بي ثباتي در عراق تهديدي براي همسايگان
آفتاب‌‌نیوز : 
ابر شوم ناآرامي ها، زير سايه پوشش خبري سلسله حملات بمبگذاري هاي انتحاري در امتداد مرزهاي عراق و تركيه در حال شكل گيري است.
براي اولين بار از زمان مداخله نظامي آمريكا به منظور سرنگون كردن رژيم صدام حسين در مارس 2003 دامنه هاي هرج و مرج هاي گسترده عراق به كشورهاي مجاور كشيده مي شود.
در روز 20 آوريل به دنبال 10 روز حملات پراكنده، دولت تركيه اعلام كرد نيروهاي دفاعي تركيه، 33 كرد شورشي را بعد از عبور از مرز عراق كشته اند.
اگرچه ارتش تركيه تعداد مصدومان خود را اعلام نكرد، ناميك تان يكي از سخنگويان وزارت امور خارجه تلفات ارتش تركيه را بين 15 تا 17 نفر ارزيابي مي كند.
اين تعداد تلفات قابل توجه است. به هر حال اطلاعات تركيه نيز تخمين مي زند كه از ابتداي آوريل نزديك به 1500 چريك كرد از طريق راه هاي كوهستاني از مرزهاي تركيه گذشته و وارد خاك اين كشور شده اند.
اين مبارزان به گروه هاي تجزيه طلب كرد كه تحت عنوان pkk (معادل مخفف حزب كارگر كردستان) شناخته مي شوند تعلق دارند كه ارتباطاتي نيز با فعاليت هاي تروريستي دارند.
با پايان دهه مذكور با برتري يافتن نيروهاي امنيتي و نظامي ترك و همچنين با انجام پاره اي اصلاحات سياسي و به دنبال آن كاهش حمايت مردمي از جنبش استقلال طلبي دامنه فعاليت اين جنبش به تدريج محدودتر شد كه نهايتا در سال 1999 و با دستگيري رهبر آن عبدالله اوجالان، باقيمانده مبارزان pkk به منطقه كردستان در شمال عراق فرار كردند.
به عنوان بخشي از آتش بس هاي بين المللي با واسطه، پايگاه هاي pkk در عراق توسط نيروهاي سازمان ملل تحت نظارت قرار گرفت. سازمان ملل به دنبال دخالت نظامي آمريكا در عراق به نظارت خود پايان داد. نيروهاي خود را زماني از منطقه خارج كرد كه نيروهاي ائتلاف فضاي امنيتي ايجاد كردند.
علي رغم درخواست هاي مكرر دولت تركيه از نيروهاي ائتلاف به رهبري آمريكا مبني بر تحت كنترل گرفتن پايگاه هاي pkk، تاكنون هيچ اقدامي در اين راستا صورت نگرفته است.
از نظر آمريكا استان هاي شمالي تحت كنترل كردستان مناطقي پايدار و امن محسوب مي گردد و طبق همين سياست ها بود كه به مسعود بارزاني و جلال طالباني اختياراتي تفويض شد.
به نقل از پروفسور اوميت ازدك، مدير مركز مطالعات اروپا- آسيا در آنكارا نتيجه چنان تصميم هايي به بحران هاي جاري تبديل شد. ترديدي وجود ندارد كه دو رقيب كرد عراقي از حمايت قابل توجهي از طرف آمريكا برخوردار هستند.
با وجود موقعيت هاي ويژه اي كه اين دو رهبر سابق در دولت جديد عراق دارند- طالباني به عنوان رئيس جمهور و بارزاني به عنوان مدير استان هاي كردنشين- كماكان ارتش خصوصي خود پيشمرگان و آژانس هاي اطلاعات محرمانه خود را حفظ كرده و پشتيباني مي كنند.
علاوه بر اين و مهمتر اين كه مراجع آمريكايي در عراق نيز به كردها امكان توسعه و گسترش دامنه نفوذ به ويژه در منطقه نفت خيز شمال و شهر كركوك را داده است. با به رسميت شناختن كردها در منطقه كركوك، درآمدهاي نفتي حاصله براي حفظ و ايجاد يك اقتصاد مستقل ارزشمند كردي كفايت خواهد كرد.
دولت تركيه پيوسته تأكيد داشته است كه چنين گسترش نفوذي نه تنها حقوق (ترك زبانان) عراق را به عبارت ديگر جمعيت تركمن كركوك را ناديده مي گيرد بلكه يك كردنشين خودمختار آتش جنبش استقلال طلبي در شرق تركيه را مجددا شعله ور خواهد كرد.
حملات اخير pkk به تركيه بيانگر اين موضوع است كه ترس از خشونت هاي تجديد شده اصولي پايه ريزي شده است. ناميك تان مي گويد: «در اين لحظه از ورود pkk به شهرهاي اصلي جلوگيري مي شود.»
