترکیه و آنکارا بوده است چرا که ترکیه هنوز هم اصرار دارد که بشار اسد باید از قدرت کنارهگیری کند. یک علامت که نشان داد تهران ممکن است انعطافپذیری در قبال آینده اسد نشان دهد اظهارات روز دوشنبه سردار سلیمانی بود که گفت تهران بنا بر منافع و مصلحت خود اقدام می کند و از هیچ طرفی حمایت نمی کند.
الشرق الاوسط مینویسد اگر تهران اتحاد غیررسمی با روسیه و ترکیه را به عنوان محور مقاومت معرفی کرد تعجب نکنید.
این روزنامه مینویسد: «نکته سوم آن است که تهران امیدوار است برنامه معتبری برای ایجاد ثبات در سوریه و حذف امریکا و متحدانش ارائه شود. این برنامه شامل همکاری اقتصادی منطقهای است تا ایران، و روسیه از منافع آن بهرهمند شوند. هفته گذشته یکی از نهادهای اقتصادی ایران به نام غدیر معاملهای ۷ میلیارد دلاری را با شرکت بینالمللی مستقر در ترکیه و یک شرکت روسی دولتی با نام Zarubezhneft انجام داد. ایران و ترکیه مشغول مذاکرات هستند تا بتوانند ترانزیت اقتصادیای را به سوی بازارهای منطقه شورای همکاری خلیج فارس به ویژه قطر و امارات متحده عربی ایجاد کنند. ترکیه که بزرگترین شرکتهای ساختمانی را در دست دارد امیدوار است تا بتواند با قرارگاه خاتمالانبیاء در بازسازی سوریه و عراق همکاری داشته باشد. شرکتهای ساختمانی ترکیه در نتیجه بهار عربی در لیبی تونس و مصر ضررهای سنگینی را متحمل شدهاند و بازسازی سوریه و عراق فرصتی برای حیات دوباره آنهاست.
این روزنامه در ادامه مینویسد: «مذاکرات اولیه بین روسیه و ترکیه صورت گرفته تا خطوط عرضه صادرات انرژی حوزه دریای خزر را از طریق بنادر ترکیه توسعه دهند. ایا مثلث ایران، ترکیه و روسیه واقعا شکل میگیرد؟ با توجه به مذاکراتی که تهران، آنکارا و مسکو به راه انداختهاند پاسخ احتمالا مثبت خواهد بود. با این حال، این سه کشور موقعیتها و منافع متضادی با یکدیگر دارند.»