ابر شوم ناآرامي ها، زير سايه پوشش خبري سلسله حملات بمبگذاري هاي انتحاري در امتداد مرزهاي عراق و تركيه در حال شكل گيري است. براي اولين بار از زمان مداخله نظامي آمريكا به منظور سرنگون كردن رژيم صدام حسين در مارس 2003 دامنه هاي هرج و مرج هاي گسترده عراق به كشورهاي مجاور كشيده مي شود.
در روز 20 آوريل به دنبال 10 روز حملات پراكنده، دولت تركيه اعلام كرد نيروهاي دفاعي تركيه، 33 كرد شورشي را بعد از عبور از مرز عراق كشته اند.
اگرچه ارتش تركيه تعداد مصدومان خود را اعلام نكرد، ناميك تان يكي از سخنگويان وزارت امور خارجه تلفات ارتش تركيه را بين 15 تا 17 نفر ارزيابي مي كند.
اين تعداد تلفات قابل توجه است. به هر حال اطلاعات تركيه نيز تخمين مي زند كه از ابتداي آوريل نزديك به 1500 چريك كرد از طريق راه هاي كوهستاني از مرزهاي تركيه گذشته و وارد خاك اين كشور شده اند.
اين مبارزان به گروه هاي تجزيه طلب كرد كه تحت عنوان pkk (معادل مخفف حزب كارگر كردستان) شناخته مي شوند تعلق دارند كه ارتباطاتي نيز با فعاليت هاي تروريستي دارند.
با پايان دهه مذكور با برتري يافتن نيروهاي امنيتي و نظامي ترك و همچنين با انجام پاره اي اصلاحات سياسي و به دنبال آن كاهش حمايت مردمي از جنبش استقلال طلبي دامنه فعاليت اين جنبش به تدريج محدودتر شد كه نهايتا در سال 1999 و با دستگيري رهبر آن عبدالله اوجالان، باقيمانده مبارزان pkk به منطقه كردستان در شمال عراق فرار كردند.
به عنوان بخشي از آتش بس هاي بين المللي با واسطه، پايگاه هاي pkk در عراق توسط نيروهاي سازمان ملل تحت نظارت قرار گرفت. سازمان ملل به دنبال دخالت نظامي آمريكا در عراق به نظارت خود پايان داد. نيروهاي خود را زماني از منطقه خارج كرد كه نيروهاي ائتلاف فضاي امنيتي ايجاد كردند.
علي رغم درخواست هاي مكرر دولت تركيه از نيروهاي ائتلاف به رهبري آمريكا مبني بر تحت كنترل گرفتن پايگاه هاي pkk، تاكنون هيچ اقدامي در اين راستا صورت نگرفته است.
از نظر آمريكا استان هاي شمالي تحت كنترل كردستان مناطقي پايدار و امن محسوب مي گردد و طبق همين سياست ها بود كه به مسعود بارزاني و جلال طالباني اختياراتي تفويض شد.
به نقل از پروفسور اوميت ازدك، مدير مركز مطالعات اروپا- آسيا در آنكارا نتيجه چنان تصميم هايي به بحران هاي جاري تبديل شد. ترديدي وجود ندارد كه دو رقيب كرد عراقي از حمايت قابل توجهي از طرف آمريكا برخوردار هستند.
با وجود موقعيت هاي ويژه اي كه اين دو رهبر سابق در دولت جديد عراق دارند- طالباني به عنوان رئيس جمهور و بارزاني به عنوان مدير استان هاي كردنشين- كماكان ارتش خصوصي خود پيشمرگان و آژانس هاي اطلاعات محرمانه خود را حفظ كرده و پشتيباني مي كنند.
علاوه بر اين و مهمتر اين كه مراجع آمريكايي در عراق نيز به كردها امكان توسعه و گسترش دامنه نفوذ به ويژه در منطقه نفت خيز شمال و شهر كركوك را داده است. با به رسميت شناختن كردها در منطقه كركوك، درآمدهاي نفتي حاصله براي حفظ و ايجاد يك اقتصاد مستقل ارزشمند كردي كفايت خواهد كرد.
دولت تركيه پيوسته تأكيد داشته است كه چنين گسترش نفوذي نه تنها حقوق (ترك زبانان) عراق را به عبارت ديگر جمعيت تركمن كركوك را ناديده مي گيرد بلكه يك كردنشين خودمختار آتش جنبش استقلال طلبي در شرق تركيه را مجددا شعله ور خواهد كرد.
حملات اخير pkk به تركيه بيانگر اين موضوع است كه ترس از خشونت هاي تجديد شده اصولي پايه ريزي شده است. ناميك تان مي گويد: «در اين لحظه از ورود pkk به شهرهاي اصلي جلوگيري مي شود.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید